Verloren in het rusthuis

17 feb 2024 · 159 keer gelezen · 4 keer geliket

Mijn stem gevangen.

Echo's in mijn hoofd.

Sabbelend, knauwend en terug uitspugend,

dat soppig, stukje broodkruim

 

Ik schreeuw, ik huil,

en smeek.

De omgeving negeert

de wens in mijn ogen.

Een sonde prikt mijn huid.

 

Verkrampt in mijn dag

draait mijn verkankerde ziel

als een as mee met de wereldbol.

 

Laat het ophouden. 

 

 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

17 feb 2024 · 159 keer gelezen · 4 keer geliket