Hoe je opstaat en uit het raam kijkt
En beseft dat dit jouw leven is
Hoe je op voorhand niet weet waar je naar op zoek bent
Hoe je voeten langzaam de aarde ingroeien
Als wortels
Hoe pijnlijk het lostrekken is
Maar levensnoodzakelijk
Hoe je struikelt omdat niemand je ooit geleerd heeft
Hoe je aftast, probeert
Hoe je rondrent met jeugdig enthousiasme
En dus dans je
Alsof niemand kijkt
Hoe je dag zegt tegen de buurman
Die je eigenlijk niet kent
Dag
Een klein knikje en enkel vluchtig oogcontact
Hoe je in de kou van de ochtend het snot van je bovenlip likt
En daar helemaal niets mis mee is
Hoe je het hengsel van je handtas voortdurend verschikt
Omdat het van je schouder glijdt
En daarbij een klein hupje maakt
En dus dans je
alsof niemand kijkt
Hoe je soms naar woorden zoek die niet bestaan
en je je afvraagt wat je eigenlijk zeggen wil
en dus dans je
-ook als niemand kijkt