Je omarmt m’n vloed met stil gemond,
ik maak je borst nat met m’n tranen
Je plaatst je duimen op m’n slapen,
we dobberen als wassende manen
Je rust je armen op m’n schouders,
vormt zo dijken rond m’n nek
Je hoofd stempelt op m’n borst,
en drijft het zilt uit m’n hartvertrek
Je streelt een weg tot aan m’n voeten,
laat ze stranden in je hand
En vindt de schelpjes tussen m’n tenen,
bouwt kastelen met m’n zand