Die dag stopte ik met alles.
Met drinken, met vloeken,
met eten, met zoeken,
met opgeven, met uitstellen,
met dromen, met vertellen,
met kniezen, met smachten,
met hopen, met verwachten.
Ik kocht zelfs voor ’t eerst sigaretten
om ze op te steken en onmiddellijk weer uit te doven
en ook daarmee te stoppen.
Ik sloot mijn ogen om te stoppen met kijken,
duwde mijn oren dicht om niet meer te hoeven luisteren
en hield mijn adem in om niet meer te zijn, te worden, te blijven.
En toen stopte ik daarmee
en opende opnieuw mijn ogen, mijn oren, mijn mond.
Die dag begon ik opnieuw.