Twee kleine jongens in de woonkamer die hun wereld is
Ze wachten vol ongeduld op Sinterklaas, die morgen komt
De ene doet stiekem aardbeien in zijn schoen voor het paard
De andere schrijft alle automerken in zijn brief aan de goedheilige man
Ze kunnen zich nog alles wensen
Hun dromen zijn nog lege velden waar
kiemen in de grond tot keuzes mogen groeien
De tijd is als plasticine in hun handjes
Ze kneden er eindeloze dagen mee
Nu is de wereld veel groter dan de woonkamer
Ze zijn nu zelf Sinterklaas
In hun dromen is het volop zomer
Hun keuzes zijn rijp om geplukt te worden
Er rest hen nog slechts één wens
Weer kleine jongens te zijn
en te wachten op Sinterklaas
De tijd is als zand in hun handen
Ze moeten hard knijpen om haar niet los te laten