Beste November
Je valt mijn dagen binnen
zoals kou dat doet: zonder kloppen,
dwars door het bot, alsof er nooit
een deur heeft bestaan.
Je ruikt naar oude regen,
naar gedachten die ik had opgeborgen
onder lagen stilte.
Laat ik eerlijk zijn:
ik heb geen ruimte voor tederheid vandaag.
Niet voor je halfdonkere excuses,
niet voor je gewoonte om alles
naar grijs te duwen.
Je trekt draden uit mijn aandacht,
laat ze hangen — slap,
zoals nat wasgoed dat weigert te drogen.
En toch blijf je.
Je staat daar langer dan ik verdraag,
met een licht dat knippert
alsof het twijfelt over blijven
of verdwijnen.
Onder jouw hemel klinkt alles te luid:
de spijker in mijn hartslag,
de herinnering die maar niet sterft,
het zachte kraken van een grens
die ik dacht dichtgespijkerd te hebben.
Ik ben niet gemaakt voor dit soort maand,
en toch kom jij terug, steeds weer,
alsof mijn ribbenkast jouw halte is.
Misschien heb je gelijk.
Misschien ben ik een schuilplaats
voor jouw kou, wachtend
tot ze iets wordt
dat draagt.
Maar luister goed:
ik draag je niet zacht.
Ik draag je met tanden,
met een huid te dun
voor beleefdheid,
met een geest die alles drie keer voelt
voor jij één stap zet.
Als je blijft,
blijf dan zonder theater.
Ik hoef je niet mooi.
Ik hoef je alleen eerlijk.
Dat is alles.
Met scherpe groet
Mephis (aka) Evelyn Mérida