Mijn lichaam verwelkte tussen bebloemde lakens
De geest klauwend smachtend zijn eigen bakens
Een pop van klei liet mij bevriezen
Emotie en gevoelens samen wiezen
De gedachten dwaalden over het plafond
Waar vrijheid nog heerste en alles kon
Samen vermoeiende terreur
Met grijs als enige kleur
Ik dacht aan een alternatief
Een oprechte nachtelijke dief
Was het mijn minnaar of medespeler
Mijn lieve nar of zorgzame heler
Mijn lichaam verdween in de nacht
Waar iedereen wat anders dacht
En ik alleen kon cijferen in akkoorden
En acteren aan linkse bakboorden