Lezen

Quattro stagioni

De woorden dynamisch en flexibel zijn misschien even niet van toepassing op jou vertrouw dan ook geen dure woorden stressbestendig en initiatiefrijk ben je nu ook al zeker niet maar ja, dit is geen sollicitatie of cv de wind wakkert aan, dode takken verliezen de strijd van de zwaartekracht is het nu al donker, en zo nat? het is herfst, die zekerheid heb je de vacature van het leven is daarentegen weer eerder een wit blad dat schept onverwacht    plek voor een eigen invulling er is altijd ruimte geweest voor anders zijn kijk maar naar die pauw met zijn onhandige pronkstaart of watervogels die beter kunnen zwemmen dan vliegen het is je bouw, extravert als je bent, zoek je de gezelligheid van een gedeelde open haard of als je eerder introvert bent, koester je   de verlaten, verregende parkpaadjes hé, zo eenzaam ben je dus niet! maar je wil alleen zijn want je vel zit niet lekker rond je hart, je buik, je gezicht wat is er verkeerd dat je zelfs de zomer niet ontbeert ze zeggen laat het betijen, ook dit passeert, en dat klopt, maar je bent er vet mee bitterzoete somberte, oké, daar kan je mee leven  maar dit …   en dan toch  plots is er een sprankel, een loot die onverhoopt ontspringt en ademruimte biedt,  een coup de foudre even onverwacht als ongeplande liefde  want exacte wetenschap is het niet zelfs gesloten is er soms toch    een kier in je pantser  die biedt licht en lucht, wat gloed, en vervult je met vernieuwde levenslust tot je beseft het is al lente heb ik nu echt die wondermooie sneeuwwitte winter gemist.   Bobby Womack - California Dreaming & Across 110th Street

Kameraad 60
29 1

Jip en Janneke

In een radioprogramma is een taalexpert te gast en hij legt uit hoe populisme ontstaat. Het komt ongeveer hier op neer: Men neme een goedbedoelend, politiek geëngageerd mens. Hij wil graag dat iedereen zijn standpunten begrijpt, ook de mensen die niet gestudeerd hebben. Dus wat doet hij? Juist, hij vereenvoudigt zijn taal. ‘Parlementair beschouwd is het volstrekt abject om nog meer mensen van buitenlandse raciale origine toe te staan dit land te abstraheren tot een mengcultuur’, wordt dan: ‘Het is niet in het belang van Nederland om nog meer mensen van buiten de grenzen toe te laten.’ De boodschap is nog steeds wat wollig, zo beseft de goede man. Belang en grenzen zijn best wel abstracte (niet zichtbare) dingen. Dus doet hij een derde poging: ‘Mensen die hier niets te zoeken hebben, moeten hier niet komen.’ Maar ja, welke mensen precies? Dus komt hij met een geniale oplossing: laat het ongeletterd gepeupel het lekker zelf zeggen. Meer of Minder asielzoekers? Kijk, dat wordt begrepen. Duidelijker kan hij het niet maken. De moraal hiervan is dat versimpeling van de taal, ook wel Jip en Janneke taal genoemd, leidt tot gepolariseerd denken, ook wel zwart-wit denken genoemd. Soms is dat nodig. Op de vraag van de trouwambtenaar ‘Wat is hierop uw antwoord? reageert niemand met ‘nou, misschien’. Het is ja of nee. Maar voor het merendeel heeft zwart-wit denken een domino-effect zonder winnaars. Van verdeeldheid tot onenigheid, van onenigheid tot ruzie en van ruzie tot oorlog. Hoe dol ik ook ben op Jip en Janneke, de tekeningen zijn in zwart-wit. Hoeveel ik ook van woorden houd, ze staan hier wel zwart op wit. Ik pleit voor genuanceerd denken en voor taal die verbindt. Simpel gezegd: Jip en Janneke in 50 tinten grijs.

Toestanden
8 0

Goeie vriend Het laatste bezoek. 3

rene steylaerts I I boudens luc, SERIE Antwerpen kunstenaars 1994-97 *************************************************************** Er was een oplossing. Dacht ik. Mijn geliefde broer bewoonde een huisje midden het platteland. Denk aan grazende koeien. Lappendeken van groeiende en bloeiende velden. Daar konden we naar toe. Dacht ik. Tijdens het nieuwjaarsfeest met mijn geliefde broer was bij mij de mening ontstaan dat mijn geliefde broer zich hield aan nu en dan een joint. Dat was ook het gene mijn goeie vriend een klein beetje rustig hield. Want hij werd wakkerder en wakkerder. We slopen een keer per maand goed bijna onzichtbaar dik ingepakt naar de arts. We verzwegen de cannabis bij de dokter heroïne leek mij het meest dringende op dat moment. Het leek niet alleen te lukken het was realiteit het lukte. De arts zag ook zijn vooruitgang en was reuzen enthousiast toen we haar op de hoogte brachten van ons plan. Onze tocht maar het land van de zacht glooiende groene gras waar koeien de ruimte vullen.Toen we uit het huis van de arts buiten kwamen. Nam ik opeens een schroevendraaier vast liep naar een auto deed alsof ik met de schroevendraaier de deur open brak. Ik opende de deur en gooide zijn deur open en zei "rap instappen." Toen zag ik iets ongelofelijk. Mijn goeie vriend die nog niet twee maand geleden waarschijnlijk bekend stond als de beste auto dief van de lage landen. Weigerde in de auto te stappen. Ik zag voor de eerste keer terug in zijn ogen een vleugeltje angst. Toen lei ik hem uit dat ik de auto had gehuurd en hem ermee wou verrassen. Hij stapte in. Er zijn zo van die momenten die er uit springen want er was niet alleen meer hoop er was ook ver over die hoop de gedachte dat alles goed zou komen dat warme alles verbindende gevoel. We waren al zo ver.

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
0 0

Goeie vriend.. Slaapt. 2

Graffiti by Matthias Schoenaerts ********************************************************* Des avonds, het was winter, kon mijn goeie vriend naar buiten. Veilig verscholen achter een dikke trui liepen we door de vrieskou des avonds. Er was geen dealer die hem herkende. We waren iedere week op bezoek gegaan naar de vrouwelijke arts. Zo hadden we ontdekt dat we zo zonder problemen door Antwerpen kon treken. Maar het bleef 1 keer per week een maand lang. Hij werd ook wakker. Mijn goeie vriend die in een ander leven misschien een man geweest was met een intensief gelukkig leven. Hij was terug, mijn goeie guitige vriend. Hij was volwassener geworden maar het was de briljante toffe aangename vriend. Er was hoop niet onbelangrijk. We waren al zo ver geraakt. Het was simpel. Een zware heroïneverslaafde is vooral moe. Doordat hij in een beveiligde omgeving. En daar bedoel ik dat ik niet in het leven paste waar hij net afscheid van nam. Zo was hij er zeker van dat hij bij mij niet zou lastig gevallen worden door gasten die hij kende en die hem onherroepelijk de weg van de Heroïne terug zou doen bewandelen. Ik was geen deel van dat leven van hem. Hij wilde er van af. Hij was er in geslaagd door op de eerste plaats ongestoord ergens met een veilig gevoel te slapen. Zonder dat ik hem het 9 tot 5 regime oplegde. Hij sliep een maand lang op de ogenblikken dat hij waker werd at hij wat rekte zich uit en sliep weer een dag verder.Dan was er zijn medicijnen die hem niet alleen van die drang voor heroïne afhielden. Ze zetten hem ook aan tot slapen. Als de drang om achter de heroïne aan te holen wegviel. Dan was de noodzaak eindelijk eens dat lichaam rust te bezorgen groot. Ik liet hem slapen 1 maand lang en iedere week werd hij tijdens onze tocht naar de arts een beetje wakkerder. Iedere week werd hij een beetje meer waker en opeens overviel mij die angst. Daar zaten we twee volwassen mannen in een klein kamertje midden de grootste stad van de lage landen. Omringd door massa's voetgangers waar in verscholen dealers rondliepen.Misschien is de halve stad wel op zoek naar u zei ik wel eens grappend. Hij was verdwenen.Het was niet de angst voor agressie. Het was eerder diezelfde angst van een stamgast van een café die opeens beseft dat hij nooit meer een voet mag zetten on zijn geliefde stamcafé. Want een voet erin betekent onherroepelijk een voet zetten in die sociale groep de café vrienden en zo weer ondergedompeld worden in de roes van de drank.Er was een oplossing.

verf ed: Contemporary interdisciplinair ArtTIST, nen tjolder, nen dommekloot
0 0