‘Lekker slapen, liefje.’
‘WAT?’ schreeuwt Mies.
‘IK ZEI …’ Abrupt sluit Klaas zijn mond en kust Mies op haar wang. Glimlachend schuift hij onder de dekens en verstrengeld zijn voeten met die van haar. Het is fris zo half november.
‘Net als vroeger,’ mompelt Mies.
Klaas kruipt haar aan en fluistert met zijn lippen tegen haar oor, ‘maar dan een beetje anders.’ Mies knikt alsof ze hem hoort en wrijft met haar hoofd over het kussen, totdat er een kuiltje ontstaat.
Klaas kijkt over zijn schouder naar het zwarte haarbolletje dat zich in zijn knieholten heeft genesteld. Dan knipt hij in zijn vingers en gaat het licht uit. Klaas legt zijn hoofd op het kussen. Ja, en dan een beetje anders.