Lily May Parker

Gebruikersnaam Lily May Parker

Teksten

Stormenderhand

want winter naast liefontbladert reeds twijgende takkencreëert spijkerbomenplechtig striemend in Noordenwind'k laat geen sporen nain het gele zandgeen zielekruimelsvallensklaar als uitgeputte sterrenmenig meeuwen jagen de stukjesdus laat ik geen sporen nablijk dat ik nimmer ontwaken kaningevlochten en onwaarschijnlijkslechts silhouet in tartend seizoenwant winter naast mij liefijzig jaargetijmijn winterhart bloei    

Lily May Parker
16 0

Integraal

    zoemend gekraak plots, 'n openingstrack. winterse Vivaldi, hou van je drama echt. Ritme, muziek en vergroeid in m'n lichaam walst het hart. Klop...klop... waan me lichter dan licht en  duister kamers. Het stomt in de glazen en abnormaal genoeg blijf 'k walsen.    What goes around, comes around   integraal   ...

Lily May Parker
0 0

Sonar

    je hebt ’t niet geweten maar het verliet je toen. Misschien was ’n vlucht, vogelhoog de zomer lang de redding m’n lief ’t protocol van overleven jij of ik   had je ’t geweten dat liefde in donkere schijven dalen zou op glansrijke dagen, in scène gezet zou je ’t vacuüm hart ontvluchten? verlaten, van z’n kloppen ontmand   had je ’t geweten      had je ’t geweten           had je ‘t geweten       

Lily May Parker
0 0

Scenarist

    zure grond en doordeweekse mist. Tegenwoordig alom in deze nieuwe herfst. Hemel kleurt duister en vijandigheid grijpt je in een kleverig web. Zou kunnen huilen, zwaaien, hartjes tekenen op bedoomd glas en op den duur gewoon afdruipen.   Bij nacht en ontij lief zou je me nooit meer vertrouwen en ik stem liefdevol toe.   Deze aandoening, dit verdriet, is aandoenlijk en tijdelijk van aard nimmer is je stilzwijgen maar ik verdraag...ik verdraag. Niet alles is herstelbaar en het bloederig pulserend gezwel tussen m'n ribben is  op sterven na dood.   'er valt niets te hechten', verteld hij op cynische toon.   'het hart is geen bijzonderheid...niet meer'   ...

Lily May Parker
7 0

Bad Lambada

      nevermind the fangs love, nevermind the bones just dance away into the night put down those silver bullets i’m not in a mood to bite.   Golden headlights search the streets my Toronto 's spinning your heart is skipping maybe more then a beat   nevermind the fangs my love nevermind the sting beside cold dead  i’m a pretty sweet thing   …    

Lily May Parker
8 0

Swiftwater Valley

‘i’ll grant you a question, if it helps you inform’     take this life vinegar sweet love build a dream, watch the thorns for days like today are a gateway to perfect storm take this life before time splits your time for nights like tonight can’t keep you from shining long live the bright   take this life build a dream and always watch the thorns don’t be overthrown by fools this life is your own        

Lily May Parker
0 0

Murder the Killer

    'drama; thou art delicious torment, thou art me'       still, it's taken fever, gibberish fever to believe all or nothin   little misery behind me little misery beside me you stay, safely locker in darker corners of my disgusting manners when it comes to it   kill or revive? Revive the killer?    whith a dying memory I harvest in black snow   ...  

Lily May Parker
0 0

Gebiedende wijs

    geoorloofd vast denk je 't is geoorloofd eigenrichtig, zoals steeds en enkel jij kan denken.   Desnoods lief, geloof 'k ook maar je eigen opgeven is een zware prijs   ...

Lily May Parker
12 0

Passage Personages

  Later zou blijken, 't is een pro.    Beschouwde haar oppervlakkig en naar normen; Dom.   Avontuurlijk gezien, desondanks de zesendertig lagen bruine crème zou ze zelfs voor de jeugd een hype zijn. De typische hoer van Babylon, moderner aangekleed weliswaar. Strakke truitjes rond de weelderige siliconen en uitgerafelde jeans verhullen de geknipte slip. Enkel de rimpels zie je, de rimpels op haar decolleté, die geven haar werkelijke leeftijd weg...   Brusselmans zou haar toch met plezier achterwaarts...heu ja, Hermannen.   Interpretaties zijn vaak tegengesteld en ik denk dat dit personage blijven steken is in 'New Age'.   Later zou blijken, 't is een pro...materialisme zou overheersen en haar ontwikkeling abrupt ophouden de eerste keer dat haar haren werden geblondeerd   ...    

Lily May Parker
0 0

Doodzwijgen is goud

omvang werd wanhoop.   Alsof er nooit inhoud kwam en vrijwel iedere dag identiek bleek, ze namen hoge vluchten, de tieners van the nineties met 'Back Street Boys' vriendjes en khol ogen, schaduwzacht.   Vroeg mezelf niet zelden hoe eeneiig mensen kunnen wezen. Uiteindelijk was 't verschijnsel ik. Stil staande waar meelopers sprinten.   Nog steeds...   'k snij in eigen vel   ...  

Lily May Parker
0 0

In Vlaamsche tranen

    lijkt oneindig rond deze stilte geschreven passie gedempt en lachjes vergaan wind neemt alles mee op z'n vlucht   doch 'k kan niet lossen.   Wederkeer   ...

Lily May Parker
0 0

Fotografie

Without words

Lily May Parker
12 0

Wil je blijven?

    Het heeft toch geen enkele zin?   De wijze was vergelijkbaar, het misdrijf ook bovengemiddeld  niet meer of minder. Draagt signatuur en ken ritueel m'n zwakte weet je. Het wikkelt, duister en in meerdere lagen op het hart   en   absurd genoeg, keer ik terug. Daadwerkelijk terug.  Lik lippen nat en hou adem in 't dwingt zie je.    Infiltreer ik? Klaarblijkelijk wel ben niet gewenst     ...  

Lily May Parker
0 0

Is dit nu nu?

    't falen van tranen bedwingen,  draag hart op handen en finaal blijf 'k hangen tussen zwart-witte letters lief, liefje, lieverd... Afgerekende liefste, toen vroeger nu was was er hoop  

Lily May Parker
2 1

Meisjes uit de tennislaan

1993;   met hun fiets, routineus. Mooie middenstand. Verschillend als tweeling kan zijn. 4 non blonds op de runaway train. Regen was zwart, verwoestend. Auteur van stilte, toen dertien uit noodzaak dertig. Controverse, Lily May.   Geïnfecteerd tienerverdriet begroef me.   2015;   figurant nu. Er sijpelt zelden iemand door, jawel...jij laatst. Niet noodzakelijk voor mij. Niet noodzakelijk geïnteresseerd. Auteur van stilte, toen vijfendertig uit noodzaak zeventig.   "The show must go on"    

Lily May Parker
4 0

Le nord

‘k was het verloren. Daar op het moment, zomaar ineens. Hield me van het domme, immer een rol dat ik perfect inkleed; Kleine idiote nar.   Echter, ik bleef zwijgen als vermoord.   Schitterend hoe niemand me verdacht en ik hen kon verdenken verdacht te wezen. De stilte sneed en zweet parelde op m’n huid. De standaard bleef ik wijselijk ophouden friemelde onhandig aan mijn oorbel.   De blonde dame komt op me af. Haren dansen bij elke stap, het ritme van heupen. Ik vang de zomergeur dat ze verspreidt en droom even weg bij het getik van naaldhakken op kille marmer. Instinctief ga ik op de toppen van m’n tenen staan. Kleine idiote nederige nar.   Ze loopt me straal voorbij en ik zucht. Misschien verloor zij het ook? Verloren we het hier allemaal? Reken maar dat haar fysiek aspect de toespelingen gaat beïnvloeden. ‘k nip aan de fluit en instant vormt de vloeistof kristal in mijn mond. Blozend slik ik door. De man nadert en verlegd pijnlijk traag zijn blik. Aangezien bij voordien schaduwen volgde verdroeg ik z’n aanwezigheid zwijgend maar nu ...komt hij iets te dicht.   Hij laat zijn hand op mijn schouder rusten.   “we weten...weet je”   z’n fluistering laat me huiveren en ik sla mijn ogen neer. Ik ben het verloren, bliksemsnel. Echter het was nooit van mij.        

Lily May Parker
19 0

Schaduw

Je raaf is moe. Zingt lager, gewond en kleiner dan voorheen. Dan ooit tevoren eigenlijk. Zweeft niet meer te velden en wildgroeiende bossen. Verwelkt in het hoekje van te ruime kamers. ' k wil niet meer.   Moet vechten zie je. Tegen m'n maniakaal brein dat me toefluistert, dat jij, witte raaf gekomen uit verleden een toorn ontaarde. Jij introvert schaap in wolfskleren was. Vertrouwen schonk en milde dagen, binnendrong...sloop het hart stal.   Plunderde...   Een pact met mijn duivel sloot, lachend meehuilt om de zwaktes, de tranen, de verwoestende pijn; Nimmer meer te zijn.   Je kwam afmaken, jij duister mens waarmee je begon en nu stellen raven niets meer voor.   'k wankelde mijn lief maar jij...bracht me ten val. Naar aanleiding van dit merkwaardig gebeuren speelde je een cruciale rol in de beterschap het herbloeien, ik wou enkel je hand.   m'n gewicht te doods voor jouw tere vleugels je brak onderweg...hiervoor bestaat er geen lijm...                        

Lily May Parker
2 0

Gedag

Dode vlinders langs de wand.   ‘ k schud m’n haren los en wacht...   De kamer te duister, te onverschillend. Het stormt en blijft razen. Winter neemt over hier achter het glas.   Verwachtingen mijn liefste; al huilend beseffen dat nimmer ik het was wat je nodig had. Schrijf nooit meer in jaren, vandaag nu en morgen want vrieskou huist reeds in kloven van m’n hart.   Zelfs nu dat woorden, onzichtbare woorden je ziel niet meer raken, hoe raak ik je dan?   Adem je kussen, herleef je mijn liefde, oogst slechts stilte op het eind van de dag...   Toe kronkel je weg, door mijn blauwe tuinen laat stuwen het bloed de liefde dat je had   Bemin je mijn lief als stille getuige, als sneeuwwitte lelie als schaduw als je wenst...wat je maar wenst maar laat me niet achter in de stilte van deze dodenstad   je hebt me gevonden...ik heb je gekend...                      

Lily May Parker
3 0