voor even
wou ik dat ik dicht was
dicht bij mezelf, me kon
wiegen naar Overkant
naar daar waar het stil
mocht, ik even rusten
er Einder omarmen
er plukken Sterrenas
er verven mee Hemel
Wolken en druppelen
hun aan Tranen teveel
er was er eb noch vloed
er was er stilte, er altijd
voor even, wilde ik me
er niet te lang, ik miste
te gauw leven, lawaai
er aldus even zijn met
mezelf, er vooral niets
zeggen, er leren wilde
ik, er weer luisteren
naar eigen stem