Lezen

gedicht voor het meisje van de onschuld

Melkmeisje

Wonderlijk Hoe je op zoveel verschillende manieren thuis kan komen Bij een geur Bij een geluid Bij een persoon Een gevoel Een huisnummer Een huisdier dat wacht aan de deur En hoe het op meerdere plaatsen tegelijk kan In je ouderlijk huis Of in zijn armen Tussen de gevels van het huis Waar je samen elke dag de t voor zet Bij je ouders Is het in hun verhalen De geur van het melkmeisje Dat nog in de badkamer hangt Het badschuim dat mama altijd kocht Ik neem je een beetje mee naar bij mij Een scheutje in het badwater Om nog even door jou vastgehouden te worden Gewiegd net zoals vroeger Met warmte omhuld.

annakdotes

5 1

Gedichtenwereld

Ik vertoef regelmatig met mijn hoofd in de wolken Ze zijn zo'n pracht voor het dromerige brein Langzaam veranderlijk steeds nieuwe vormen aannemend Zachtjes wegdrijvend op de wind alsof ze een stukje met je mee willen reizen Een reisgenoot waar je je eigenlijk graag in zou wentelen Waar je helemaal in weg zou willen zakken Moest je dat ook maar even kunnen Wanneer ik van mijn wolk afzak dan wikkel ik me graag in poëzie Eens je die gedichtenwereld binnenstapt herken je de schoonheid in de kleinste dingen om je heen.

annakdotes

0 0

Frappant

Frappant vind ik het dat er mensen zijn die dat woord gebruiken zonder enig greintje ironie. Wat is er mis met opvallend? Is dat niet opmerkelijk genoeg? Waarom kan het niet gewoon in het oog springen? Of je met verstomming slaan? Dan is het altijd raak. Voor het woord puik vind ik deze vragen trouwens ook treffend. Markant dat mensen zoiets in de mond nemen. Vind je het ook niet merkwaardig Hoeveel verschillende woorden we hebben om er dan zo weinig mee uit te pakken? Ronduit frappant.

annakdotes

0 0

Gebreide sokken - #novembervers

De vraag luidt Zit ik vast in mijn hoofd omdat het daarbuiten te koud is om lang te vertoevenOf omdat het zo donker is dat ik naast mijn gedachten niet veel andere passanten kan onderscheiden? Gaat het even minder omdat ik al 72u aan een stuk dezelfde gebreide kousen draag of draag ik al 72u aan een stuk dezelfde gebreide kousen omdat het even wat minder gaat? De winter stond niet plots voor de deur, maar viel (akkoord, een academisch kwartiertje later dan andere jaren) met de deur in huis en heeft me een beetje overvallen. De koude die me 's ochtends als zweepslagen in het gezicht tegemoet komt gefietstNatte zoutsporen uit mijn ooghoeken naar boven druktVingers die schommelen tussen meer kleur dan gewoonlijk, of een totaal gebrek aan kleur. Ik nestel me achter de stoof, liefst in een deken gerold, met een kat op schoot.Een boek om ook de gedachten even buiten af te laten koelen, en thee om ook de binnenkant even te verwarmen. Wat meer kan je eigenlijk verwachten van een zomerkind?

annakdotes

5 1

Zilver papier hartje

Oktaaf vouwde het stukje zilverpapier in de juiste vorm en legde het voorzichtig in haar koude handen. Zonder omkijken liep hij weg.

amanda allesie

2 1

Waar geen bloem kan groeien

Ik weet, denk en vergeet,want voelen, onthouden en durvenzijn dingen die ik liever observeer. Ik denk genoeg,veel te genoeg,alles om de echo’s te dempendie anders mijn hart zouden raken.Denken maakt je sterk,maakt je scherp,bouwt muren zodat niemand zietdat de wolf toch al binnen zat.Niemand zal zijn verblijfsduur durven vragen,ik ook niet. Ik ben slechts de toeschouwervan hoe mijn brein door hem verder wordt geduwdin een lus zonder einde. Ik was oudvoor ik jong mocht zijn,en de wereld toonde mij eerder schaduwendan vormen.Sindsdien zie ik scherper dan de meeste blikken kunnen dragen,en soms zie ik meerdan ikzelf kan verdragen.Ze zien het oppervlak van de zee,niet de diepte waar ik al jaren zwemzonder adem te halen,niet hoe ik word meegesleurddoor stromen waarin ik verdrink als ik stop met zwemmen,dus ik zwem. Mijn brein is mijn pronkstuk,het enige dat onaangetast lijktdoor het virus genaamd kennis.Het gloeit, zo feldat de glans op het schermde ruis op de achtergrond verbergt.Men noemt het talent,maar het voelt eerder als een handdie zacht maar zekerop mijn nek rust,een hand gevormd uit verwachtingen, eisenen honger naar perfectie,die mijn stembanden zo stevig vastgrijptdat zelfs ik mijn stem niet meer hoor. Mijn hoofd is een nachtelijk landschapwaar de sterren te veel vragen stellen,waar geen bloem kan groeien,alleen gedachten die zich vermenigvuldigen als insecten.De maan schijnt er genadeloos op,de zon wacht al maandenop een kans om toch te schijnen. Gevoelens zijn water,en ik heb nooit goed leren zwemmen,rationaliteit zijn mijn zwembandjes.Dus blijf ik denken,om niet te verdrinken,al weet ik zelf maar al te goeddat het denken mij onder water duwt. Maar misschien weet ik wel te veel.Ik weet hoe het weten mij wurgt,hoe denken vreet aan mijn denken,hoe wijsheid mij eigenwijs maakt.En ik weet dat het fluistert,aantrekkelijk maar dwingend,tot mijn gedachten niet meer de mijne zijnen ik liever mijn ogen sluitvoor het beeld dat ik te zien ga krijgen. Misschien moet ik eens stoppenmet al dat denken.Wat denk je?Ben ik alweer te ver aan het denken?

Nootje

0 0

fantoom dame

Wat als ze hem wel had gekust? dacht Rosalie. Nee, de geschiedenis mag niet veranderen anders..is alles voor niks geweest.

amanda allesie

0 1

Woordzoeker

Geef me een woord Eentje dat jou diep raakt Een woord dat af en toe Je dag beter maakt Een woord dat je mooi vindt Of net heel erg haat Geef me een woord Dat je telkens aan het denken zet Eentje dat je als kind Verkeerd aangeleerd hebt Een woord dat je tenen doet krullen Een woord dat je van de daken wilt brullen Eentje dat in je hoofd blijft draaien Dat je voor het slapengaan niet los kan laten Een woord dat de gemoederen op doet laaien Of een dat nog bedacht moet worden Dan vullen we samen de taalgaten Geef me een woord uit jouw hersenpan Ik brouw er een gedichtje van

annakdotes

11 0

Liefde zonder taal

Een van de mooiste dingen die ik vandaag de dag heb. Waarschijnlijk het dichtste bij mijn hart. Het diepst onder mijn vel gekropen. Mijn gewoontes binnengedrongen. Mijn dromen in gedoken. Mijn huis ingepalmd. Net als mijn digitale filmrol. Een liefde zonder taal, of in elk geval niet dezelfde. Hij zegt niet zoveel, lijkt wel te begrijpen welke onzin ik uitkraam. Hij neemt de moeite om mij te leren kennen en past zijn gedrag eraan aan. Soms dik tegen zijn zin. Meestal probeert hij de rollen zelfs om te draaien. Want wat is overgaan naar het winteruur meer dan je aanpassen aan de meute? En dat terwijl hij honger heeft. Zijn liefde, die het meeste betekent. Want hij heeft geen andere motieven. Zijn vriendschap, aanwezigheid, vertrouwen in mij. Twee grote ogen die me aan blijven staren, terwijl ik hem een liefdesbrief schrijf. Want, vrouwmens, mag dat scherm nu dan eindelijk weg? [Hij wilt aluminiumfolie-voetbal gaan spelen, ik gehoorzaam].

annakdotes

8 0

Wat denk je?

- Wat denk je daarvan? - Niet veel. Antwoord: Wat een luxe, niet veel denken.

annakdotes

4 0

Zes woorden

Zes woorden? Onafgewerkt liggen ze hier.

annakdotes

4 0

Volharden

Zucht diep. Recht je schouders. Volhard.

annakdotes

4 1

En toch

En toch draaide hij zich om ...

annakdotes

4 0

Bezoek - #novembervers2025 (17)

Ik installeerde een deur Tussen de buitenwereld En mijn gedachten Elke keer dat je op bezoek komt Neem je frisse, nieuwe zuurstof met je mee Het licht valt even door de kier naar binnen Houd de deur even open Voor de volgende zwervende ziel Wijs elkaar de weg.

annakdotes

6 0

Regendruppels - #novembervers2025 (16)

Mijn lievelingsregen is van die zachte soort Die je voorzichtig versiert Met honderden kleine kristalletjes. Die regen waarvan je niet denkt dat ze echt nat is Tot je over je beparelde huid wrijft De soort die van een bril een discobal maakt. Alsof iemand glitters in je haar strooit Van je huid bubbelplastiek maakt De schoonheid van elke individuele druppel zichtbaar maken Voor het blote oog.

annakdotes

0 0

Kijkdoos - #novembervers2025 (15)

Schrijven Ik maak van mijn hoofd een kijkdoos Nu moet ik het licht wel binnen laten Zelfs om je het donker te laten zien

annakdotes

3 0

Nepsneeuw

Olympische Winterspelen afhankelijk van nepsneeuw hoor ik de sportjournalist vermelden alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Compleet gestoord, vind ik dit. Dit kan toch nooit de bedoeling zijn geweest toen de oude Grieken ter ere van Zeus de spelen voor het eerst lieten doorgaan in Olympia. Volgens een mythe zou de toenmalige koning het Orakel van Delphi om advies hebben gevraagd hoe hij zijn onderdanen kon beschermen tegen oorlog. Het antwoord was om spelen te organiseren. Voor de tempel van Zeus werden op het hoofdaltaar 100 ossen verbrand. Dit vuur werd brandende gehouden gedurende de Spelen. Waar blijven de orakels vandaag en waarom brandt ons vuur niet furieus als het om natuurbescherming gaat, vraag ik me vol onbegrip af. Hoe is het mogelijk dat dergelijke Winterspelen überhaupt in deze vorm kunnen plaatsvinden. In tegenstelling tot in de Oudheid, worden we nu niet meer beschermd tegen oorlog. Bovendien er woedt een ware Klimaatoorlog waar aanzien belangrijker is dan natuurpracht. Trots, misplaatste trots, ego ...waar is onze fierheid als het om het tegenhouden van uitroeien van natuurgebieden gaat. In de 19de eeuw werden de Spelen nieuw leven ingeblazen door Pierre de Coubertin met de Olympische gedachte: “Deelnemen is belangrijker dan winnen”. Een uitspraak die hij overnam van de bisschop van Pennsylvania en deze klinkt als volgt: “Het belangrijke in het leven is niet de triomf, maar de strijd, het essentiële is niet om te hebben gewonnen maar om goed te hebben gestreden”. Klinkt nogal zuur als je denkt hoe de spelen worden gestreden op kunstmatige manier die in schril contrast staat met de strijd voor het behoud van onze prachtige planeet. Op 1 november 2025 was de gemiddelde maximale temperatuur 15 graden in België. De vogels fluiten lenteliederen en fladderen verward rond. Ik maak een wandeling en kan alleen maar huilen om de menselijke soort die het evenwicht van de planeet verstoort om toch maar te kunnen scoren. Dromen en wensen doe ik niet meer maar ik heb wel een voornemen, te schrijven over de opwarming van de aarde en zo hopelijk het vuur aan te wakkeren. Delen mag. #novembervers2025

Ciskaopeigenwijze

0 0

Hart zaak

Het hart was kundig uitgesneden en lag in de handpalm van het beeld naast het graf. In het hart stak een briefje: zoek de rest!

amanda allesie

3 1

de kleur van slaap

Inspecteur Katelijne Arend probeerde haar ogen te openen. Donker, alleen donker. Ze probeerde haar handen te bewegen, touw sneed in haar vlees. Ze luisterde : stilte. 'help'! kon ze met moeite uitbrengen. Het konk als een dof gemompel. In de verte hoorde ze een trein voorbijrazen. Plots ging een deur open. 'goedemorgen inspecteur Arend lekker geslapen?' sprak een mannenstem. 'hm, hm' mompelde ze en gaf hem een trap . 'hela, braaf zijn hé!' riep hij en duwde de loop van een wapen in haar ribben. Ze verstijfde.

amanda allesie

3 1