Mijn boek is uit. Bij het lezen van de achterflap was ik meteen verkocht. Het verbaasde me dan ook dat het lezen zelf zo moeizaam ging. Ik werd teveel onderbroken door onvoorziene omstandigheden. Dat durfde bij andere boeken ook wel eens gebeuren, maar bij deze was het anders. Het leek alsof ik het niet mocht uitlezen. De twijfel om het maar aan de kant te leggen sloeg meermaals toe. Maar ik was over de helft en als je over de helft zit wil je niet loslaten. Dus worstelde ik me erdoor. En het bleek best een mooi boek. Geen idee waarom het moeizaam ging om het te lezen. Wellicht de verkeerde timing? En nu, na die lange tijd samen overvalt de leegte en verlatenheid me. Het lijkt wel het einde van mijn eigen bestaan. Ik verdwijn voor dagen in een diepe rouw zoals bij elk verhaaleinde. Wachtend op de dag dat ik klaar ben om met een ander te versmelten.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.