Wij zijn allebei sprookjesmensen,
Wij leven in de wolken
van ons eigen bestaan
Een pad naar de vrede
kun je niet delven
De wortels van liefde
hebben hun eigen taal
Een droom kan verliezen,
wat de wind niet deert
een wolk kan verslinden,
wat de zon anders beweert
Een geschil van de cosmos,
een verschil in het zijn
het heeft niet gemogen,
want het doet
zoveel
pijn