Waansoldaten hebben het huis ingenomen. Wat hun opdracht was
zijn ze vergeten, maar ze zijn er nu en ze gaan niet meer weg.
Aanval na verrassingsaanval leer ik te duiken. Granaten van
splinterwoede, sissend verwijt. Ik reik bespuwde handen,
spreid verse witte vlaggen op het bed.
Als alles mislukt sluip ik langs muren op tenen, maar de
noodbruggen zijn weggespoeld en in de slotgracht
klepperen de ganzen van Rome.
In gapende kraters is het slapen licht. Zwarte kraaien
landen op de vensterbank.
© Marc Terreur, Sint-Niklaas, 23 november 2024