zondige tijd
even weer zijn naam zien
even weer zijn naam horen
denken aan zondige tijd
het knaagde door wat was
de breuk moest als bedoeld
er was onevenwicht druk
er was wantrouwen twijfel
toch geliefde ik nog meer
dan ik eerlijk delen durfde
ik miste gesprek samenzijn
gewoon naast elkaar wilde ik
voor even weer in zondige tijd
voor even als was het leven
wreed niemand tolereerde
kon dit voor me goedkeuren
elkeen sloeg dit af begreep
niet mijn geliefde bedoeling
de geschiedenis herhaalde zich
hoorde ik was weerom gek
toch geliefde ik nog meer dan
wissen kon ik die tijd nooit
dat wat was had betekenis
hoe wreed ik dit verdiende
hij was mijn gekke doel
dit realiseren tekende dank
zonder zijn zondige woede
zonder zijn zondige twijfel
werd ik nooit wie ik nu ben
ook al ben ik nog niet
werd ik nog niet helemaal
mijn vleugels staan klaar
straks wil ik uitvliegen
over meerdere hoofden
ook hem gedag zwaaien
hij was immers mijn geliefde
missen wilde ik daarom niet
ik geliefde nog meer dan
ik durfde delen aldus was het
binnenkort kon ik uitvliegen
het liefste eerlijk zwaaien
ook al leek het zondige tijd