dat we het voedsel van de toekomst zijn
compost voor iemands lente — CO2 en PFAS
inclusief
het nu, intussen, knaagt en knabbelt
muizenhapjes, op goeie dagen
voel je niet eens het kribbelen
tot ze je de poten van het lijf, een knauw
uit je romp: dat doen ze, weet je,
zo nu en dan
gewoon opdat je wakker
bewust van wat er nadert
en telkens stopt het
bloeden, fantoompijn werpt
zijn kartels af, in je sporen
hompen jeugd en je zou niet,
weet je nog, je zou niet achterom?
we falen
terwijl de Aarde trekt, we vallen
en stof dringt mond en oren binnen,
neusgaten, longblaasjes
langzaam raken we toegedekt
opgeslokt
de verdwijning blijft onopgemerkt
enkel wie vlakbij stond
heeft het zien gebeuren
© Marc Terreur, Sint-Niklaas, 16 december 2024