De lucht doet m'n huid krimpen
Ik gebruik je als spons
om de zwaarste woorden
uit m'n longen te poetsen
M'n vingers knijpen
de zinnen tot schuim
en ik voel me schuldig
omdat ik de vloer nat maak
Ze glipt door m'n handen
valt op de grond,
vindt haar vorm
pas later terug
En ik vraag je,
dweilend,
of je me nog
een zoen geeft
voor je weggaat
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
7 dec 2025
· 4 keer gelezen
· 0 keer geliket