Nee.
Vandaag volg ik de herfstbladen
Ga ik van het pad af en treed ik
in de ochtendmist
De cirkels die ik loop rond het water
lijken een geheime code te kraken
Een knop die ergens wordt ingedrukt
Mijn pas vertraagt en mijn ademhaling
lijkt van elders te komen, tussen bomen
klinkt een bekend lied, met vreemde noten
Ik ben niet meer hier
Ik kijk naar mezelf aan de overkant
Tussen ons het rimpelende zwarte water
Ik ben waar ik ooit zal zijn
en voordat ik terugkeer, glimlach ik
en groet ik iemand die ik niet ben vergeten.