Francois van Vloten

Over Francois van Vloten

Ik schrijf verhalen, levensverhalen, speeches, poëzie en overige publicaties.

Teksten

alles gaat door

alles gaat door   de draaideur draaitalles blijft doorgaan 24.00 uurrood in de hotellobbyterwijl de draaideur draaiten alles blijft doorgaan 1.00 uurwitde draaideur draait 2.00 uurblauwdraait de draaideur? 3.00 uurgroendraaiende draaideur 4.00 uuris daar niet de poetsploeg?de draaideur die draait 5.00 uurvroege gastzwartde draaideur draaitblijft alles doorgaan 6.00 uurleveranciers!achteringang alstublieftde draaideur draait 7.00 uurdame in rozede draaideur die draait 8.00 uurontmoet de heer die grijnstgrijsen de draaideur die draait 9.00 uurdaar komt uw kofferen ook de portierde draaideur draait 10.00 uurgroep die praatterwijl de draaideur draaitdoor gaat alles uiteraard 11.00 uurwas ik mijn kamerdeurkaart vergeten?de draaideur draait 12.00 uurzakenlunchde draaideur die draaiend draait 13.00 uurmoeder zou hier al moeten zijnde draaideur draait 14.00 uureven een moment krantalles gaat door en de draaideur draait 15.00 uurhigh tea heb ik gereserveerddraaideur draait 16.00 uurtwee nachtenin een kingsize bedterwijl de draaideur draait 17.00 uureen laptop verstrooitdraaideur draait 18.00 uurmevrouw u ziet bleekgaat het wel?de draaideur draait 19.00 uurwachten voor de liftenmaar alles blijft wel doorgaan en de draaideur die druk draait 20.00 uurrennende kinderenop lederen marmeren zolenis het nu gedaande draaideur draait 21.00 uur is het even stil totdat de draaideur draait 22.00 uurdringende oproepdraaideur draait 23.00 uuruitgelaten paar alles blijft doorgaanterwijl de draaideur draait     geschreven voor Munic! bij uitbrengen nummer Everything Goes On

Francois van Vloten
18 1

de dag dat mijn moeder in een regenworm veranderde

vanmiddag rond een uur of driekreeg ik de zorginstelling waar mijn moeder zit aan de lijnwe maken ons zorgen klonk het aan de andere zijdeover uw moeder die denkt een regenworm te zijn natuurlijk stapte ik meteen de auto in ging de weg opnaar de zorginstelling waar mijn kafkaiaanse moeder ziten inderdaad ik zag haar kronkelen in de stoellenig beducht dat ik was haar iets te zien breken de verzorgster kwam en ook de dokter arriveerdegelukkig een stethoscoop en een thermometer om haar temperatuur te metenheeft ze dit vaker gedaan werd er aan mijn linkeroor gevraagdnee knikte ik dit is echt haar eerste keer het is nog geen tijd voor haar spuitje hoorde ik de dokter denkenhet leek of de verzorgster meedacht deze keer ze bracht mij thee vanuit een zakjezodat ik van een andere stoel het kringelend schouwspel van mijn bejaarde moeder beklijvend kon blijven bekijken tegen zevenen arriveerde de psychiater die de geestelijke kunde van regenwormvormen verstondzo’n drie kwartier lang zat hij zo nu en dan met de bips en dus ook zijn gat naar boven het optreden van moeder te observerenuiteindelijk pakte hij pen tevens papier uit zijn aktentas en ik zag dat hij noteerde dat ongeleed geleide gedachten enkel in zigzagperspectief en spectatoriaal zijn te bekijken hij gaf me een briefje dat ik meteen met onbetamelijke spoed aan de apotheker voerdevan wie ik dit potje met groengrijze pilletjes voor bij de koffie kreegdie neem ik sindsdien drie maal daags 7 op 7 en u zult mij niet geloven maarsindsdien heb ik mijn moeder niet meer als regenworm zien bewegen  

Francois van Vloten
16 1

de liefde

al kon ik vier meter hoog van de trampolineals ik de liefde niet hadstelde ik geen zak voor al wist ik godweetniethoeveel cijfers achter de komma van Pials ik de liefde niet hadhet zou een belachelijke opsomming zijn al kon ik met een tweet tweehonderdduizendenvier likes toucherenals ik de liefde niet hadzou ik als een chirurg zonder scalpel zijn liefde zeurt niet is niet zuur roddelt klaagt boert nietliefde is opstaan in de bus en een berichtje van een vreemde likenliefde is de vaatwasser inruimen en daarna ook weer uitruimenliefde is witte sokken van een ander wassen in de 30 graden wasliefde is niet toeteren voor een stoplicht geen middelvinger tegen een politieagent opstekenliefde is koffie voor een ander halen en een banaan voor iemand zonder armen schillenliefde is niet alleen pannenkoeken voor jezelf bakken of restafval in de groencontainer kwakkenliefde is het stof van het nachtkastje van je geliefde vegen en een spin niet pletten maar in een glaasje buiten zettenliefde is niet mensen voor prikkeldraad en achter grenzen laten staanliefde is een huppelend meisje en dito bejaarde op het zebrapad voor laten gaanliefde is niet de ogen sluiten voor het slechte nieuwsliefde is eerst kijken in de spiegel vooraleer de auto in zijn achteruit te zetten ooit zullen we weten wat belangrijk is ooit zullen we zien wie wat isooit zullen we onszelf ontmoeten niet als broer of zus niet als man of vrouw maar als set van 23 chromosomen die een leven lang naar die andere 23 wou  

Francois van Vloten
38 3

pasfoto's (met commentaar van prof. dr. J.J.M.G. Huppen)

het is maar een flits en of ik recht in de lens van de camera wil kijken alsof daar een vlindertje op zou zitten met een strak gezicht zodat mijn gelaat binnen de randen van het tweedimensionale beeld zou passen en de beambten mij zouden herkennen mocht ik ooit in mijn leven nog de landsgrenzen willen passeren of anderszins mij in welke vorm dan ook moeten identificeren en ja ik sta daar nu strak te kijken terwijl ik liever met een cappuccino in een lunchroom zou willen zitten met een roomsoes desnoods een appeltaart of een aardbeiengebakje met een toefje slagroom erop als het klaar is krijg ik een mapje met foto’s van mij in achtvoud waarbij ik achtvoudig strak wordt aangekeken door iemand die helemaal niet gefotografeerd wilde worden maar die liever in een lunchroom zou hebben gezeten met een cappuccino en een roomsoes desnoods een appeltaart of een aardbeiengebakje met een toefje slagroom erop maar nu is het te laat voor dergelijke uitspannerijen lunchroom gesloten zwerf ik over donkere straten met acht pasfoto’s van mezelf in de binnenkant van mijn zware zwarte winterjas jas     Commentaar van professor dr. J.J.M.G. Huppen naar aanleiding van het gedicht van F.L.J. van Vloten met de titel: Pasfoto’s Ecce homo, ziedaar de mens in een fotostudio om een afbeelding te baren die uiteindelijk met weinig bombarie in een document zal worden geperst. Wat allereerst opvalt in dit spiegelgedicht van Van Vloten is de vorm of beter gezegd het ontbreken hiervan. Waar zijn de strofen? Ik zie ze niet. Maar kennen onze paspoorten strofen? Wordt in officiële documenten onze identiteit niet als een vormloos gedicht neergezet? De leestekens ontbreken eveneens, zo zal de opmerkelijke lezer hebben bemerkt. Daar waar een punt zou moeten staan, staat niets. Om dan nog maar te zwijgen van komma’s of dubbele punten. Het gaat maar door. De eindeloze stroom aan letters, woorden waarmee metafysisch de nooit aflatende stroom van dagelijkse reizigers met dichterlijk penseel wordt aangestipt. Oneindig veel stippen. Dan is het inderdaad tijd voor een gebakje dat door Van Vloten als een onbereikbaar ideaal wordt voorgesteld. Hem rest enkel een zware zwarte winterjas jas – een meesterlijke alliteratie – waarmee hij in het niets verdwijnt, weliswaar met acht foto’s voor in zijn pas.

Francois van Vloten
8 2
Tip

unieverzum

  HOERA HOERA HOE   RA               d                   d                                                                   e                 e                      p            p                                                    a         a                     r        r                    a    a                        l    l                      l  l                      e                      l  l                     l    l                   e      e                  n        n                                                                                                            k            k                                                           r              r                                                                 u               u                                                           i                  i                                                      s                   s                                                 e                    e                                            n                      n        e                            e     l                               l    k                                k   a                                  a  a                                    a r                                       r   PFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFF     B L A B L A B (l) A  A S     D I E      K E R Z E N                                                                                                          zware Schwere    la gravité  est  morte                                                                                                                             T                                       I                                         V                                       A                                      R            V I V E    L A    G       (toutderrièrelesmots:opeenA4moethetpassenopeenA4moethetpassenopeenA4moethetpassenopeenA4heelhetunieverzumopeenA4)

Francois van Vloten
117 5

Prijzen

eerste prijs speechbattle 2018 (georganiseerd door deBuren)
tweede prijs speechbattle 2020 (georganiseerd door deBuren)