Je warme hand
alles op tempo.
De brokkelige plek geeft mee.
Het rechthoek draagt je maat
de sidderende mijne.
Op het weerbarstige vloerkleed
beukt ons duistere verbond
het veenbeskleurige katoen
de meidoornrode stippen
de frivole klosjes.
Je schepping glimt
vouwt me dicht
schept onze bewaarplek.
Alles doorgegeven
zonder een woord
alsof morgen niet bestaat.