“Kaartje en paspoort alstublieft.”
“Alstublieft.”
“Goedemorgen mevrouw De Hoek. U reist helemaal naar Paramaribo?”
“Dat klopt.”
“Tjonge, dat is me een hele reis! En u reist helemaal alleen, of zie ik dat verkeerd?”
“Hm.”
“Maar u heeft helemaal geen bagage bij, de meeste mensen die ik op de trein al heb ontmoet, reizen niet dat hele lange stuk om dan meteen weer terug te reizen…”
“Toch is het zo.”
“Okee… Wanneer u iets te eten of te drinken wenst, twee rijtuigen verder naar achteren bevindt zich onze restauratiewagen. We bieden daar verschillende versnaperingen aan, mocht u willen.”
“Fijn dat u dat meedeelt, maar ik heb niks nodig.”
“En de toiletten zijn die kant uit. Die zal u wellicht wel nodig hebben…”
“Dat is mogelijk.”
“Wat gaat u daar doen, als ik zo vrij mag zijn om dat te vragen, mevrouw?”
“Neen, dat mag u niet.”
“Oei! Heb ik iets verkeerd gezegd, mevrouw?”
“Ik geloof niet dat ik als inheemse tegenwoordig nog verplicht ben alles wat ik doe, waar ik ga en sta, wat ik eet of laat, op eenvoudig verzoek van een blanke conducteur kenbaar te maken!”
“Olalala… En ik probeerde maar gewoon vriendelijk en behulpzaam te zijn. De blanken van vandaag hebben niks te maken met de gruwelen van vroeger… Maar goed. Als u het anders wenst, dan zwijg ik.”
“Bedankt.”
“Mag ik u wel nog een fijne reis wensen? En u erop attent maken dat we over een halfuurtje aankomen in Batavia, waar de trein een kleine twintig minuten zal stil staan?”
“Oh?”
“Er is een klein winkeltje met een eethoekje in. Ze verkopen er heerlijke mie met pindasaus en bakbanaan. In afhaalverpakking. Mocht u zich bedenken wat dat eten betreft.”
“Dank u wel, dat is uiterst attent van u.”
“Geen dank, mevrouw, geen dank!”
“En meneer? Ik moet u mijn verontschuldigingen aanbieden... Mijn jeugd zadelde me op met een hele rugzak vol vooroordelen. Het is niet beleefd die zomaar op u af te vuren. U bent inderdaad een vriendelijke en behulpzame en vooral erg beleefde jongeman. Ik hoop dat u zich niet geschoffeerd voelt door mijn gedrag?”
“Welk gedrag, mevrouw? Ik herinner me alleen een voorname, intelligente dame die straks zal glimlachen bij de bakbanaan!”
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.