In het pikkedonker laat ik voorzichtig mijn horloge oplichten. De poten van mijn krukje zakken verder in de drassige veengrond. Een malse regenbui stopt met tikken op de wanden van mijn camouflagetent. Ik rits mijn donkere vest volledig open en ruik het bos met een meurend meertje. Mijn fototoestel staat klaar voor de aanval. Klaar om te schieten. De eerste zonnestralen piepen aan de horizon. De opkomende zon vloeit een bronzen gloed over de contouren van het landschap. Ik ben klaarwakker. Zonder twijfelen druk ik in uiterste concentratie geruisloos de ene foto na de andere. Ik ben hier de indringer.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
24 apr 2025
· 22 keer gelezen
· 2 keer geliket