Lezen

#novembervers2023 naar vrije insteek dag30

Nog even dwaas Vervoeren maakte spaken los, wist ik. Was mijn denken dom, braaf, of wijs? Geen van dit alles van belang, dacht ik. In spaken zag ik onsamenhangende. Ik kon vergaren, meer gebeurtenissen, en een plaats in mijn leven geven. Als samengepakte wolken verspreiden en niet bewegen; werd dan geen regen. Een kompas miste ik niet en niet die zinkende mens werd ik. Bloed vertrok en waakzaamheid kwam tevoorschijn. Ik mocht nog dwaas zijn en proeven. Vervoeren was als oplichten van sluiers en wildemans deurlijsten beklimmen. Kwam toch tot niks en zelf dragen wou ik. Pruimen blootgesteld aan wind en regen smaakten veel lekkerder, wist ik. Veel stof onder voordeuren, werd overgave. Aan voeteneindes kriebelden spaken van kinderwagens met doorbogen wielen; te korte dekens voor zinkende tenen. Lijden schudde wakker en niet vergaren impliceerde regen. Nog even dwaas zijn, dacht ik en plaats maken voor wolken. @linde20231130 #novembervers2023#dag30

de jutte acrobate

2 0

Winterwens

Wollen sokken warme wanten Holle bomen dorre planten Winkel vol bevroren klanten

Toby

8 0

#novembervers2023 - weer voor lang

elke keer vertrek je weer voor lang dan fluister ik je nog snel kleine stukjes van mijn verhaal toe sindsdien ben ik niet meer bang want er valt licht door de kieren in de samenhang

saskia van laere

10 1

bloemen / optiek / restaurant

bloemenwinkel met een zonnestraal opent de krokus zijn kelk naast de sneuuwklokjes optiek in het glazen huis verlicht door zonnestralen krijgt vreugde vleugels restaurant het huis met een tuin geur van gebakken wafels onder de luifel

Julien

6 0

We wensen je

We wensen je een warme jas met mouwen die om iemand heen vouwen

Riet Wille

6 1

2024

We wensen je een warme jas met mouwen die om iemand heen vouwen.

Riet Wille

9 0

#novembervers2023 - Diadeem

Ik heb over een diamantroof gedroomd: een gemaskerde man met op zijn hoofd een diadeem in macramé met witte diamanten.

Thomach

4 0

IJsbeer

Op mijn rug onder de bomen als ik mijn hoofd draai zie ik de zon het water is koud maar ik glimlach harder dan ik denken kon dit is mijn happy place hier kom ik tot rust waar de zon het water en mijn lichaam kust.

Dingen Die Fijn Zijn

11 0

Zomereinde

ZOMEREINDE AAN DE LEIEMyriam Van Hee dit is wat een schilder zou zien:de gebleekte graskant, kastanjesen linden, het warme maar heengaandelicht van de avond en tegen de haagop de andere oever een loper, en zijngedachten, hoe schilder je dieen boven het water de meeuwenen tussen het licht- en het donkerder groende plecht van een jacht, het schuivender dingen, de richtingenhet water zelf kun je hier waar wij zittenniet zien en ik vraag me nog af hoe jeafstanden schildert, steeds lichter misschientot je wit overhoudt, en hoe het verledentoen jij daar nog liephoe schilder je dat je nooit weerdaar zult lopen, tegenstribbelendaan je vaders hand Antwoordgedicht Zou ik dat pad nog terugvinden omzoomd met pluimriet ?De weg langs de graskant tussen veldgewas.Daartussen schittert het rood van papaver, korenbloemblauw en knalgeel biggenkruid.Masten glijden over dat trage water, uitzicht en schakeringen.Wolkenwissels, meeuwen nog steeds.Pennestreken in aquarel, een palet van kleur naar kleur, harmonie en contrastKlodders vingerverf gestrooid over dit onberoerde landschap.Verdroomd beeldWeemoed in sepia, wij in het hoge gras, toen, in die dagen.O, nog één keer daar wandelen met jou....Gedroomd beeld Rita Vandenbroeck

Rita Ulrike

0 1

#novembervers2023 naar vrije insteek dag29

In knoop Eens je verlaat wat niet meer bij je past, schoont je wereld zich als vanzelf op,zegt men. Er komt ruimte voor nieuw. Eerst dat zwarte gat, knoopsgat even bengelt. Wil je wel of niet geknoopt? De kunst van stoppen, is als modder die in water naar beneden zakt. Wat nog rest, kan gevonden, zegt men. Kleine, dichte hersenpan en nooit te peilen diepten. Ruimte wekt onzekere. Wel, niet, misschien. Zal je vastnaaien je knoop? En dan, kijk je weer, licht iets op en kan je weer. Misschien vooruit. Beter storm je niet, zegt men. Er is stof en draad en knoop. Er is zwarte gat,er is dichter, en ruimte bengelt je voor ogen. En dan, slik je, zegt men. Keuze. Meer licht, meer stof, meer gat, nieuweverdicht je. Onzekere vergelijkt en jij kijkt weg. Peilen wil je, maar storm gaat liggen, zegt men. Misschien verlaat je opnieuw, misschien blijf je.In keuze nog meer licht, verruimde wereld. Je slikten bengelt kort. De kunst van stoppen, zegt men. Stof, draad, zwarte gat, knoopsgat, ruimte wektdichter. Wat in je wereld rest, kan je nog vinden.Of zal je vastnaaien je knoop? @linde20231129#novembervers2023#dag29

de jutte acrobate

5 0

Teardrops (of het gevoel dat je iets kwijtraakt)

In de bocht een glinstering jouw spiegelbeeld blijft resoneren in stemloze tranen diamanten dauwdruppels op mijn vingertoppen als spaarzaam aangeslagen pianotonen in een nevelkleed een hoofd vol vertakkingen wou ik dat ik wist waar je was

GeertDS

10 0

#novembervers2023 - naar huis

ze wil naar huis maar hij nog niet hij danst en geniet alsof hij haar niet ziet gemaakt vrolijk schuifelt zij voort wat zij hoort is wachtmuziek

saskia van laere

4 1

#novembervers2023 - Je bent pas iemand

Je bent pas iemand wanneer je met vrienden schaterlacht of in je hoofdkussen huilt in de holst van de nacht.

Thomach

0 0

#novembervers2023

Bijna weg en gedaan November geeft een kijkje naar wat december kan zijn Zware lucht Hoe lang kunnen wolken sneeuw dragen? Volle maan kreeg een deuk trekt zich terug om nog net voor de Sint zijn laatste kwartier te schijnen Voor de tijd van jaar valt het heel goed mee… AMK

Anemos

0 0

novembervers 2911

feesten als deze bewijzen maar even hoe eenzaam ik ben mezelf krenken dat ik hier niemand ken wie aandacht schenken wanneer het feest is gedaan blijf nog even staan en raak aan de praat met een zotte engel die van godsdienstlessen leeft me halsknuffeltjes geeft en buiten in de nacht trilt en beeft is zij al ontwaakt of ligt ze nog naakt onder een hete sprei en is zij ook blij of is het wat wennen dat ze mij heeft leren kennen

Peter mmm Verreth

9 2

De O van…

de kleuter kleurt zijn octopus in; regenboog tentakels

Margaretha Juta

6 0

Lijm

De pen wordt gedragen als een stukEen nieuw stuk, een nieuw bladWaar de alledaagsheid langzaam in vervaagtMet zijn plooien en scheurenMet dissociatie nadienSurreële ontplooiing in het abstract van het levente vergankelijkt om niet door te gaanLos van het deterministisch bestaanWaar water vloeit en niet vasthoudtLangs de kronkelende lijnen in de grijze massaOp zoek naar HET antwoordZonder meerHet centrum volgens HeliosMijn lijnstuk in de sterren van de nachtIk begin met het eindePunt.

Nielsie2001_x

18 0

#novembervers2023 - huis te koop

de zakken in mijn broeken zijn als dagboeken wat ik doe of waar ik ga schrijf ik op briefjes die ik er achterlaat mijn zachtste winterbroek droeg ik in maart ook tijdens een bezoek aan een huis te koop toen ik dat briefje onlangs terugvond kon ik nauwelijks geloven dat jij intussen bent aangekomen op de plek waar je enkel van durfde dromen

saskia van laere

2 0

novembervers 2811

het narrenschip vaart traag als een brancard langs slierten lianen en ander vuilnis over een rivier van pis lege blikjes red bull ontwaak de razernij van ratelende wieltjes afgebrokkeld in het sop het ras sterft langzaam uit niemand schreeuwt het uit

Peter mmm Verreth

10 1

Storm

Storm raast door hoofd en hartals een verloren windvlaagkwam ze aanzettentrok een licht spoor langs lijf, leden en huiden streelde het tot zon. Een arend vliegt over. Verlang ik dat de storm aanhoudt of wil ik windstilte? Soms wou ik dat ik gewoon bleef zweven tussen hemel en aarde.Een nulpunt. #novembervers2023

krissie_1973

0 0