Lezen

Als ze maar gerust is

mijn passie zal huilen zijnals het verloren kindvan een onvoltooide sagesteeds opnieuw herhalendals moderne liederenwaar het kind gevangen isen een ander gerust

Cyclus

Een grijs eendje, tussen de witte zwanen Een klein meisje tussen de grote vrouwen Een meisje met een grijs kleedje dat nat wordt door tranen Een eendje met dezelfde kleur ogen vol vertrouwen Als een spiegel botsen de twee hoofdjes ze lachen en staren ze lijken op elkaar Een vriendelijke eend, tussen de valse zwanen Een attend kind, tussen de gemene vrouwen Een kind met een rood kleedje dat nat wordt door tranen Een eendje met dezelfde kleur ogen vol wantrouwen Als een spiegel botsen de twee hoofdjes ze lachen en staren ze lijken op elkaar Een sneeuwitte zwaan, in het blauwe water Nu een prachtige vrouw, in de koude wind Een vrouw in haar witte jurk die nog altijd nat wordt door tranen Een zwaan met aan haar zijde een begrepen kind

Bad

ze spreken geen woord moeder en dochter in bad het water loopt zacht

Margaretha Juta

Huidhonger

aanraking met aandacht als meditatie, met devotie voor dat landschappelijk lichaam lichamelijk landschap vrij van routine, als een eerste keer telkens weer verkennen wat zelden wordt gezien wat gemakkelijk wordt vergeten gemakshalve overzien vermijd uitgesleten paden creëer telkens een nieuw spoor laat je niet opjagen want in haastige drift gaat zoveel sensatie teloor elkaar blijven boetseren als eeuwig veranderlijk artefact met vingertoppen van fluweel verdwalen in eindeloos tactiel potentieel

Beatrijs Deneckere

Kortwieking

tussen mijn schouderbladen woont een vogel die af en toe ontwaakt en haar vleugels traag openslaat dat is als de structuur niet te dicht is als mijn botten haar niet omklemmen als ze niet vast zit in de olie van mijn denken maar als de wind door me blaast dan tilt ze me op en zweven we vederlicht in durvende dromen hogerop tot een icarus complex in haastige reflex vogel’s vleugels snoeit en ik terug door mijn verleden ben geboeid

Beatrijs Deneckere

Gijzeling

Stel, ik werd gegijzeld als pasmunt, als troefkaart een menselijk saldo te gebruiken in politieke brandhaard kosten noch moeite gespaard voor mijn ‘belangrijke’ bevrijding ‘Jouw leven is iets waard!’ veinst de zogenaamde regering bloederig vermoeide soldaten haalden me terug naar mijn land maar door de dehumanisering van Zij aan de schijnbaar andere kant liepen menselijke kosten en baten fataal uit de hand hoe kan ik nu verder met de dood op mijn geweten honderden levens genomen en verwoest in ruil voor het mijne, waarmee politiek blazoen werd opgepoetst de slachtoffers gemakshalve bestempeld als andere soort zo wordt de misdaad minder daderig en worden reeds halfdove oren nog meer verdoofd tot niemand de doodsangst nog hoort en geen God nog in menselijkheid gelooft

Beatrijs Deneckere

Splinters

ze zeggen, dat pijn slijt of is het slechts gewenning aan de aanwezigheid van snijdende scherpte van splinters in je hart de tijd duwt hen dieper ze kapselen in breien littekenweefsel bouwen naarstig aan hun nest vast van plan om te blijven

Beatrijs Deneckere

Eenzaamheid

in het hart van de woestijn borrelt de zoetste bron door alleen te zijn doe je dat waarvan je niet wist dat je het kon koester je eenzame tijd als de kostbaarste schat zo ontdek je mettertijd dat waarvan je niet wist dat je het had

Beatrijs Deneckere

De Oversteek

De ferry vertrekt Kruimelende kliffen vervagen in een exotische mist van kalkblauw water De zon verzacht de wind, hier op het dek van deze hoogzwangere boot waar tijd duty free wordt gedood en doorgespoeld, met dure koffie En ik kan enkel denken Wie steekt nu over in de andere richting met enkel hun Leven als bagage? Calais komt in zicht Wie wacht er daar met hongerige ogen in modderpoel van vervlogen dromen enkel die van de oversteek dient nog te worden gebroken

Beatrijs Deneckere

Tijd

de tijd glijdt door onze vingers zo subtiel versmelten de dagen tot een homp herinnering plots gepasseerd wacht niet tot het einde kijk geregeld over je schouder je kan nog corrigeren hoe je tijd te spenderen

Beatrijs Deneckere

De Bloem

Ik had een droom waarin elke vrouw wereldwijd zich kon openen als een wilde bloem, zonder schroom in totale vrijheid, los van concurrentiestrijd Allen tegelijkertijd ontloken ze in bedwelmende overweldiging in gracieuse belichaming van hun ware vorm Met stomheid geslagen stopte de wereld met draaien Elke oorlog kwam tot stilstand Elke roofbouw doofde uit Elke repressie loste op Materiële obsessie op de schop Omgeven door zoveel schoonheid wenste ieder slechts de dag te plukken het moment te beleven en ons bestaan te eren

Beatrijs Deneckere

Slet

Bestaat er een mannelijk equivalent voor hoer, voor slet? Of is voor een man een gezonde seksuele appetijt een verworven recht een vanzelfsprekend feit een deel van zijn aard het vermelden niet waard? Een man mag, indien gewenst, schaamteloos zin hebben en schunnige moppen tappen, we gaan er niet altijd terecht, van uit dat hij geregeld denkt aan zijn fluit Als vrouw dans je op de koord tussen non en nymfomane probeer je te balanceren je fantasieën niet openbaar te etaleren je pikante insinuaties te controleren je dient toch ergens een zekere reserve te bewaren je van losbandig gedrag te vrijwaren Als je niet wil worden gebrandmerkt en belaagd, met als excuus Ze had erom gevraagd

Beatrijs Deneckere

Sociaal Ongemakkelijk

Je wil erbij zijn en erbij horen vlotjes bewegen door mensenstromen en goochelen met woorden Maar hoe dien je je te gedragen? ik heb eigenlijk niets te zeggen of te vragen door zelfoordeel geparalyseerd wat ik zeg is sowieso verkeerd niemand is geïnteresseerd De anderen zijn zo vlot verbaal in dit sociaal bacchanaal blijk ik totaal abnormaal Of is dit slechts schone schijn worstelt ieder meer dan minder met dezelfde pijn Onze kudden koetjes en kalfjes struikelen over elkaar ze breken hun botten omdat wij wat echt in ons leeft zo vaak voor elkaar verstoppen

Beatrijs Deneckere

Agenda

het hebben van tijd raak je snel gewend al gauw de herinnering kwijt aan hoe het was gevangen te zijn in een wereld zo klein als een agenda

Beatrijs Deneckere

Bevriezen

Ik beeld me dan in hoe ik zou reageren en me vurig verdedigen hoe ik de pleger zou bedelven onder een stortvloed van welgekozen woorden tot de schaamte hem aan de lippen staat en hij stikt in zijn stinkende schuld dit alles uiteraard voorafgegaan door een efficiënte kopstoot en een welgemikte kniestoot zodat hij nooit vergeet dat het niet oké was wat hij deed maar zo loopt het niet ik bevries en ben genageld aan de grond geen woord meer in mijn mond mijn bevlekte bil brandt als besmette blauwe plek gedood vlees, bedorven en verstorven zijn opgedrongen kruis verpspreidt zich als koudvuur door mijn verkilde lijf totaal verstijfd ik wil hier weg maar zit vast in verlamde val en word zo klein zo klein tot ik verdwijn

Beatrijs Deneckere

Smartphone

het scherm als heroïne voor mijn ogen ik drink je prikkels en je pixels mijn vingers door algoritme bewogen word ik dieper en dieper gezogen ik weet al lang niet meer wat ik eigenlijk ging doen ik probeer me te herpakken de draad terug op te pikken hoor de tijd genadeloos verder tikken want het is al laat er zitten gaten in mijn dag onderbrekingen in mijn stroom mijn aandacht te hard verspreid de concentratie volledig kwijt je bent een gemak en een pest als de ultieme test voor mentale discipline ik heb nog veel te leren maar wil vandaag proberen het tij van jouw heerschappij over mij te keren

Beatrijs Deneckere

Lelie

de lelie zo royaal aanwezig een belediging aan de bescheidenheid een doorn in het oog van deugdelijkheid scharlakenrood en parelwit versmelten in fluwelen fuchsia deinen uit in de zoetste geur die de ruimte schaamteloos vult tot de laatste kier het residu van katholieke verdelging vergiftigt nog steeds mijn potentieel om vrij van schuld lelie te zijn

Beatrijs Deneckere

Huiswerk

We leren alles maar niet hoe te leven hoe jezelf te ontmoeten, te omarmen en geregeld te vergeven We kunnen en bouwen zoveel en vliegen tot aan Mars en de Maan maar wie kan nog vertellen hoe je recht in je schoenen moet staan? Konden we maar verdrinken in elkaars ogen en duiken in andermans hart toch houden we onze zielen gesloten en blijven we verdeeld en verstard Is het te veel gevraagd om te willen baden in elkaars warme stralen om gewoon te mogen leven en mee te drijven op de stroom? Maar ik ben vast naïef verloren in een kinderdroom

Beatrijs Deneckere

Het Keerpunt

Jouw kwetsbaarheid was zo allesverzengend dat mijn bulkende arsenaal aan destructieve strategieën en protectionistische argumenten terstond in de as werd gelegd je radicale openheid had alle vluchtroutes versperd er restte me geen keuze dan te omarmen wat ik vreesde het toelaten van een liefde waarvan ik dacht dat ik ze niet verdiende ik zie je nog steeds zo helder in de Zuiderse herfst en proef de sensatie van mijn harnas dat voor de eerste keer volledig brak

Beatrijs Deneckere

Gent

Als ik dan toch moet wonen in een stad, dan ben jij de Ware met een plek in mijn hart Je blijft zo verbazen met muziek in je straten en neemt ons mee in het ritme van je stromende wateren Hoe jij verleidt tot ontspanning en verbinding Ik kan van je leren in hoe kwaliteit te etaleren Al jouw verrassende kantjes en hoekjes eet ik met smaak, als de zoetste koekjes Soms, een verborgen parel Bijwijlen, iets kunstig cultureel Geregeld, een decadent tafereel Schoon Gent, Wij worden door jou zo zalig verwend

Beatrijs Deneckere