De computer staat al aan.
Komaan pak de vuile koe bij de glibberige hoorns, rumble in the jungle, laarzen in het zand en stampen maar, stampen tot het schuim ons op de lippen staat, in plaats van op de cappuccino.
Ik moet nog even koffie halen, en daar ligt de krant haar artikels aan te prijzen als nipples van venus met een suikeren dotje, dus hoe wil je dat ik die negeer?
Maar dan begin ik eraan, hakken, hakken, hakken als een gabber op speed, als de bergbeklimmer op dat laatste loodrechte stuk, El Capitan maar dan ijzig, straks sla ik mijn stijgijzers in de computer, want die staat al aan.
Nog even dit venster sluiten want het lokt mij als de whatsapp van een ex die je al geen jaren meer gehoord hebt, maar altijd mist als de alcohol in de vrouw is en de maan bijna de zee raakt.
Neen, ik mag geen online schoenen, neen geen vakantiehuisjes, neen geen boodschappenlijst. Ik ben een krijger, één en al focus, één en al moed. Zie mij gaan.
De computer staat al aan.