Vandaag ga ik schrijven, denk ik bij het ontwaken. Na de gebruikelijke ochtendrush - je kent het wel: snelsnel ontbijten, aankleden, tandenpoetsen - is het huis eindelijk leeg, het hele universum voor mij alleen.
Maar eerst wat liggen. Ik heb tenslotte al wat rondgehost. Oh kijk, hier ligt de i-pad. Nu ik toch neerlig kan ik beter eerst even mijn dagelijkse levels halen. Zalig die spelletjes. Oeps, al elf uur? Goh, aperitiefje met de buurvrouw? Het is tenslotte prachtig weer.
Vijf sangria’s en zeventwintig roddels later weet ik het zeker: nu is het de moeite niet meer om te beginnen.