Anker Tong

Gebruikersnaam Anker Tong

Proza Essay Bloggen

Over Anker Tong

“Kies een klassiek onderwerp en vertel het alsof het vandaag bij jou in de buurt gebeurt. »

Wij kozen voor 'Perceval ou le Conte du Graal' door Chrétien de Troye. 

Teksten

4 – Het Interieur

  De notaris had mij een oude zware sleutel meegegeven.
 – Het slot hing half uit zijn hengsels – 
Maar daar hoefde ik mij geen zorgen over te maken - had hij gezegd - Alles functioneert naar behoren – wel stevig duwen, want het is een erg zware deur!” - lachte hijInderdaad – ik kon ze net ver genoeg open wrikken om mij zijdelings naar binnen te wurmen. Och! - dacht ik-  Welke zin heeft het toch allemaal – mijn besluit staat nu al vast – hier wil ik nooit komen wonen! Maar ik wou mijn vrouw niet teleur stellen – dus ging ik maar verder kijken. Ik bevond mij in een voorportaal.
 – Rechts: een helder trappenhuis met fel blauwe vloertegels.
 – en toen ik opkeek: 
Een nis in de muur met daarin enkele roestige geweren.
(“Winchester” was nog leesbaar op één ervan.) Links: Een deur – daarachter een trap naar beneden – een souterrain? Ik beklom een brede marmeren trap.
 Betastte de leuning – maar werd de kilte van het koper gewaar daar waar ik hout verwachtte. Boven trof ik een interieur aan zoals ik die enkel uit oude Europese films kende – hoge plafonds – een enorme goudomrande spiegel boven een zwart marmeren schoorsteenmantel – Zware kasten in een donkere houtsoort – met snijwerk waarin gebladerte, dieren, vruchten en jachttaferelen waren uitgebeeld.
– Een koperen kroonluchter met kristallen lampions en een pendule.
Te midden van een grote ronde eikenhouten tafel volgestouwd met velerlei voorwerpen. Over dat alles lag een fijne bleke stoflaag die wolkig verstoof bij iedere beweging.
– Onder een dik tapijt kraakte een parket.
 De geuren waren bijzonder maar moeilijk te beschrijven – hadden ze iets van kasha of een rozengeur? Ik ontdekte een kleine bibliotheek – verschillende schilderijen waarin ik enkel kleuren, strepen en vlekken kon onderscheiden. Die veelvoud aan voorwerpen, die in iedere kamer opdoken, begon meer en meer mijn belangstelling op te eisen – soms waren het dingen waarvan ik de functie nog nauwelijks raden kon. Ik werd nieuwsgieriger bij het openmaken van iedere deur. Maar plots overviel mij het onbehaaglijke gevoel van indringer te zijn. 
Ik was geen koper meer die een pand komt bezichtigen – maar een indringer – een dief – die rondspiedde. Het was er heel erg stil.
 Er hing die onwezenlijke dreiging die van verlaten huizen kan uitgaan.Het pand benauwde mij.
 Ik zocht mijn weg terug – naar de uitweg - ik liep de trap af – tastte in mijn jaszak naar de sleutel – stapte op de buitendeur af – greep naar de deurknop – 
Maar toen ik die vast greep werd ik iets gewaar dat mij tegenhield. Ik kon niet meer bewegen.

Anker Tong
0 0

3 – Een week later

    Een week later reed ik terug. We hadden een afspraak gemaakt met de verkoper.
 Maar mijn vrouw kon zich niet vrijmaken, en de kinderen hadden school. 
Dus, reed ik er alleen naartoe.We hadden het web doorzocht naar wat meer informatie.
 Maar erg veel waren we niet te weten gekomen. Eén herkenbare foto en een notarieel bericht : “vrijstaand herenhuis te koop,
 begin 19 de eeuw (bouwjaar onbekend)
twee verdiepingen, omliggend 3 hectare” Dat was ver allesHet roestige hekje protesteerde snerpend. Ik wou mij eerst vergewissen van de staat langs de buitenkant. 
Ik probeerde om het huis heen te lopen – Het leek wel een kubus met een dak erop – aan iedere kant drie hoge ramen met telkens daarboven weer drie.
Het kostte mij heel wat moeite om mijn weg door deze hellende tuin te banen – zo hoog stond het gras!En steeds maar goed uitkijken vooraleer ik mijn voeten zat. 
Door de tijd hadden zich her en der herkenbare en onherkenbare voorwerpen hun plaats verworven tussen de woekerende gewassen.
 Een roestige fiets was haast onherkenbaar opgeslokt door klimop.
 En wat verder stak de kleurloze karkas van een tuig boven de wildgroei. De buitenmuren waren bekleed met verfresten van een onbestemde kleur 
– waaruit hier en daar naakte donkerrode bakstenen staken.
 De gebarsten hoge ramen speelden een hoekig spel met weerspiegelende wolken… Dit huis geleek helemaal niet meer op dat van een week geleden.
 Van kortbij had het zijn antieke schittering verloren.
 Nu deed het de moed van de dappersten verzinken.…Opeens een aanzwellend geruis – als van een waterval – 
Ik strompelde in de richting van het gerucht en ontdekte een rij populieren waaraan de wind heftig rukte. Vanuit het niets klonk een vrouwenstem.
 Zij riep iets onverstaanbaars. Waar jeugdige kreten op volgden –
– Pok!…Pok! ..Pok!..? – een tennisspel? Hier 
Een romp – en daar een arm, en ginds rennende benen opschietend tussen het groen. 
Even verscheen de rugzij van een hoofd en verdween dan weer meteen.
 Flarden wit flitsten tussen de groene bladeren van de struiken bij iedere beweging van de spelers

Anker Tong
0 0

2 – Het Huis

  Ik doe saai werk. Maar ik mag wel zeggen dat ik er goed mijn brood mee verdien.
 Dat was ook de reden waarom we naar hier zijn gekomen. Het begon met een klassieke brief van een headhuntersbureau
 – geen mail! – En daarna een telefoontje van Exile Easy Acces.
 De opgewekte stem van een jonge vrouw kwam met een heel aantrekkelijk voorstel.Er werd ons verzekerd dat we goed begeleid zouden worden door de complexe administratieve structuur van de arbeidsmarkt van dit land.
 En er zou ook voor huisvesting gezorgd worden.
 Kortom, het enige dat we dienden te doen was op een vliegtuig te stappen.
 En vooral talen te leren!  De eerste maanden betrokken we een gerieflijk appartement in de hoofdstad. 
Maar mijn jongste is gek op paardrijden, en mijn vrouw had het adres van een manage gevonden even buiten de stad. Daarom reden we die namiddag langs het kanaal.
 Het was een dag die vergin onder een eindeloos wolkendek. 
Die bijzondere grijsheid die ik in mijn land nooit kende, daar hield ik erg van.Bij de bocht aan de rivier brak plots het zonlicht door een scheur in het wolkendek.Het viel recht op dit huis. 
Alsof het daar voor ons klaarstond – Als een theaterdecor dat op de voorstelling wacht.Toen mijn vrouw het bordje met “Te Koop” aanwees, parkeerde ik de wagen. 
Een ogenblikje keken we alle vier sprakeloos naar het huis op de heuvel.

Anker Tong
0 0

1 – Er is iets gebeurd

Reeds een tijdje wonen wij hier - hier in dit huis.(Dat op de heuvel, langs de rivier – je kan de brug van hier zien en ook nog net de koeltorens)Wij hebben het samen met de inboedel aangekocht, niet lang nadat wij hier in dit land zijn tgearriveerd.De vorige eigenaar was kort tevoren overleden en de familie wilde alles zo vlug mogelijk kwijt. Het huis bevat de geschiedenis van iemand die hier waarscihjnlijk het grootste gedeelte van zijn leven alleen heeft gewoond – Een vertelsel in dingen en in sporenEen stille nalatenschap. Mijn vrouw wou eerst alles zo vlug mogelijk opruimen.Ze had al een reeds enkele zaken weggegeven.Maar ik heb haar gevraagd om daarmee nog wat te wachten...Ik heb iets ontdekt.

Anker Tong
0 0

Varia

Lieve lezer,

 

“Kies een klassiek onderwerp en vertel het alsof het vandaag bij jou in de buurt gebeurt. »


Dit was de opdracht voor onze schrijfcursus!

- Wij kozen voor 'Perceval ou le Conte du Graal' van Chrétien de Troye.

Vooral het verhaal van de Visser Koning inspireerde ons – en Perceval – of Parcifal (Anker Tong) – de vreemdeling die doorziet wat anderen niet kunnen zien. Uiteindelijk komt Parcival tot de juiste vraag – en daar gaat het hier om: 
Op zoek gaan naar de oorzaak van Sammy’s zwijgen.

Voor de 'Graal' leek het ons een leuk idee om deze de vorm te geven van selectief mutisme - Sammy's 'Stilte'.

Die stilte is Sammy's lijden - in onze versie hier van de Visser Koning.

Mutisme is onze Graal.

Het libretto van Wagners opera Parzival vormde tevens de aanzet voor de bijzondere relatie tussen vader Titurel en zijn zoon Amfortas. De Graal maakt iedereen onsterfelijk, ook Amfortas – de Visserskoning – voor wie het leven ondraaglijk is geworden.

Om onze 'Graal' een eigentijdse vorm te geven, lieten we ons inspireren door verschillende romans uit het begin van de 20e eeuw. Vooral omdat deze 'eenzaamheid' en 'stilte' als kenmerkend onderwerp hadden.

Wij lieten ons vrijelijk inspireren door de volgende teksten - soms werden passages hieruit letterlijk overgenomen - dan gaat het dus om een collage van bestaande teksten:

Melville: "Bartleby"


Camus: "L'étranger"


Kafka: "De Verwandlung"


Herman Hesse: "Demian"


Ionesco: "Le Solitaire"


En we zijn ook begonnen te lezen wat psychologen hierover vandaag zeggen. Zoals Alice Miller

Onze rolverdeling ziet er ongeveer uit als volgt:

Parcival: Anker Tong


Koning Titurel : Victor Vander Straet


Amfortas: Sammy Vander Straet


Kundry: Iris Nachtegaal

Anschaue : Grauwegomme


(Andere rollen werden vrij geïnterpreteerd).

 

Deze teksten zijn ontstaan ​​uit een samenwerking tussen mensen van verschillende leeftijden.

Soms hebben die het Nederlands niet als moedertaal.

Soms werkten we individueel.

Soms deden we groepswerk met rollenspel en improvisaties. .

Soms moesten we enkel bestaande teksten naar het Nederlands vertalen. Vandaar daat sommige passages letterlijk werden overgenomen!

Onze programmeur maakte ook met succes gebruik van ChatGPT en andere AI.

Omdat ieder creatief proces kwetsbaar is, staan wij liever geen commentaar toe.

Die kans zal na het einde van dit verhaal volop gelegenheid krijgen.

De privacywet staat het vermelden van de namen van cursisten hier echter niet toe. Zodat iedereen onder een pseudoniem schrijft.


Maar wij zouden het enorm waarderen als u ons een "like" zou willen geven!

Omdat we het bijzonder ondersteund vinden als we worden gelezen! Dat betekent dat wij hier graag mee door willen gaan



Je schrijft tenslotte nooit alleen!