Nog voor de tranen mijn ogen verlaten
Splitsen ze in twee
Onbedacht steel je de helft
De andere vormt een spoor richting m’n kin
Dubbel druppelend spatten ze platvloers open
Het tranenorkest vormt een spiegel
Waarin ik je reflectie zie
Ik vraag je mijn tranen terug te geven
Maar je hebt ze reeds nietsvermoedend ingeslikt
Mijn komvormige handen reiken naar de plas die aanzwelt
En ik breng het water aan mijn lippen
De smaak van dubbele tranen
Maakt me met één slok verslaafd
Ik voel me als een junkie met schizofrenie
Hunkerend naar mijn eigen verdriet
Maar mijn ogen werken als het vergiet
Van jouw waterige gedachtenstroom
Ik blijf je braaf mijn tranentol betalen
En jij maakt schoon schip en vaart verder
Terwijl ik als eenzame waterman
Richting de draaikolk wegdobber