Putteke winter. De periode van de zonnewende, het solstitium, de decemberwende, winterwende of de zonnestilstand.
Tijd om de winterlichten te ontsteken en de vreugdevuren te laten oplaaien.
Tijd om in onze binnenkamers te gaan en ons lijf te laven aan vettigheid.
Tijd voor warmte en gezelligheid.
Tijd om los te laten en te bezinnen.
Tijd om te vergeten en het nieuwe omhoog te laten borrelen.
Tijd om de natuur haar gang te laten gaan…
Buiten hangen mysterieuze slierten mist, koud en kil. Binnen is het zoet en zacht. Beschermend en wollig. De wereld ver van onze rijk gevulde tafel. Daar waar een lach en een traan mee aan tafel gaan. Een dis van dampende gerechten, sprankelend gevulde glazen en glanzende gezichten in het kaarslicht.
Even geen nieuwsberichten over een moeder en dochter die het leven lieten op een kruispunt met dubieuze reputatie. Even geen confrontatie met vluchtende radelozen of hongerende holle ogen. Even geen vrede verstorende updates over ‘brexisterende’ politici en even geen zaken met geblondeerde kemphanen in de ring, waar men spartelt om te ‘Triumpheren’.
Nee, vandaag is het vreten op aarde en gooien we het hoofd zorgeloos in de nek en wensen we elkaar een mooie kerst en een voorspoedig nieuw jaar.
Daar klinken we op…