Het wordt zo koud. De balpen houdt zijn adem in.
Mijn longen kreunen stil,
Nog vol van oud zeemansgezang en bronchitis
Gisteren klonk het helder.
De stilte zweeft als een misthoorn met vakantie.
Warme waanzin in mijn hoofd
De woorden groeien traag en loom uit mijn ondeugende zonden.
De wereld heeft geen tijd voor fatsoen.
Loop maar door
De stilte wacht wel.
Ze kauwt tuttefrut en bubblegum
En tilt haar rokje op, een beetje
De wereld heeft geen tijd voor stilte.
Geen tijd voor ademhalen
Geen tijd
Voor
Geen
Tijd.