Hoe stop je de trein van het leven? Ik wil eruit. Is er iemand die hem wil stoppen? Alles gaat zo snel en ik voel me er zo verlaten bij.
In de wagon van mijn jeugd voel ik me geborgen. De zitbank heeft zich volledig naar me gevormd. Ik koester de graffiti, het zicht is zo bekend. Waarom zou ik moeten veranderen, ik zit hier goed? De andere wagons zijn zo kleurloos en nieuw. Ik ben er zo alleen.
Soms komt er een persoon bij en gaat hij weg. Kom naast me zitten en praat met me of jij me door en door kent. Een beetje is voldoende. Al weet ik dat het niet kan… samen is beter dan alleen.