Vreugde. Ik ben vreugde verloren. Lichtheid, onbezonnen leven, het kind in mij. En dat kind is Groots — met hoofdletter G. Ik voel veel liefde voor haar en ik mis d'r.
Het gebeurt wel eens dat ze op visite komt, wanneer vrienden langskomen. Want ze houdt van gezelligheid en leven in de brouwerij. Dan is ze weer van de partij. Maar als het is om echt bij mij te zijn, dan zie ik haar nog zelden. Alles is altijd zo serieus. Ik maak me zorgen en pieker. Over hoe ik weer licht kan worden. De tegenstrijdigheid...
Soms waag ik me aan een dansje. Dan hoor ik een lied op de radio, draai de volumeknop open en laat alles los. Daar houdt ook zij van, en komt ze op bezoek. Samen dansen we. Tot de stem in het bakje op de kast de naam noemt van de artiest. Weg is ze weer. Terug alleen. Kon ze maar blijven. Dan bakte ik pannenkoeken en maakte warme chocolademelk. Dan kozen we samen een cd met leuke meezingers. We schilderden gele giraffen en gouden harten. Schaterlachten.
Ze vult mijn bed met warmte. Ik ontwaak met zin in de dag, nieuwsgierig naar wat me te wachten staat. Vervuld met voldoende lichtheid om de sleur te relativeren en krachtig als een veer door te gaan. Enthousiasme dat aanstekelijk werkt en anderen hoop geeft, in een fijnere wereld.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.