Soms wandel ik door de stad op zoek naar herinneringen. Vaak ga ik bewust op mijn doel af en draal ik dan voor een of ander gebouw dat betekenisloos is voor andere voorbijgangers, maar niet voor mij. Ik schaam me dan ook een beetje. Wat moeten ze wel niet denken als ik wezenloos sta te staren? Ik kruip dan in mijn hoofd.
Zo kom ik bij een wijnbar die gesloten is voor het jaarlijks verlof. De luiken zijn naar beneden gelaten en verdorde blaadjes liggen opgehoopt in de portiek. Op een handgeschreven blad: "Wij zijn er even tussenuit. Terug open op 16 november." Door de glazen deur zie ik de opgeplooide parasols staan. Afgelopen zomer was er een terras. Daar dronk ik een glas witte wijn. Met mijn ogen gesloten proef ik het nog. Voor altijd is het augustus in de wijnbar die nu gesloten is.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
12 nov. 2023
· 28 keer gelezen
· 0 keer geliket