Een witte woede van groene sjaals en groene vlaggen
Van gesmoorde emoties en vermoorde idealen
Ontvlammen als vuurpijlen en bommetjes in het rond
Het ontspoorde falen van besparingen en werkdruk
Tot de druk op de ketel te veel wordt
En er in de keuken geen ketel meer overblijft
De verzorgenden onze zorg nodig hebben
En verpleegkundigen hun wonden likken
In een ongelijke strijd voor alsmaar meer
Met alsmaar minder om dat meer te maken
Afgeschoten als de favoriete roos op de kermis
Uitgeblust zoals zelfs pompiers dat niet kunnen
Omdat ze denken dat ze het wel aankunnen
Dat alles wel vlotjes zal varen
Dat het een beetje aanpassen is
De dodentocht met een rollator
Verspringen zonder benen
Olympisch zwemmen voor eendagsvliegen
Mogelijkheden onmogelijk en onbeperkt
Iemand wordt er gelukkiger van
Investeerders in immobiliën en pillen
Poenscheppers aan de bron
Tot de bron geen leven meer geeft
En het paradijs een oase blijkt