Mensen wel maar dieren niet. Die dragen nooit een masker.
Er zijn soorten die zich tooien met gekleurde pluimen.
Echt. Nooit vals. Dat is zoals een vlieg niet liegen kan.
De enquête van Meneer de Uil werd fatsoenlijk ingevuld.
Er was enkel een draak die om een namaak rolex vroeg.
Een lynx die schreef dat hij geen scrabblewoord wou zijn.
Een eekhoorntje twijfelde. Of het de staart had van een vos.
Alleen de koekoek wou zijn ware aarde niet laten zien.
Vermeldde enkel luiheid als voornaamste zwakke punt.
Mensen wel maar dieren niet. Die liggen altijd zomaar dood.
Het is de man die liever in een maatpak slaapt. Voorgoed.
De vrouw die uit haar garderobe nog iets koos voor achteraf.
Hallo. Meneer De Uil. Bedankt. Zo leer ik weer iets bij.
Het is een kleine oehoe die vergroeide met mijn sleutelbeen.
Hij weet heel veel. Echt waar. Mij noemt hij dom en dwaas.
Maar goed. We zijn hier nu. In deze tent van nu en toen.
Hier is het begin. Dag meneer de tjoolder met je karretje.
Cashewnootjes voor mijn uil. Merci. Voor mij echt niets.
Waarom ben ik gekomen. Liep ik weg uit een verleden.
Dacht ik werkelijk dat duisternis voor rust kon zorgen.
Dat die schaduw die ik zo verafschuw zou verdwijnen.
Het is de neerslag van een oude wolk met grijze druppels.
Welkom kinkel. Zegt nog een tweede keer die malle hottentot.
Hij wil mijn uil een keertje aaien. Maar dat wil het beestje niet.
Het kent mijn broos verdriet. Weet dat het mijn oog beroert.
Helder zien. Dat kon ik snel niet meer. Al bij de eerste barst.
Het wit verloor zijn kleur. Sindsdien zitten de tranen stevig vast.
Als in een spleet. Een kloof. Waarin geen lach bewegen kan.
Geloof me maar als ik beweer dat het te veel geworden is.
Die ganse reutemeteut en het geroezemoes hier rondom mij.
Ik verkoos om nergens nog deel van uit te maken. Zie mij nu.
In deze tent beladen vol met alle wezens uit een nachtmerrie.
De circusdirecteur roept plots zeer luid. Er is een special guest.
Steve Wonder komt een liedje zingen. Een macaber melodietje.
Voor de blinde mol misschien. Of voor de oren van een spin.
En hij begint terwijl ik nog een slok neem. Dat komt ervan.
Want Lazarus zit in dit flesje. Dankjewel. Meneer Illusionist.
Merci. Gij uiltje met je losse nek en hart dat mij verdragen kan.
Ik ben er klaar voor. Ja. Meneer de Hoogheid. Sandokan.
Loods mij naar het einde van de strijd.
deel 4 van 'Cirque sans soleil'
uit de reeks 'Over eelt en zurkelteelt'