Boreas

Zijn woede breekt boomstammen en gooit ze tegen de vlakte. Hij doorkruist het land als een pletwals en hij is koud. Het regent dakpannen, het regent steengruis. Het regent ook druppels hemelvocht want de wolken zijn bang. Het regent dat het giet en het vliegt alle kanten op. Hij vliegt voorbij, hij stormt en raast en stormt nog wat meer. Hij is de schrik van de bloeiende bloem, in al haar fragiliteit. Hij rammelt aan mijn rolluik en hij hamert op de voordeur. Hij hamert op elke voordeur in de straat maar niemand doet open. Hij gooit met ijs en slikt al wat hij vindt en spuwt het weer uit in je gezicht. Wanneer hij het land verlaat, laat hij een ravage achter, en zijn woede blijft achter in elk wie hem aanschouwen mocht. Tot de volgende, woesteling. Tot de volgende.