Voske

Gebruikersnaam Voske

Poëzie Brief

Over Voske

Ik ben op pensioen maar ben altijd bezig geweest met schrijvers en dichters. Al van in de lagere school. Soms schrijf ik zo wat kleine gedichten of kleine stukjes. Soms ook teksten op begrafenissen of familiefeestjes. Maar ik zou graag grotere stukken schrijven en dat is soms moeilijker.

Teksten

Mijmeringen

Ik ben Ik wordt Ik was Slechts een korreltje in het reeds verdorde gras. 

Voske
22 0

Moederke

Stil noem ik je naam. Nog even, en je bent weg. Waar naartoe het heeft geen naam. Ik zie je zitten in je stoel.  Je lacht zacht, maar je bent zo moe. Je haren zijn een witte krans van talloze, talloze jaren. Je benen kunnen je bijna niet meer dragen.  "Help eens kind," kreun je dan. "Als ik rechtsta dan kan ik wel verder gaan." Teder sla ik mijn arm rond je benige schouders. Jij bent mijn moeder, mijn toeverlaat. Straks ben je weg en  in de lege kamer tikt de klok de jaren weg. Maar jou zal ik steeds bewaren.   

Voske
32 0

zomaar

Ik schrijf geen gouden parels, slechts wat letters op papier, die na een tijdje een beetje rijmen  en schitteren van plezier.   

Voske
51 1

Thuis

Een schilderij aan de muur. De oude boerderij waar wij kinderen waren. Een winterzondag We kwamen uit de mis met rode neus en oren, baggerend door de sneeuw.  Ons voeten op de rand van de Leuvense stoof, de bol roodgloeiend.  De soep weefde haar geur door het huis.  Koffie verwarmde onze verkleumde handen. Buiten voederde vader zijn duiven, de kippen pikten hun graantje mee. Moeder, met altijd bezige handen, bereidde het maal voor vele hongerige magen. De klok vertikte de tijd. Wij wisten niet dat heimwee aan ons zou knagen, lang nadat wij zelf al ouders waren. 

Voske
110 4

Opleiding

beroepsschool

Publicaties

geen 

Prijzen

geen