Jakobsladder
Ik ben al lang overtuigd dat woordspelletjes in al zijn varianten goed zijn voor het brein. Het is daarom ook meestal het eerste waarmee ik me in de vroege ochtend kan vermaken, mij kan opwarmen. Ze verruimen tevens mijn woordenschat. Hoewel soms vergezocht, zijn er vaak leuke verrassingen te lezen, zoals deze Jakobsladder, een woord dat ik al wel eens gelezen had maar eerder associeerde met één of andere plant.
Wie dezer dagen bij valavond gaat wandelen, maakt grote kans om een Jakobsladder te zien. Het zijn de zonnestralenbundels die doorheen een wak in de wolken een plek op aarde beroeren. Dat verschijnsel dankt zijn naam aan Jakob, een profeet, die er een verbinding in zag tussen God in de hemel en zijn aardse verblijfplaats.
Jakobsladders zijn er in alle mogelijke varianten, smalle en brede, lichte en straffe stralenbundels, doch niet alleen de wolken lenen zich voor dit spel. Ook bomen in een bos kunnen een weergaloos stralenspel opleveren. Het momentum vangen is de kunst. Meestal is dat kort voor zonsondergang met laag zonlicht, grote wolkenmassa’s in de lucht, of langs bossen met hoge stammen, met laag en fel tegenlicht. Je moet snel zijn om ze te zien en vast te leggen, want ze zijn vluchtig als de lucht.
Ik ben alvast blij met deze ontdekking, en geef de voorkeur aan de bijbelse verklaring. Vóórheen had ik er geen naam voor en moest ik steevast aan mijn boezemvriend denken, die het parallel trok met die antieke driehoekige prenten met het opschrift ‘ God ziet U’, waarop een God met stralend aureool staat afgebeeld. Alle middelen waren goed om de mens godsvrees aan te jagen en mijn vriend moet danig onder de indruk geweest zijn. Telkenmale we onderweg zoiets zagen klonk het “zie ginds, een God ziet ons”.
Ik ben blij dat ik het nu kan benoemen, en dat de naam mogelijkheden schept. Opstijgen of neerdalen, maar zonder vrees. Gelukkig is het als kijker quasi onmogelijk om net op die verre goddelijke plek te zijn waar de stralen de grond raken. Welke eindeloze discussies of zelfs oorlogen zouden daar niet om uitgevochten worden?
Ik hou het bij het bekorende van dit lichtspel. Het zet stukjes landschap in de schijnwerper, en ik betrap me erop dat ik probeer te raden waar die stralen de grond raken, welke plaats uitverkoren werd.
Zo zie je maar dat een woordspelletje aanzet kan zijn voor een denkspelletje met woorden.
