Mysterieuze koningin van de nacht
Die nooit weent, die nooit lacht
Die Valentijn kreeg je mij in jou macht
Ik zocht wat onbereikbaar was
Onder herfstbladeren verborgen jou moeras
Dacht nog dat ik de toekomst zag
En wou je verheffen en aanbidden
Maar mijn kathedraal werd een inferno
Ik werd een vreemde voor mijzelf
Mijn huid barstte van de hitte
Je gooide mijn as voor de vissen
Je verslond mijn naïeve ziel
En zei dat het was omdat je van me hield
Maar jou liefdeshonger werd mijn dood
Met Valentijn ging jij door het rood
Je nam mij mee naar de plaats nooit
Je brandende ogen verslonden mij
Van vuur naar as naar klei
Het werd zij en niet langer hij
Valentijn maakte mij vrij
Van die aardkloot daar rondom mij
Waar ik nu altijd en eeuwig gedij