Lezen

Kraakhelder

Over een week wordt ik achttien jaar, eindelijk volwassen. Vandaag nog even naar de tandarts want ik heb kiespijn aan beide kaken, ook onder en boven. Ik ben altijd ruim op tijd op mijn afspraken, ook vandaag. Rond half negen sta ik al binnen. De wachtkamer bij de tandarts is leeg, ik ben zo aan de beurt. Vanaf hier kan ik meeluisteren met de werkruimte van de tandarts. Een verborgen microfoontje heb ik niet nodig. Ik hoor veel gekreun en au, au roepen, een flinke behandeling. Na een half uur zit ik nog steeds alleen in de wachtkamer. Ik kijk even op mijn mobiel of de afspraak wel vandaag is. Daar komt na lang wachten de assistente die mij roept, ze komt zo uit een filmset lopen. Als ik hier zou werken zou ik me toch wat ruiger kleden maar daar wordt niet naar gevraagd. Ik mag in de stoel gaan zitten en heb behoorlijk last. De stoel die naar beneden gaat bezorgen mij al paniekaanvallen. Alles is gereed en de tandarts houdt van opschieten, ‘Gooi die mond eens open.’ Ik volg zijn advies op en de lucht van mijn dagelijkse bakkie koffie op de vroege ochtend komt hem tegemoet. De eindconclusie van de tandarts ‘Uw vier verstandskiezen moet getrokken worden bij de kaakchirurg. Mijn assistente maakt een afspraak voor u.’ Zij maakt een afspraak voor morgenochtend vroeg bij de kaakchirurg. Ik moet de hele dag maar denken aan de kaakchirurg. Net voor het slapen gaan, rond half twaalf, ga ik even op internet zoeken naar verstandskiezen verwijderen. Ik hoop dat zij mij op mijn gemak kunnen stellen. Type in mijn mobiel: ‘Hoe pijnlijk is een verstandskies trekken’. Dit is niet het antwoord waar ik op hoopte: ‘Verstandskiezen trekken is erg pijnlijk’. Ik doe geen oog meer dicht en lig te woelen. Met veel moeite poets ik mijn tanden aan de wasbak deze morgen. Ik zit in de volle wachtkamer, lopende bandwerk voor de kaakchirurg. Waar ik ook kijk, ik zie alleen maar noodgevallen. Het is wel lekker rustig. Niemand zegt wat. De vrolijke assistente komt mij halen. Alle ogen van de wachtenden gaan mijn kant op en wensen mij veel wijsheid. De deur sluit zich. Ik mag in de stoel plaatsnemen. De stoel zakt tergend langzaam naar beneden. Joris ‘van horen zeggen’, de kaakchirurg vraagt of ik mijn mond wil openen. Ik doe snel mijn ogen dicht want ik wil niet naar zijn gereedschap kijken. De spuiten worden gezet door vriendelijke assistente, de verdoving werkt. Ik mag plaatsnemen in een andere wachtruimte en voel beide wangen opzwellen tot ballonnen. Nog enkele minuten en ik word weer opgehaald. De stoel staat al in de gevechtshouding. Ik neem plaats. De kaakchirurg loopt mijn kant op. Uit alle macht probeer ik hem mijn vraag te stellen, ‘Ik wil toch iets aan de kaak stellen. Ik ben bijna volwassen en nu gaat u mijn verstandskiezen trekken. Kunt u dit verklaren.’ Met een ferme handbeweging duwt Joris mij tegen de stoel aan. Er is geen weg terug. De huiveringwekkende tang wordt door de kaakchirurg in mijn mond gezet. Uit het niets verschijnt er op mijn netvlies Ed en Willem Bever met de waterpomptang. Ik ben weer bij de les en volgt zijn orders op. Hij gaat flink te keer en met een beetje wringen en kraken is mijn verstandskies eruit, dat is één. 'De andere drie verstandskiezen doen we volgende week', besluit de kaakchirurg. 

Jan Sluimer
43 0

ARM.

Een paar jaar geleden was er een radio nieuws uitzending waar een socialistische hoogwaardigheids bekleder uit Brugge zei: in Deurne staat een propvol vliegtuig met zaken mensen die naar het eiland MAN vliegt. Op het eiland MAN is er niks te zien aleen VEEL, HEEL VEEL BANKEN.  Een andere socialistische hoogwaardiger uit leuven zorgde er voor dat iedere politie ambtenaar zocht naar iedereen, die een joint prefererder, in de plaats van de godendrank alcohol.  Die toevalig in zijn universiteits dorp werd gebrouwen.  Waar het dorp zeer veel geld bij opstrijkt. Het radio gesprek van de sosialist uit Brugge werd des avonds niet meer herhaald. Censuur.  De witte boord criminelen kusten hun poletjes. De resultaten van de sosialist uit leuven was dat de gevangenissen vol zitten met armen, bruin, en alternatievelingen.  Die een joint liever haden dan alcohol. Het bloed van Christus en het pensioen van de socialistische hoogwaardige uit leuven.  ************************************************************************* Een deel van de marxisten van de jaren 60tig werd mede aandeelhouder van papa's firma, een ander deel werd zeer goed betaald hogere ambtenaar.  In beide gevallen kon armoede hen geen bal meer schelen. Religieuze organisaties lijken weer meer en meer  in de voorhoede te staan bij de aandacht en het bestrijden van armoede. De anti kapitalisten slagen erin om in China een kapitalistische dictatuur te vestigen. Wie gelooft die gasten nog? *************************************************************************** Ik ben arm. ik ben altijd arm geweest. Mijn ouders waren arm mijn grootouders waren arm. Mijn omgeving was arm. Het enige verschil met andere armen ik schrijf er over, ik heb mijzelf nooit arm gevoeld. Nu weet ik dat ik in mijn jeugd enorm veel geluk heb gehad. Ik ben opgegroeid op de grens tussen twee dorpen. Iedereen was even arm. Al de buren haden samen de tweede wereldoorlog door geploegd. Er was een gemeenschappelijk gevoel. De deuren gingen nooit op slot. Het was de tijd voor de sosiale media zelfs voor de televisie, niemant wist hoe het er uit zag binnen de muren van  andere huizen. Tegenwoordig is dat niet meer waar. Mijn marokaanse vrienden in marroko denken dat in Europa iedereen in een chique huis woont want dat zien ze op de sosiale media. RECLAMEFOLDER EUROPA. Tijdens mijn jeugd In de jaren 50tig, 60tig kenden we alleen ons eigen huis. Tussen de grenzen van twee dorpen was ieder huis, wat we nu armoedig zouden noemen. Maar dat wisten we niet.  Een rij arbeidershuizen omringd door boeren. In de zomer werkten we bij de boer, erwten plukken was onze vakantie. Anders dan de kinderen die in het centrum van dat dorp woonden, die gingen op reis naar de zee.  Als kind speelden we op straat, bij de boeren stiekem in het hooi. We bouwden bij de boer op de hooizolder kamers zodanig dat de boer die de kamers ontdekte dat hij toch niet zoveel hooi had als hij wel dacht. Zijn ergernis werd onder het hooi bedolven.  De voertuigen in de straat waren meestal de boer die door de straat schokte met zijn paard en kar. De enige die een zeldzame auto hadden waren sommige landbouwers en de dokter.  Toen ik de wijde wereld introk was dat met een gevoel van vertrouwen in de mens. Dat vertrouwen heb ik nog altijd. Dat is naïef, ik weet het en velen heben die naïviteit misbruikt in hun voordeel. Ik heb ervaren hoe vlaams nationalistische ouders met steun van de kerk hun kinderen vlot hogere studies konden laten doen. Ik heb gezien hoe die vlaams nationalisten gesubsidieerd, met beurzen van ons belasting geld, de eeuwige student uithangen. Tussendoor een bruin jongen vermoorden. Onder leiding van, en bescherming van de vlaams-nationalistische minister-president.  Toen ze dan na jaren belasting steun, toch aan het werk gingen,trokken ze met hun winsten naar het buitenland. Vroeger zaten ze met hun zwart geld in luxemburg daarna op het eiland MAN tegenwoordig zitten de zoontje van corrupte slagers in Zuid-Afrika. Iedereen weet het maar niemand doet er iets aan. Al die belastingen gaan toch naar de ongelovige walen zeggen ze. Die gepamperden beschuldigen arme mensen dat ze gepampeerd worden. Ge moet het maar doen.  45% stemt er voor.  De triomf van  reclame. Toen ik dat op facebook postte vloog ik er uit, haatteksten was de reden. Hi hi. Ik heb ervaren hoe een ambtenaar zijn broer zodanig ophitste dat hij mij in café  PALLIETER probeerde in elkaar te slaan. Werkend als ambtenaar.Met een pluchen hond rijk en beroemd worden alles  betaald met onze belastingen. Ik heb nooit een pluchen hond gekregen maar ik heb wel die pluchen hond mee  betaald. Ik heb gezien hoe Vlaams-nationalisten zonder schroom de Belgische staatskas plunderen. Zonder veel problemen lijkt mij. Met medewerking van velen. De gewone mens die betaald.  Enigszins verbijsterend masochistisch. De gewone mens stemt voor diegene die hem plunderen. Zorgen voor de laagste pensioenen, dure ziekenhuisrekeningen, en lage uitkeringen. En een leven van werken, van de geboorte tot de dood. Zoals in ARBEIT MACHT FREI. Het  protestants  ideaal. In het zweet uwer aanschijn zult ge, voor uw meesters, uw brood verdienen. Vlaams-nationalisten zijn ondertussen eerste klasse Huisjesmelkers geworden. Sosiaal woningen in Vlaanderen 4% Nederland 20%.  Alhoewel dat alles ben ik nog steeds de eeuwige optimist. Ik heb mij soms afgevraagd waar komt dat optimisme vandaan. Wel mischien is het wel een vorm van zelf verdediging geweest tegen al de diefstallen die op mij gepleed zijn. Er is, meen ik, nog een reden. Ik lees veel ik kon al lezen voordat ik als kind moet leren lezen op school. Mijn grootvader zet mij op zijn knieën en toond mijn met zijn vinger de tekstbalon van een stripverhaal.  HET KAPOENTJE, ZONDER HANDEN,  ZONDER TANDEN. Ik vond dat zo boeiend dat ik alles probeerde te lezen wat ik in mijn handen kreeg. Het drama was ik mocht niet lezen kinderen van arbeiders hoorden niet te lezen. Nadat ik de vrije wereld was ingetrokken heb ik mij leesdrift ingehaald. Een van de redenen van mijn optimisme, denk ik, in de meeste boeken die ik lees komt het altijd goed. Ieder boek is een andere wereld, een ander leven, en het komt meestal goed. Dat doet iets men een mens. Als het eens over armageddon gaat. Wel het is maar een boek. Niettegenstaande mijn armoede heb ik  een boeiend leven gehad / heb.  DANK U.   Er wordt ook veel ingezet op sporten. Want van sporten wordt men    'gezond'. Gezonde mensen kunnen veel werken. Die brengen veel op voor de aandeelhouders. Een ploeg artsen verwittigen voor een epidemie van artrose, artritis, reuma.  Bij de leuze gezonde geest in een gezond lichaam wordt meestal het lichaam gezond gehouden een gezonde geest brengt alleen problemen mee. Zeker niet te veel nadenken want dat leid af van het denken over god. Het is al zover: een knieoperatie wordt al niet meer uitgevoerd wanneer men boven de 65 jaar is, er zijn er te veel. De vele langdurige gehandicapten fysiek en geestelijk door sporten   het lijkt wel  collateral damage ter eer en glorie van de aandeelhouders De manier waarop de groene op een sociaal-darwinistische wijze de arme  misbruiken om hun doelstellingen te behalen is ronduit schandalige. De L.E.Z. wordt misbruikt om de arme mens een onbetaalbaar nieuw vervoerstoestel aan te praten. De aandeelhouders met hun 4x4 diegene die iedere jaar een city trip doen en een maand door Europa reizen met de elektrische auto worden niks in de weg gelegd. Diegene die het meest vervuilen wordt in de watte gelegd. Want iedereen moet aan de elektriek. De schandalige manier waar zeldzame metalen worden gedolven kan hun niks schelen. Het lijkt wel terug het meest schandalige koloniaal avontuur. Het is een ver van hun bed  show. Wanneer na de bloeddiamanten de bloedbaterij? Het geromantiseerd van de plukboerderijen waar massaal stedelingen gemotoriseerd een zakje patatten halen met wat tomaatjes wordt ecologische voorgesteld, naar het schijnt smaken die patatjes en tomaatjes beter. Volgens mij zit dat tussen de oren. Het meest schandalige de supermarkt om de hoek wordt net geen vergif genoemd. Spijtig voor die arme die daar zijn inkopen moet doen. De geestelijke gezondheidszorg bij armen trekt op niets. Aandeelhouders hebben hun eigen privé geestelijke gezondheidszorg, aftrekbaar bij de belastingen. Ouders die de ellende van hun kinderen zien, openen hun medicijnkastje  voor hun kinderen. Ter glorie van de aandeelhouders in de farma-industrie. Het is toch ongelofelijk dat nu in deze tijd waarbij voornamelijk onze hersenen schade oplopen. De geestelijke gezondheidszorg zo primitief is. In de industriële cultuur wordt onze fysieke problemen zo goed als mogelijk genezen.  Het is een absolute schande, voor de politieke verantwoordelijken, dat velen met geestelijke problemen op straat te vinden zijn. Het is een absolute schande dat er geen vooruitzien is. Het was makelijk te voorspellen.  Maar waneer enige tijd geleden een sosialist, een krokodil van de industriële cultuur, het volgende zei: internet zal voorbij gaan en ik weet niet wat email betekent. De man wordt nog altijd toegejuicht. Zou het kunnen dat veel maatschappelijke onrust wordt veroorzaakt door een falende geestelijke gezondheidszorg. Dat de slachtoffers en hun omgeving geen enkele begrip meer heben voor de falende overheid.  Die niet in de plaats is gekomen van diegenen die in het verleden de opvang deden.  Armen die klein behuisd zijn, die hun joint op straat oproken, worden lachend door aandeelhouders, met hun joint, door het venster van hun villa bekeken wanneer ze richting vergeetputten worden gestuurd.. In Oostende rijden, zeer welkom, 4x4 stinkende aandeelhouders monsters ongehinderd door de straten maar o wee wanneer een onverlaat een sigarettenpeuk op de grond gooit: 350 gas boete. De natte droom van de Vlaams-nationalisten is een Monaco aan de Noordzee, we hebben geen prinsen op overschot maar wel veel politiekers en ambtenaren. Volgens een studie gepubliceerd in de morgen en de tijd werken 18% van de Belgen rechtstreeks of onrechtstreeks voor de overheid.   Ik las in een tijdschrift, die niet bekend staat om zijn onwaarheden, het bijna onwaarschijnlijke verhaal dat er families zijn op deze aardkloot die zoveel kapitaal en waardes heben dat moest ze hun kapitaal schenken aan de mensheid iedere mens op deze aardkloot een paar miljoen zou ontvangen. Dat betekent dat dit kapitaal niet beschikbaar is voor de mens. Dat dit kapitaal vernietigd is. Dat alles ter verdediging van de protestantse ARBEIT MACHT FREI levenswijze. Die als een monsterlijke vreet en graafmachine onze gehele planeet aan het vernietigen is.   P.S. Let wel, ik heb niks tegen rijke mensen, ze kopen mijn werk. Maar ik ben tegen mensen in armoede laten. De laagste pensioenen, in Nederland 1000 euro, Frankrijk 400 euro, Duitsland 300 euro meer dan in In het rijke maar o zo corrupte vlonderen.  De gevolgen van het  mattheuseffect verminderen, wordt in de vuilbak gegooid. Het mattheuseffect is de sociologische vakterm voor het rijker worden van de rijken en het armer worden van de armen. Hij is gebaseerd op een vers in de parabel van de talenten in het evangelie volgens Matteüs, 25:29.[1] ********************************************************************** Tekeningen die ik maakte na 1 maand verblijf in het  Penitentiair complex van Brugge. De reden vindt u in het verhaal JEF. Veel leesgenot. https://www.2dehands.be/seller/view/m2091030173

verf ed: Contemporary ArtTIST
128 0

flamenco

Mijn eerste kennismaking met de buitenwereld vond plaats in de jaren '60, in een Vlaams huis. Tegenwoordig wordt het huis geregeerd door een nogal obscure groep, maar destijds ontdekte ik er de zware bluesmuziek uit het zwarte Amerika en ook muziek uit vele andere culturen, waaronder de flamenco. Flamenco: een melodie bouwt zich op en wanneer deze zijn hoogtepunt bereikt, net als het gevoel zijn volheid bereikt, stopt de melodie. Dit proces herhaalt zich steeds opnieuw. Ik werd er gek van. Het raakte mijn puberale gevoelens en bracht ze in beroering. In die uithoek van Vlaanderen werd ik gegrepen door de muziek uit het zuiden van Spanje. Later bleek de enige flamencokenner en -speler in Antwerpen te wonen. De stad waar boten en hun vele culturen aanmeerden in het centrum van de stad en hun verschillende culturen voor een paar dagen of weken uitspreidden. Het was een tocht vanuit mijn afgelegen dorp waar ik woonde naar de grote stad. Het was niet niks, maar mijn jeugdige hormonen dreven me ernaartoe. De zanger-schrijver-dichter woonde destijds in een rijtjeshuis in een zijstraat van de Gitschotellei. Oeroude Vlaamse instrumenten hingen aan de witte muren van zijn huis. Na een hartelijke ontvangst kreeg ik mijn eerste teleurstelling te verwerken. De enige speler in de buurt van deze hartstochtelijke melodieën vertelde me dat hij ze niet meer speelde. Een Spanjaard had hem erop gewezen dat hij de muziek veel te koel speelde. Hij stuurde me naar Leuven, waar een Vlaamse flamencospeler niet alleen de melodieën speelde, maar ook leefde. Op dat moment kon ik er niet veel mee, omdat ik de volgende dag verwacht werd in de fabriek waar ik destijds werkte, in dat kleine dorp. Een paar jaar later, toen ik de wijde wereld introk, werd de weg erdoor bepaald. Leuven werd vijf jaar lang mijn thuis. Later, toen de ratio in mijn leven groter werd, vroeg ik me vaak af waarom deze verre muziek mij zo had geraakt. Een antwoord zou kunnen zijn dat de strenge rooms-katholieke cultuur en de armoede in dat verre Andalusië, en dezelfde armoede en rooms-katholieke cultuur hier en daar aanwezig waren. Een van de verhalen over de oorsprong van de naam bracht meer duidelijkheid. Een Spaanse rooms-katholieke koning hoorde de zigeunermuziek en zei: "De passie die de muziek uitstraalt, vind ik terug bij mijn Vlaamse lijfwachten, mijn flamenco's." De zanger-schrijver-dichter die ik toen ontmoette schreef deze regels die al jaren in mijn geest rond dwalen en mijn leven verblijden: "ik wil deze nacht in de straten verdwalen, de klank van de stad maakt me zeer amoureus" Wannes van de Velde De dag van de begrafenis van wannes werd deze telst gepubliceerd in de krant DE MORGEN. foto gallery VERF ED  https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/  

verf ed: Contemporary ArtTIST
6 0

Cannabis heeft mijn leven gered.

Terwijl ik op iedere straathoek geconfronteerd wordt met een drugshol waar het gevaarlijke en  zeer verslaafde product alcohol wordt geserveerd. Moet ik langs binnenwegen sluipen omdat ik vanaf mijn 33e levensjaar alcohol heb afgezworen en mij heb toegelegd op cannabis.  Nu ben ik 70 en ben 10 jaar clean. Cannabis heeft mijn leven gered. Toen ik op 33 jarige leeftijd mij een maand opsloot op mijn zeer goedkoop dakappartement in een zijstraat die uitkwam op het Sint Jansplein. Samen met mijn muziek, boeken, tv, en een grote zak cannabis. Pafte ik mij te pletter. Na een maand waren mijn fysieke afkickverschijnselen van de alcohol verdwenen. Verder mocht ik niet meer naar mijn toenmalige stamcafé DE KAT in de Wolstraat in Antwerpen, kwestie de kat niet bij de melk te zetten. Toen ik tien jaar later toch nog eens DE KAT bezocht, bleek 1/3 in de psychiatrie te zitten, 1/3 was dood en 1/3 hing nog altijd aan de toog.  Ik ben in mijn 70ste life and kicking. Cannabis heeft mijn leven gered. Cannabis, de zachte zoete, hilarische zonde.  Mijn geliefde broer, 7 jaar jonger,  dronk geen alcohol, rookte geen tabak. Koos voor burgerdienst in plaats van de verplichte legerdienst.  Dat was niet  naar het genoegen van de generaals.  Daarom werd mijn broer, samen met de andere ongeregelden, twee jaar lang opgesloten in een hangaar. En moesten niks doen. Stel u voor bronstige 18 jarigen. Daar leerde hij kaarten en alcohol drinken en sigaretten roken. Hij kwam met  een alcoholverslaving uit zijn burgerdienst. Wat nog niet zo erg was want iedereen liep in die tijd zat rond, zelfs koning boudewijn was te zien met een glas whisky.  Mijn lieve broer stak soms een joint op, wat ik niet zo erg vond. Maar op een dag vertelde hij dat hij wilde experimenteren met heroïne. Mijn hart sloeg over iedereen in mijn buurt aan heroïne, was na een jaar een wrak.   WAT WAS ER GEBEURD.In de media was er regelmatig een trotse ongezond uitziende burgemeester en politie commissaris te zien voor een tafel met grote zaken cannabis, want cannabis is groot in volume en het stinkt dus zeer goed opspoorbaar.  En zo werd de ondergrondse cannabismarkt regelmatig vernietigd. In de plaats werd de markt overgenomen door heroïne. Onverlaten slaakte  de kreet dat cannabis gevolgd werd door heroïne. De stepping stone theorie.  Mijn liefste broertje wilde experimenteren met heroïne, daar stak ik een stokje voor. Ik nodigde mijn broer uit om samen met hem café CRISTOPERSTREET te organiseren in het centrum van Antwerpen.  Voor mijn moeder en het West-Vlaams dorp was ik de duivel. Mijn broer is twee jaar van heroïne afgebleven.  Na twee jaar had mijn liefste broertjes het wat moeilijk en toen zag mijn lieve moeder een mogelijkheid. Als mijn broer terug naar het geboorte dorp kwam wonen zorgen mijn moeder en de moeder van de vroegere vriendin van mijn broer voor een ingericht huurhuis, een nieuwe auto en 300.000 frank. Onwetende dat die vroegere vriendin, waarmee mijn broer moest trouwen, het experimenteren met heroïne al lang voorbij was. Ze was verslaafd. Het geld was na enkele maanden op en toen de verslaving aan het licht kwam was ik de duivel want ik had mijn broer naar de grote stad gelokt waar, volgens de plattelanders, iedereen verslaafd rondloopt. Dat er op het platteland meer verslaafden rondliepen dan in de steden was pas jaren, later maar, duidelijk. Mijn geliefde broer is van 1982 tot 1999 zwaar verslaafd in een plattelandsdorp rondgelopen. Dan is hij in Oostende gestorven. Enkele marginale vrienden van hem zijn veroordeeld. Zijn jarenlange drugsgebruik, zonder hulp, is nooit ter sprake gekomen. Iedereen waste zijn handen in onschuld. Ik ben er zeker van dat: had men cannabis jaren geleden gelegaliseerd, dan waren mijn broer en nog vele anderen nog  in leven. Dan hadden velen het bij cannabis gelaten en zich niet op andere, veel verslavende drugs gericht. In mijn ervaring bij cannabisgebruikers is dat voldoende.  Ik ben zelfs van mening dat vele Syrië bezoekers thuis zouden gebleven zijn. Ze zouden misschien lui in de zetel op het eerste moment niet beschikbaar zijn geweest voor de arbeidsmarkt maar dat zou tijdelijk geweest zijn. De harde repressie heeft hen naar Syrië gedreven.    De burgerbewegingen, zwarte bevrijdingsbewegingen, lgbtqia+. De biblebelt die doodsangsten onderging dat hun waanbeelden zouden vervangen worden door niet door hen gecontroleerde waanbeelden.   De oplossing van conservatief Amerika.  DE WAR ON DRUGS. Dat sijpelde langzaam maar zeker België binnen,  de perfecte oplossing vonden sommigen, voor de armen, de bruine, en alternatievelingen.Vele politieambtenaren waren niet zo goed op de hoogte zodanig dat menig Italiaanse kruiden bij reizigers soms werden geconfisqueerd.  Want niet volkseigen. In die tijd totaal onbekend.  In den beginne van de war on drugs werd zowat iedereen die met een joint betrapt werd, gecriminaliseerd.  Totdat de kleinburger opeens tot de constatering kwam dat hun eigen zonen en dochters in hechtenis werden genomen in middeleeuwse krotten.  Dat was niet naar de zin van die bevolkingsgroepen zodanig dat men opeens van de gebruikers bestraffend naar de dealer werd bestraft. Zodanig dat de kleinburger, in hun vilas,  ongehinderd hun joint kon nuttigen. De arme, de bruin, en de alternatieveling, meestal leven met meerderen in 1 kamer,  die op straat hun joint nutigden werden in de overvole vergeetputen opgesloten. WORDT VERVOLGD ......... ****************************************************************************************** foto GALLERY  https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/ *************************************************************************************

verf ed: Contemporary ArtTIST
80 0

Franstalige Brusselse bourzwazie

    Een vrouw.Ze woonde en werkte in Brussel en leefde in Parijs.Vlaanderen en Wallonië kende ze uit de boekskes. Ik nam haar een keer mee naar mijn geboortestreek. Ze dronk een koffie met mijn moeder. Ze was zeer beleefd. We zijn er nooit meer op teruggekomen. Ik zag het, Parijs lag haar beter. In Brussel daar woonde ze. In een gigantisch gebouw. Zo'n huis waar je via twee grote deuren binnenkomt in een gang die uitgeeft op een tuin. De gang waar vroeger de koetsen doorreden. Op dat moment stond er een auto wrak in die gang. Alles zag er nogal sjofel uit. We schrijven eind 1974. Dat soort huizen ging onder de hamer om aan de stroom nieuwe inwoners een woning te bezorgen. In het midden van die gang was er een kleine trap die naar de toegangsdeur leidde. Dan kwam je in een monumentale kamer met een monumentale trap naar de eerste verdieping. Daar woonde die vrouw. Op het gelijkvloers was haar handeltje. Ze gaf autorij lessen aan iedereen, nogal veel. Ze gaf lessen aan diegenen die onderaan de maatschappij waren geraakt.Haar handeltje draaide goed. Toen ik haar ontmoette, verschafte ze onderdak aan enkele Chilenen die gevlucht waren na de moord op Allende. Ze kende misschien niks van Vlaanderen en Wallonië. Brussel kende ze zeer goed. Ze leerde me de Griek aan het Zuid kennen. Rond het Zuidstation warende eerste migranten gehuisvest. Een kwestie van rap met de trein op hun werk te geraken.Daar waren de eethuizen waar de migranten hun maaltijden gebruikten. De Griek naast de Marokkaan naast de Turk naast de Belg. De Griek was goedkoop er was het Griekse gebruik om in de keuken de producten te kiezen. Zeer gezellig en zeer goedkoop. En de marché du midi. Een markt waar je je evengoed in Afrika als in Italië, Frankrijk, Spanje of Marokko kon wanen. Zalig.Geen enkele Belg, zelfs geen Vlaming.Zalig.En met een glas retsina.Zalig. Ik was via mijn Algerijnse huisgenoot in contact gekomen met die vrouw.Op haar verjaardag gingen we pralines halen.   ********************************************************************************************* foto gallery verf ed https://www.2dehands.be/q/verf+ed+/ *****************************************************************************************   foto VERF ED: kwetsbare MAN kwetsbaar mannelijk schoonheidsideaal https://www.2dehands.be/seller/view/m2154965550

verf ed: Contemporary ArtTIST
2 0