‘One step beyond!’ Hij stampte schreeuwend en virtuoos solerend op zijn luchtsaxafoon door zijn gehuurde zolderkamer.
Donderdag van vier tot zes speelde zijn hospita bingo en daarna at ze tot zeven uur in de bejaardensoos. De rest van de week plakte het ouwe mens met een stethoscoop aan haar plafond en waarschuwde bij elke krakende vloerplank dat dit écht de laatste keer was. Hij sloop overspannen op zijn sokken en keek met een koptelefoon tv. Doortrekken deed hij met een kussen op de wc-bril en een deken rond de stortbak. De donderdag bevatte zijn enige stressvrije uren in de week, naast de rust gedurende haar sporadische familiedagen. Hij benutte die zeldzame uren zonder bemoeizuchtig mens ten volle, buiten adem blies hij een eindschot en landde op zijn knieën voor het denkbeeldig publiek.
Een ferme roffel op de deur onderbrak Madness en het applaus in zijn hoofd.
‘Ik heb getuigen,’ krijste ze en stapte met zus en zwager binnen. Ze duwde haar looprek tegen zijn benen en piepte: 'D'r uit jij!'
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.