Delphinus

Gebruikersnaam Delphinus

Proza Poëzie Autobiografisch schrijven Flitsverhaal Kort verhaal Fantasy

Over Delphinus

Neen, ik ben niet lichtgeraakt. Ik ben geraakt door dingen die ik niet licht opvat.

Teksten

De Heks

Volgens mijn buurman ben ik een heks. Ik geef hem gelijk, daarna sla ik hem dood met mijn bezem. Ik veeg zijn stoffelijk overschot bijeen en giet de brokken in mijn grote zwarte ketel. Zijn twee vierpotige mormels gooi ik er ook bij, ze kunnen niet meer blaffen als ze stoofpot ingrediënten zijn. Kakelend roer ik in de ketel en ik vervloek zijn ziel en nageslacht. Daarna slaap ik met de duivel en we leven nog lang en gelukkig in de hitte van ons hellevuur. Romantisch diner met Teckelstoofpot voor twee, en de schoonheid van een blaf-loze avond. We dansen naakt rond een brandstapel en roosteren zijn hoofd op een spies. Ik voeder het aan onze kat die met gretige ogen het zwartgeblakerde gezicht aanschouwt. Het is feest in het huis van de heks en het zal er altijd feest blijven, geen minuscule lul die dat veranderen kan en al wie het toch probeert zal eindigen in mijn soep.

Delphinus
14 2

Twee verliefde asperges

Uit een stuk bewerkte grond in een dorp met meer koeienvlaaien dan inwoners groeiden 2 fluo gele asperges met een gedeelde liefde voor het fietswiel. Ze rukten hun wortels los en stalen de fietsjes van een paar tot bloedens toe knock-out geslagen kinderen om hun huwelijksreis te starten. Geen fietspad bleef onbereden, geen aardeweg vervreemd en als ze geen weg hadden om over te rijden dan bereden ze elkaar. De liefde was groot, hun haat voor compostvaten nog groter. Geen enkel vat bleef gespaard, overal werden compostvaten vol blutsen en builen gestampt en het land werd bezaaid met de assen van opgebrande groente resten en toxische plastiekdampen. De asperges bleken onoverwinnelijk. Sommigen vermoedden dat ze dit deden uit rebellie tegen hun eigen sterfelijkheid, als ze al hun potentiële laatste rustplaatsen zouden uitroeien dan zou de dood geen plaats meer hebben voor hen. Volgens anderen hadden ze gewoon een uit de hand gelopen agressieprobleem. Ze waren zich echter niet bewust van de vijanden die ze onderweg maakten. Wanneer ze hun honderd-en-zoveelste compostvat lieten smelten in de vlammen van een in de fik gestoken benzineplasje ontketenden ze de allesverwoestende woede van een vredelievende slagerszoon. Want wat ze niet wisten is dat de verborgen geliefde van de vredelievende maar ook uitgehuwelijkte slagerszoon zich in datzelfde opgebrande compostvat verborgen had om zijn moeder te ontvluchten toen zij haar zoon kwam vragen om haar nieuwste preparé recept eens te proeven. Ze was ingedommeld door de bedwelmende geur van bedorven pastinaakschillen en toen ze wakker werd was de huid al van haar halfnaakte lijf gebrand. De nietsvermoedende asperges vervolgden hun turbulente fietstocht tot ze oog in oog kwamen te staan met de slagerszoon en zijn angstaanjagende wapenarsenaal. Hij stal de scherpste hakmessen van zijn vader en decoreerde zijn lichaam ermee zoals kerstballen aan een boom worden gehangen. De pretlichtjes in zijn amberkleurige ogen waren vervangen door het verslindende vuur van een bosbrand in een langdurig droge zomer. Tussen de verkoolde velden werd de veldslag van de eeuw gevoerd wanneer de slagerszoon in een vlaag van woede de omgeving in stukken en mootjes begon te hakken en de 2 asperges fietsten voor hun leven. Ze lieten overal as, brokstukken en reepjes anoniem vlees na en wanneer de slagerszoon tot het besef kwam dat hij in zijn blinde uitbarsting zijn hele dorp uitgemoord had verhakselde hij zichzelf met het scherpste mes die hij hangen had. De asperges wierpen een laatste blik op de uitgedoofde bosbrand in zijn resterende linkeroog en vervolgden hun huwelijksreis. Ze leefden anderhalve dag gelukkig verder tot één van de asperges bezweek aan een verdoken aspergevlieg infectie. De wederhelft van de overleden asperge kreeg de tijd niet om te rouwen want de tot bloedens toe knock-out geslagen kinderen ontwaakten en kwamen hun fietsjes terughalen en stampten de asperge plat. De kinderen herstelden hun dorp en ter herdenking van de tragedie, alsook om andere asperges schrik aan te jagen, wordt tot op de dag van vandaag nog elke donderdagavond platgeslagen aspergepuree geserveerd.

Delphinus
28 0

Randgeval

Ik beeld me in dat de aardbol een platte schijf is en dat jij op het randje balanceert, je blik op oneindig gericht. Je flirt met mijn schoenen dus ze kussen je reet. Succes in het duister, minderwaardig randgeval! Je verdiende de grond onder je voeten niet. Ik beeld me in dat je onsterfelijk bent. Dan graaf ik een metersdiepe put, ik sluit je op in zo’n metalen haaienkooi en gooi je erin. De put gaat dicht en jij zal langzaam verteren tot er niks meer van je overblijft behalve de stront die de wormen uitscheiden en de herinneringen die je nalaat. Je werd gehaat en dat zal zo blijven ook. Die schijtpijp waarmee jij ademt stoot meer methaangas dan CO2 uit dus ik beeld me in dat ik je opsluit in een dichtgemetselde betonnen kubus. Daar laat ik je een tijdje inzitten en als de lucht vuil genoeg is boor ik een gaatje en gooi ik er een brandende lucifer in.  Ik beeld me in dat Prometheus jaloers is op de dingen die ik je aandoe.  Fantaseren is fantastisch dus ik beeld me in hoe ik je zou bereiden als je een gerechtje zou zijn. Misschien zou ik je fileren met een verroest keukenmes, misschien frituur ik je terwijl je nog leeft maar hou ik je hoofd boven de olie zodat je alles bewust kan meemaken. Ik kan je pekelen als een augurk, je laten verdrinken in azijn. Of ik maak gehakt van je ledematen en stop het er via je anus weer in.  Ik lees graag over marteltechnieken doorheen de geschiedenis en beeld me in dat men deze demonstreert met jou als proefkonijn. Ik denk hierover na terwijl jij achter een hoekje staat te fezelen, dat doet me deugd want ik hoor je liever schreeuwen dan fluisteren. Mijn verbeelding is me dierbaar. 

Delphinus
37 1

Punch needle

Ik neem een punch needle en perforeer de gevoelige huid van je onderbuik om er de gruwelijke beeltenis van jouw moord figuratief, narratief en letterlijk in de vereeuwigen vooraleer ik die zal uitvoeren zodat je op z’n minst dit nog bewust kan ervaren voor je aan de daad bezwijkt en het eeuwige licht omarmt want ik heb jou al mijn hele leven gehaat en heb jou nog nooit iets van plezier of geluk gegund omdat ik mij verrot erger aan hoe jij je voetstappen op deze aardse grond drukt maar ik word er zo gelukkig van om je vlees met je toekomst te decoreren omdat deze nog duisterder is dan het allesomvattende donker die zich tussen enkele aan elkaar getimmerde houten planken onder de grond situeert want jij verdient geen adem en geen kansen en mijn grootste geluk is om jou deze te ontnemen en je ziel regelrecht de vergetelheid in te zenden en alles van de malse spiermassa aan je dijen tot de meest minuscule partikels waaruit jouw lichaam opgebouwd is te voederen aan de hongerige bacteriën in de dampende composthoop die rechtsachter in mijn tuin ligt te rusten zodat je toch nog iets op deze bizarre draaigrage grondbol een pleziertje kan doen. Jouw dood is mijn favoriete hobby.

Delphinus
21 0

Pokkenwijf

Ik wil haar kop in een Berenklauw wrijven en haar opsluiten in een isolatiecel waar het enige vocht die ze kan drinken het vocht uit haar veretterde blaren is. Ze kan een rietje krijgen als ze dat wil. Ik wil haar zien wenen, een uit de hand gelopen waterlek in haar beide oogkassen. Ik neem een luchtmatras en dobber rond op de zilte tranen waarmee zij haar put vol jankt. Ze is een vuil serpent, een pokkenwijf. Ze zou één maal, twee maal, drie maal de waterpokken moeten krijgen. Ze zou haar vel eraf mogen krabben en zich rusteloos liggen wentelen in bloed en wondvocht. Ik wil dat ze eindeloze jeuk voelt. Pijn is niet voldoende, het moet ook nog op haar zenuwen werken. Ik wil dat ze haar mentale gezondheid verwerpt en de leegte die de losse vijs naliet omarmt. Ik wil haar met haar jeuk in een dwangbuis stoppen en genieten van de mensonterende tirades die ze uitkraamt terwijl haar verstand zich verenigt met het eindeloze niks. Het is een vuil pokkenwijf en ze verdient liefde noch compassie. 

Delphinus
25 1

Krijsend stil

Mijn woorden zijn als een scheet in een wervelwind, geen liefkozend oor die hen bemint. Ik ben een piepkonijn en het dondert zo luid. Je dondert over me heen en wist al mijn klanken uit. Ik ben een tuba met een krop in mijn keel. Momenteel. Wacht maar tot ik je omver blaas.

Delphinus
21 0

Kom me maar halen

Je loze dreigementen kloppen bij mij aan en ik open de deur en klop op hun muil. Wie denk je verdorie dat je bent? Je bent vuiligheid, de braakliggende grond die ik moeiteloos platwals om mijn imposante fort op te bouwen. Je ogen spuwen vuur maar ik blus de vlammen met de spuug die ik op je gezicht ga afschieten. Smeer het maar lekker open. Je wilt mijn naam? Mijn adres? Ik ben Delphine en ik daag je uit om aan mijn voordeur te komen staan. Neem je woede mee, put er al je krachten uit want je zal ze nodig hebben als ik jou tegen de stoeptegels plak. Kus het steen en kus mijn kloten. Je vraagt erom, je wilt geweld en ik kan je dat geven. Geven en nemen, ik geef jou een pak rammel en jij neemt die rotzooi aan. Je hebt geen keus. Je vroeg erom. Ik sla barsten in je oogkassen tot mijn knokkels bloeden en ik geniet van de tranen die je vermassacreerde gezicht verlaten. Denk de volgende keer maar goed na vooraleer je mijn grenzen komt opzoeken. Ik beloof plechtig dat ik resoluut ga weigeren als je me smeekt om je leven te sparen. Je bent een stap te ver gegaan, een schoenzool die van mijn erf had moeten blijven. Denk daar maar eens goed over na als je in je spoed bedje ligt straks. Kleingeestig stuk verspilling.

Delphinus
35 1

Hou uw muil

JE BAKKES STAAT VOL VETPUISTEN EN JE KAN FISHSTICKS FRITUREN MET DE OLIE IN JE HAAR, HOU UW MUIL! JE ZINLOOS GEKLETS OVERSTIJGT DE  VERRE GRENZEN VAN MIJN GEDULD EN MET KOLKENDE LAVA IN MIJN OGEN KIJK IK JE AAN! IK GRIJP MET MIJN LINKERHAND DE BOVENSTE RIJ SCHEVE TANDEN IN JOUW ONGEPOETSTE KNOFLOOKTEMPEL VAST EN MET MIJN RECHTERHAND PAK IK JE SCHEVE ONDERKAAK BEET! IK RUK ZE UIT ELKAAR! JE UIT DE HAND GELOPEN HENTAI VERSLAVING UIT ZICH ALS ZIENBAAR AFSTERVENDE HERSENCELLEN! DIE DOOIE BREI DRUPT UIT JE OREN! ALS JE ZO DOOR BLIJFT KRIJSEN MET JE WANSMAKELIJKE VARKENSKLANKEN DAN KNIP IK JE STEMBANDEN DOOR MET EEN BOTTE KINDERSCHAAR EN BID DAT JE TETANUS KRIJGT VAN HET ROEST DIE ZICH OP HET METAAL GEHUISVEST HEEFT! HOU UW MUIL!

Delphinus
64 0

Hoe durf je

Je blaast me van m’n sokken met je redeloze woede, jij maatschappelijk ongewenst misbaksel. SCHURFTWICHT. Ik bewerk je rug met scherp metaal want je gunt me de tijd voor je voorzijde niet maar de voldoening blijft evenzeer zalig. Je draait je om en ik ram twee verroeste vleeshaken door je borsten heen en rek die flappen over je schouders, je hebt je eigen gepersonaliseerde cape nu. Ik stamp je van het dak af en dan kan je rechtstreeks naar de grond vliegen. Het volk beneden juicht je toe als je de grond raakt en je bloed alle kanten opspat, wat een spektakel! Je oogballen liggen er voor het rapen dus ik raap ze op en stop ze in een blender zodat ze de wereld zien draaien wanneer hij voor jou komt stil te staan. Ik schraap je vormeloze, zachte vlees van de vloer en gooi het allemaal in een pot om in te koken tot het aanbrandt en wederom een vaste massa vormt want een papje kan je niet kapotslaan maar een krokante hoop zwartgebakken vlees wel. Ik neem een moker en beuk erop los tot de brokken in het rond schieten. Mijn vreugde kent geen grenzen! Jij dacht dat je mij aankon, jij dacht dat je mij kon raken. Het enige wat hier geraakt wordt ben jij door mijn mokerslagen jij onwijs arrogant klotewijf. En als jij denkt dat het hierbij stopt, wacht dan maar tot ik je terug vind in het hiernamaals waar de dood niet tot bewusteloosheid leidt en eeuwigheid de norm is. Afzien zal je doen, met of zonder lijf want je geest kan ik ook nog breken.  

Delphinus
30 0

Het onrijpe pompelmoezenvolk

Ze schieten uit de baarmoeder en kwakken tegen de grond maar wenen doen ze niet. Ze klagen omdat het mottig weer is buiten en dan pas weten de vroedvrouwen dat het kind zal leven. Hoera! Het heeft een kop zo rond als een pompelmoes en een even bitter gemoed. Het groeit op als een futloze zucht in de wind en klaagt want te veel wind is niet ideaal om terrasjes in te doen. Wanneer het begint te werken vergadert het rond de koffiemachine met de andere pompelmoezen om te klagen over de buitenlanders die hun jobs komen stelen. Dan klagen ze over hun lonen want die zijn te laag om elke buitenlander een vliegticket te kunnen schenken. De koffie wordt koud en hun Oosterse collega heeft alle paletten al deftig gestapeld dus keren de pompelmoezen huiswaarts om te klagen over de rust op het werk. De pompelmoezen zetten collectief hun smartphones aan en speuren HLN af om de reacties te vullen met hun doelloze onvrede. Opgekropte woede is zoals een vastlopende scheet, je krijgt er krampen van. Dus zetten ze hun rectum open om een gesprek te voeren en blazen je omver. Je schenkt je liefde aan een wonderschoon mens maar die zal je toch laten zitten en met de wens om een huisje te kopen zou je misschien drie bakstenen kunnen betalen. De profeten van het onheil hebben hun bloed vervangen door pompelmoes sap. Ze laten je leeg en verbitterd achter, jij komt thuis en klaagt over je dag want alle mensen zijn zo pessimistisch geworden. Er is ook niks op tv vanavond.

Delphinus
23 2

Gemene duivelskindjes

Ze koteren met scherp geslepen waskrijtjes in de vliezen tussen je tenen en ze zabberen met hun vochtige mondjes op de huid van je scheenbeen. Ze hebben gif in hun speekselklieren dus daar krijg je hardnekkige infecties van. Ze rukken de batterijen uit hun elektronische speelgoedjes en proppen die hemelwaarts je rectum in. Ze bouwen een troon van knalrode legoblokjes. Je knielt en je beide knieschijven drukken zich tegen twee tactisch gepositioneerde legoblokjes aan, je schreeuwt het uit. Zij giechelen. Ze smeren de inhoud van hun luiers uit, een stront pentagram domineert nu de keramieken vloertegels. Jij schrobt erop los maar er loopt al een kind over je plafond te sprinten en je vraagt je af of je nettoloon niet ietsje hoger kan. Er vliegt een rammelaar tegen je rechterslaap. Ze dansen in een cirkel, enkelen spugen hun fruitpap er weer uit.   Blije kindjes, vrije kindjes huppelen vrolijk rond. Ze doen aan rituelen, dragen verzen in hun mond. Blije kindjes, vrije kindjes dansen om je heen. Ze bezorgen ons het einde en ze kwijlen op je been.   Jij ontwaakt onder de afwachtende blik van zestien gloeiende ogen en de bel gaat. 1 paar ogen wordt liefkozend opgehaald maar jij weet dat de hel geen tijd kent en morgen gaan haar poorten weer open.

Delphinus
19 0

Doe het nu

Goeiemorgen. Wil je mijn tafel afvegen? Wil je de onderkant van mijn wc eens poetsen? Er ligt ook nog wat kaka naast. Mag ik de afstandsbediening eens hebben? Hoe moet je zappen? Ik wil Canvas. Het lukt niet. Alleh. Het lukt niet. Hoe moet je zappen? De Zevende Dag gaat beginnen eh! Awel, ik druk toch op het pijltje? Ahzo. Het lukt niet! Ah. Dat is niet De Zevende Dag eh. Neen, De Zevende Dag is op Canvas. Dat is geen waar, ik kijk elke dag naar De Zevende Dag. Ah. Ik heb dorst. Mag ik wat water? En wanneer komt het eten? Ik heb honger. Mag ik nog wat water? Haal eens een nieuwe fles alstublieft. Er liggen nog kruimels onder de tafel. Er liggen daar ook nog kruimels. Mag het raam open? Mag het raam weer dicht? Het tocht hier. Het is hier warm. Pfff. Zet eens de verwarming minder? Ik heb koud. Haal eens een extra deken alstublieft. En de verwarming mag weer aan. Hoe is het weer buiten? Ik hoor de TV niet. Hoe zet ik die luider? Het lukt niet. Ik hoor niks. Ik hoor nog steeds niks! Awel, ik druk toch op het pijltje? Ahzo. Er ligt een zakdoek op de grond. Ik moet fluimen spugen, geef eens mijn potje. Mag ik nog een glas water? Het is hier donker. En warm. Pff. Waarom plas je op mijn bed? Waarom spuit je benzine in mijn infuus? Wat ga je met die vlammenwerper doen?

Delphinus
16 0

Dodelijke vrouw

Ze staat op de hoek van de straat te wachten op jou en het vallen van de avond. Rozen zijn cliché dus breng je haar een bloembol in een turkooizen pot en ze apprecieert je gevoel voor humor. Jullie lachen. Niemand weet wat voor bloem de bol brengen zal maar jullie weten dat ze vroeg of laat zal bloeien en dat het sowieso geen cactus is. Jullie verkennen elkaars donkerste plekjes maar zij lijkt overal straatlantaarns te hebben. Ze leeft alsof het leven een gemaskerd bal is en jij ziet enkel de verlichting op de hoek van de straat. Ze verft haar lippen met de vloeistof uit je aders. Nu wordt het donker voor jou.

Delphinus
17 0

De kinderen van de nacht

Ze zijn met drie en ze vinden jou in het donker. Het begint met getrappel, stilletjes en zacht. Daarna stampen ze je vloer volledig naar de kloten, de kwaliteit van je perfect geplaatste Quick-Step kan hen worst wezen! Huiverend zit je in een hoekje, getuige van de versplinterde planken alsof je slaapkamer een slagveld na de veldslag zou zijn. En jij bent geen soldaat, je bent een broekschijtertje. Troost jezelf want ik zou ook een broekschijtertje zijn, de drie kleine schaduwen met hun uitgeholde oogkasjes doch nieuwsgierige blikken op jou gericht. Ze vragen zich af of je botten even hard zouden splinteren als je vloer. De zon komt op, je alarmklok loopt af. De snooze knop blijft onberoerd en de kinderen van de nacht zijn niet nieuwsgierig meer.

Delphinus
7 1

De helleveeg

De helleveeg verzuurt mijn zicht, haar beeltenis brandmerkt mijn geheugen. Mijn oren verheerlijken de stilte in haar afwezigheid. Ze breekt de vliezen van menig zwangere vrouw en zij baren monsterlijke gedrochten, allen vervloekt en lelijk. Ze dweilt de vloer met zoute tranen van arme weldoeners een eeuwigheid lang gevangen in haar diabolische monoloog. Ze steelt de zuurstof van tot bedrust toe veroordeelde ziektelijders en steelt de levenslust van elke voorbijganger die haar trommelvliesverwoestende decibels niet kan ontsnappen. De helse klanken van de helleveeg weergalmen door de stenen gangen en niemand blijft gespaard. Mij zal ze niet krijgen, het beruchte wicht. Haar tirannie verdient een einde en ik zal het haar bezorgen. De helleveeg heeft haar laatste vloer geveegd, ik veeg de vloer met haar gezicht. Wat ooit over de stenen gangen geloofde te heersen vervult mijn geest nu met een eindeloos gekrijs waar geen bekroonde symfonie aan kan tippen, een varken tijdens die laatste luttele momenten van besef vlak voor het geslacht wordt. En slachten zal ik doen, bruusk en theatraal. Alles besmeurend. De helleveeg zal de pijn in haar laatste luttele momenten van besef aan mij te danken hebben en ik zal de rust vinden in de stilte tussen stenen muren en het bloed aan mijn doordrenkte schort. 

Delphinus
9 1

As ben jij nu en as zal je blijven

De geur van een ovengebakken knoflook baguette bevrijdt zichzelf uit je mond en rijst naar de hemel. Geloof jij dat je daar ook zal vertoeven straks? Je bloedeloze huid omhelst innig de keukenvloer alsof keramieken tegels de liefde verlangen maar ze zijn versteend, net zoals jij. Nu lig je daar voor mijn voeten, aan mijn voeten, aan mijn genade overgeleverd maar die heb ik niet. Toch niet meer voor jou. Doodgaan hoeft niet het einde te zijn. Je bent er nog hoewel je er niet meer bent. Misschien. Misschien kijk je toe? Misschien zweeft je stoffig gemanifesteerd toefje zielenwolk panikerend rond in de keuken waar je lijf nog ligt te stinken en de knoflook aan je tanden plakt en smeek je mij om je gewoon te begraven. Potgrond in je lichaamsgaten proppen en dahlia’s planten waar je vlees de bodem voedt. Dat kan ik doen, ik kan je ook in een loden kist stoppen want zo bespaar ik de wormen de buikpijn. Of ik kan je te rusten leggen bij de rest maar waar zit het plezier daarin? Wat win ik daarbij? Ik besliste lang geleden al wat ik met jou van plan ben, en ik speel graag met vuur. Hoe de vlammen je bleke huid knuffelen, je wordt eerst knapperig en ruikt naar gebakken spek dat de houdbaarheidsdatum al lang zien passeren heeft. Het vet drupt en moedigt het vuur aan. Alles overstijgend, reusachtig rood. Het enige oppermachtige die jij aanschouwen zal want de hemel wil jou en je zonden niet en je draagt te weinig betekenis voor de hel. Als religie een vuilbak had dan zou jij erin huizen want daar eindigt al wat te verwerpen valt. Al wat vergeten zal worden belandt in de vuilbak dus daar gooi ik je assen straks in. Je bent geen urne waardig, jij zielige verspilling van heilig vuur.

Delphinus
3 1

Arm schaap

Ik ben de wolf in schaapskleren Ik verslind uw lammetjes en vul mijn teddyberen met hun wol Ik stoof hun vlees en slurp hun stomend beenmerg met een glaasje moederlijke tranen erbij Ik tel hun lijkjes om vredig in slaap te vallen Ik vul de weide met kleine grafstenen Ik heb geen zwaar geweten maar jouw kroost ligt wel zwaar op mijn maag Ik steek je neer met de afgekloven botten van je kleintjes Ik zaai onheil tussen de grassprietjes op het veld waar jullie ooit gelukkig waren Ik ben dat ongekende waar jij schrik voor hebt Ik ontbloot mijn tanden en jouw gemoedsrust springt zonder pardon de doodskist in Ik grijns en stil mijn honger met jouw nageslacht Ik verlang nog een dessertje dus begin maar al te lopen Jij bent de volgende

Delphinus
15 1

Wat is het?

Slijmerig stuk kadaver. Glibberig, glad, niet te grijpen. Ranzig, gevild en bloedeloos. Plakkerig en vochtig. Zonder bot, zonder pees, zonder leven en zonder vrees. Lekker gebakken met rijst.  Rubber, de textuur van een gom. Kleine brokjes aarde, niet weg te schrobben. Glibberig, ze schieten tussen je tanden door als je erop kauwt. Occasioneel knabbel je op een dode kabouter. Slijm om te slurpen. Zeesnot in een schelpje. Onterecht veredeld, een afrodisiacum voor de verdoken blubberfetisjist.  Groene propjes fletse pus. Zachtgekookt tot ze moespap vormen. Voeding voor tandgebrekkigen.  Platgekookte flauwe zetmeelbrokken. Water om op te kauwen, voor zover dit nog nodig is. Smakeloos, vooral te danken aan de kookwijze.  Platte gesuikerde flappen. Rond. Wordt je hele kindertijd lang door je strot geramd tot je gelooft dat wafels, ijsjes en andere soorten desserts een mythe zijn. Onbereid, er zit precies nog een beetje leven in. Spartelend op je bord, neersteken met stokjes helpt niet. Er zwemt eentje weg, de rest ligt opgerold in zeewierpapier en rijst zoals men in een dwangbuis gedraaid kan worden. Pure horror voor zeemeerminnen.    Vloeibare prut vol feestende darmbacteriën, schijnt heel gezond te zijn. Men draait er regelmatig gemixte pillen in, soms wat zachte fruitbrokken. Overroepen ziekenvoeding.  Afvoersysteem van een zwijn, gereinigd maar nog steeds wansmakelijk wegens de herinnering aan de functie ervan. Wordt soms opgevuld met ander vlees wat het onherkenbaarder en appetijtelijker maakt. Op zich niet te vreten.  De voormalige eigenaar zal niet meer kunnen kauwen. Wordt in een stoofpot gegooid en zachtgekookt. ‘Inception’ tijdens het diner aan de eettafel.  Beroofde toekomsten in een blikje. Schijnt een delicatesse te zijn, lijkt me vooral een verbloemde manier om overbodig geld in het water te gooien als statussymbool.  Gestolen uit een vers opengesneden dierenschedel. Was oorspronkelijk nuttig maar het beest in kwestie heeft er in het hiernamaals toch niks meer aan, tenzij het richting de Duat zou vertrekken maar een beest met een specifieke religie moet ik nog steeds tegenkomen. 

Delphinus
11 1

Wanneer het niet vooruitgaat

Tijdens een update blijft het laptopscherm steken op 47%. De trein rijdt aan een snelheid van 20 kilometer per uur.  De klok is na 2 uur nog geen 5 minuten opgeschoven.  Een lange weg gewandeld, nog een lange weg te gaan. Wanneer het niet vooruitgaat, dan wil ik het forceren. Ik prop het in een raket en probeer het te lanceren. Ik wil wanhopig de traagheid kunnen weren maar weet dat te snel soms enkel schaden kan. Ik stamp en schreeuw en jank en vloek en sla en knuppel en stamp nog wat meer. De tijd lacht mij uit, ik spuug op alle klokken. Het moet vooruitgaan of het moet helemaal niet.  Die ene minuut op de prikklok passeert maar niet, alsook die ene minuut op de microgolfoven. De tijd vliegt vooruit maar mijn vooruitgang stagneert. De intimiderende stapel boeken op mijn kast blijft alleen maar groeien want ik lees veel te traag.  Ik wou iets borduren maar heb er het geduld niet voor.  En dan is er nog file.  Wanneer het niet vooruitgaat, dan wil ik het forceren. Ik drink liters koffie en ik skip de nacht. Ik koop een racewagen om mijn boodschappen te doen. Ik sla een voorraad Red Bull in en blijf duwen aan de kar.  Maar wanneer de traagheid me bij mijn nekvel grijpt en onze blikken elkaar vinden, dan zie ik hoe de puzzel gemaakt dient te worden. Samen drinken we kamillethee en omarmen we de nacht. Samen blijven we steken en het hoeft plots niet meer snel te gaan.  Wanneer het niet vooruitgaat, dan gaat het maar wat trager, en blijf ik lekker plakken waar de rust me vinden kan. 

Delphinus
10 1

Verstoppertje

Je kruipt in de vuilzak aan de voordeur want je bent een beetje wereldvreemd en beseft niet dat die vuilzakken klaar staan om opgehaald te worden. Je wordt niet gevonden en krijgt het nogal verstikkend warm in die dichtgeknoopte stinkende plastic zak maar voor je jezelf kan bevrijden grijpt een sterke arm de zak waarin jij je in bevindt en gooit die achteraan in de vuilniskar waar je lekker claustrofobisch en stinkend aan je einde komt tussen al het andere afval.  Je verstopt je in de wasmachine samen met de vuile sokken van je broer en die ene stinkende pyjama die je net iets te lang gedragen hebt. Stank lijkt wel je ding te zijn. Je moeder houdt hier echter iets minder van en steekt de wasmachine in gang. Wat een vrolijke dood moet het zijn om rondjes te draaien en te verdrinken in welriekend vocht en natte broekspijpen die rond je nek gedraaid zitten terwijl je je afvraagt of je stikt door verdrinking of een geknelde luchtpijp. Het antwoord zal je niet meer vinden maar je ruikt nu wel naar wasverzachter met lavendelgeur, men wordt daar rustig van naar het schijnt. Je moeder alleszins niet.  Je positioneert je onder het bed van je ouders. Je zit er al uren want niemand zoekt je maar koppig hou je vol en geduld wordt beloond want je hoort de traptreden kraken. Roerloos blijf je liggen terwijl je vader het bed in duikt met een wereldkampioen sumoworstelen. Je moeder is altijd te druk bezig met het huishouden om je vaders excentrieke fetish op te merken, dus doen ze allebei hun ding, de één met de wasmachine en de ander met een sumoworstelaar. Je bent in shock, je kan niet schreeuwen. Er is enkel het ritmisch kraken van het bed en dan niets meer.  Je verstopt je onder de keldertrap tussen de dozen met oude kerstballen en glitterslingers. Maar je moeder heeft daar gisteren een grote huisspin gezien en dus besluit ze om ongedierteverdelger te spuiten tot de kelder geen zuurstof meer te bieden heeft. Jij bent te gefascineerd door die ene limited edition kerstbal met speciaal rendiermotiefje om te beseffen wat er gaande is, dus adem je de dampen in en sterf je samen met de spinnen. Je was tenminste niet alleen. Je klimt de zolder op en besluit daar op de zoekende te wachten. Wat je niet weet is dat degene die jou ging zoeken net haar nek gebroken heeft door een val van de zoldertrap waardoor jij daar nog een tijdje nietsvermoedend zal mogen blijven zitten. Volhardend als een hongerige mug blijf je zitten tot je doodvalt door dehydratatie. Beiden liggen jullie te rotten, elk aan een kant van de zoldertrap. Jullie lichaamsvocht dringt in de Quick-Step-vloer die jaren geleden geplaatst werd.  Je klautert in de kofferbak van je vaders zwarte Range Rover. Het is midden augustus en lekker heet, voor je vader echter niet heet genoeg want hij brengt een bezoekje aan zijn stevige minnaar. Jij blijft achter in de kofferbak om te liggen koken in de hitte van de middagzon. Wanneer je vader een uur of vier later voldaan terugkeert treft hij een bien cuit gebakken stukje erfgenaam aan in zijn kofferbak en vraagt hij zich af of je meer naar varken of naar rund zou smaken.  Je verstopt je in de garage. Je ouders zijn zonder jou vertrokken op pelgrimstocht naar Lourdes want ze geloven in jouw puurheid en dus moest jij niet mee. Puur kan je zijn maar je bent ook een warhoofd en was dit helemaal vergeten toen je besloot je te verstoppen onder het asbestplafond van de garage. Een halve dag later begint het te stormen en de oude beukenboom van je gepensioneerde buren dondert neer op het plafond van de garage. Dit overleef je maar het inademen van asbestvezels wordt je helaas nog fataal.    Je verbergt je achter de rododendron in de rechterachterhoek van je tuin. Je moeder krijgt een woedeaanval omdat ze je vader betrapt heeft met een strap-on dildo en sumoworstelaar in haar bed, dus neemt ze een kettingzaag en begint je vaders tuin in stukken te zagen. Ze doet dit aan een verbazingwekkend hoog tempo, en dus heb je de tijd niet gekregen om je uit de voeten te maken en eindig je op een composthoop tussen alle verhaspelde rododendronstruiken en een grote lap buikvet van de sumoworstelaar.  Je verstopt je in de oven want dit leek je op een of andere manier een goed idee. Je vader zoekt sedert de scheiding van je moeder zijn toevlucht in knalrode Eristoff, maar heeft honger en dus besluit hij om een diepvriespizza bij z’n drankje te nemen. Hij propt de pizza bij jou in de oven en zet die op de hoogste stond, want als hij honger heeft dan moet het snel gaan. Jij krijgt een déjà vu over een ander heet scenario en wanneer je even krokant gebakken bent als de diepvriespizza, besluit je vader om zich te laten opnemen in de psychiatrie.  Je klimt via een ladder boven op het dak en kruipt in de schoorsteen. Je bent een beetje verdikt omdat je vader je enkel nog diepvriespizza’s voederde voor hij naar de psychiatrie ging. Vanzelfsprekend blijf je steken in de schoorsteen en wanneer je moeder de haard aansteekt met het hout van die omgevallen beukenboom van de buren, wordt het een beetje warm voor de helft van je lichaam. Wegvluchten lukt niet, dus begin je te schreeuwen, maar sinds de eerste woedeaanval van je moeder heeft ze een passie voor luidruchtige doom-metal ontwikkeld en dus hoort ze je niet. Terwijl zij staat te headbangen in de living bij de open haard op nummers over dood en verderf, hang jij te roosteren boven het vuur. Je schreeuwt even hard als de zanger van je moeders favoriete band. Als dat geen muzikale manier van sterven is, dan weet ik het ook niet meer.   Je kruipt in de kleerkast van je ouders. Een ietwat slechte timing om verstoppertje te spelen is dat, want de verhuisfirma komt de meubels ophalen vandaag. Ze nemen jou en de kast mee maar wanneer de vrachtwagen kantelt op de autosnelweg door hevige rukwinden en aangereden wordt door een andere vrachtwagen vliegen die allebei in brand. De houten kast waar jij je afwachtend in verstopt hebt vat vuur en wederom bevind je je in een verschrikkelijk hete doodskist. Terwijl je lichaam begint te verkolen, denk je aan waterijsjes en het blauwe ploeterbadje uit je kleutertijd. 

Delphinus
6 1

Op de bovenste plank

Wat ik hebben wil bevindt zich op de bovenste plank. Helaas ben ik niet groot genoeg. Ik leer lopen op stelten en sla stereotiepe basketspelers tot moes uit pure jaloezie. Een zonde want de plank ligt nog te hoog.  Ik neem een ladder maar deze valt om, wat me enkel kneuzingen en blauwe plekken bezorgt. Ik bouw een stelling maar deze zakt in, wat me enkel nog meer kneuzingen en blauwe plekken bezorgt. Ondertussen zit hetgeen ik wil nietsvermoedend op de bovenste plank, onbereikbaar voor eentje van gemiddelde lengte maar zonder vleugels. Ik slik groeihormonen en beplak mijn muren met posters over reuzen en cyclopen en giraffen en wolkenkrabbers en alles wat groot en almachtig is. Ik benijd hen die de lichaamslengte bezitten om de bovenste plank te bereiken en te kunnen pakken wat ik hebben wil, daar vanboven op die plank.  Ik draag stiletto’s maar breek mijn enkels. Ik probeer te springen maar helaas ben ik geen kangoeroe. Ik vecht wel als een kangoeroe maar daarmee geraak ik de hoogte niet in. Wat ik hebben wil maar niet roepen kan blijft zitten op de bovenste plank, buiten mijn bereik en zich volledig onbewust. Zou het naar beneden kunnen klimmen als het wist dat ik het zocht?  Ondertussen probeer ik te groeien en volg ik een cursus polsstokspringen. Misschien levert het iets op en blauwe plekken heb ik toch al.  Alles voor hetgeen op de bovenste plank. 

Delphinus
2 1

Unmask the singer

Ze waant zich boeiend, dus zwijgt ze geen minuut. Ze kraamt onzin uit zoals een regenwolk water blijft spugen. Zoals een mens met hevige buikgriep z’n stoelgang niet onder controle heeft.  Als ik kon doen wat ik niet laten kan, dan nam ik een scalpel en een grote hamer. Met mijn hamer zou ik één harde klap op de bovenkant van haar schedel geven. Dit zou voldoende moeten zijn om haar in slaap te krijgen. Misschien zelfs in coma, of erger. Zolang ze maar zou zwijgen. Ik zou ze op haar rug draaien met haar gezicht naar boven gericht. Zij zoekt een ontmaskering, wel, zij zal er een krijgen.  Ik zou beginnen bij haar haargrens, linksboven. Ik zou verder snijden van links naar rechts over haar gehele voorhoofd, tot over haar slapen. Dan zou ik over haar jukbeenderen en net voor haar oren snijden. Oren zijn te veel prutswerk door al dat kraakbeen, daar heb ik geen geduld voor. Ik zou verder gaan naar beneden en langs de onderkant van haar kin snijden.  Eenmaal ik haar gezichtsomtrek afgebakend heb, zou ik beginnen met het lospeuteren van haar gezicht. Als er enkele bloedvaten springen en scheuren, dan is dat maar zo. Stukje bij beetje zou ik het vel lostrekken, haar lippen zou ik slordig lossnijden en haar neus trek ik desnoods los met een kniptang. Haar oogleden zou ik gemakkelijk moeten loskrijgen, deze zijn tenslotte zacht. Enkel de botox in haar voorhoofd kan een uitdaging vormen, ik heb nog nooit iemand met een botox hoofd opengesneden.  Eenmaal ik die vod van een gezicht loskrijg, zou ik die in haar keelgat proppen om te verzekeren dat er nooit nog een geluid uit ontsnapt. Daarna zou ik een zwierig vreugdedansje doen terwijl zij stikt in haar eigen gezicht.  Als ik maar zou mogen doen wat ik niet laten kan… 

Delphinus
5 1

Te klein, te luid

De onschuld schreeuwt zijn wrok van de daken zoals geen enkele getrainde stemband dat kan. Jij die op de wereld gezet bent om te tieren, jij die decibels blaast zoals ik CO2 uitadem. Je gooit steeds je plastic fles op de grond en bent dan kwaad als je moeder die aan de kant zet, moeilijk doen zit in je aard. De betekenis van rete-irritant is jou voorlopig nog onbekend maar is al te duidelijk voor mij in dit moment van knalrode woede. Enige verlichting vind ik in het spannende arena-gevecht in het boek die ik lees op dit moment, maar genoeg is het niet. Ik dwaal af en dagdroom over huizen slopen, kickboksen en baby’s door het raam gooien. Wat een wonderlijk imaginair toevluchtsoord. En wanneer ik mijn nieuwste literaire aankoop uit mijn rugzak haal, vind ik steun bij de vrouw die de baby van haar buurvrouw wil vermoorden. Zij begrijpt mij, ik begrijp haar en we zijn blij dat we fictief mogen zijn. 

Delphinus
6 1

Stendhalsyndroom

Zorgvuldig geplaatst op een maagdelijk wit canvas. Delicate lijnvoering, vrouwelijke curves sieren het doek zoals een boeket bont gekleurde lentebloemen een tafel opfleurt. Gepositioneerd alsof het spontaniteit zou kunnen zijn maar gecontroleerd genoeg om dat net niet te zijn, te spotten door het ervaren oog, verborgen voor een naïeve blik. Grillige textuur, tastbaar en tactiel en sterk. Niets is toeval, alles is doordacht. Enkel een mens met een stevig IQ kan zo’n wonderbaarlijke prestatie neerzetten. Een werk van onschatbare waarde, zo ontroerend dat zelfs een beul een traantje laat. Wat een finesse! Wat een schoonheid! Rechtstreeks uit de tube en zonder nodeloze bemoeienis. Zoals een onbezoedelde tuin in volle bloei. Eén kleur zegt alles. Eén beweging en één actie. Eén glanzend hoopje droogt langzaam aan de lucht. Echte kunst vraagt geen talent. 

Delphinus
10 1

Schuurpapier

Er waren eens 6 hitsige vrouwen op een onbewoond eiland. Wanhopig maar tevergeefs droomden ze van mannelijk gezelschap. Dagen, maanden, seizoenen en jaren gingen voorbij maar helaas, er was geen man te bespeuren. Op een dag besliste vrouw 1 om haar verbeelding te gebruiken. Ze zocht een boom, maar niet zomaar een boom. Ze zocht een perfect verticale boom, liefst niet te grillig van schors. Vrouw 1 was echter een nogal kieskeurig mens en toen haar zoektocht haar steeds dieper en dieper de jungle in jaagde, verdween ze en men vond haar nooit meer terug. Vrouw 2 besloot om in de voetsporen van vrouw 1 te treden maar vrouw 2 was helaas niet zo snugger. Zij redeneerde dat als de perfecte verticale boom niet bestond ze misschien wel een perfecte horizontale boom kon vinden. Ook haar zoektocht leidde aanvankelijk tot niets, tot ze uiteindelijk arriveerde bij een grote kloof. Aan haar linkerzijde lag een boom horizontaal over de kloof gespreid en haar geluk kon niet op. Meteen besprong ze de boom maar helaas kon die haar gewicht niet dragen en beidden stortten ze de dieperik in, hun einde tegemoet. Vrouw 3 was niet zo groot van gestalte, dus zij zou met kleinere zaken ook tevreden zijn. Zij besloot om op zoek te gaan naar de perfecte tak. Ze speurde elk toegankelijk deel van de jungle af tot ze de perfecte tak vond. Deze tak bevond zich echter, zoals de meeste takken, bovenaan een boom. Geen hoogte te hoog voor onze kleine vrouw 3, dus begon ze te klimmen tot ze de top van de boom in kwestie bereikt had en haar tak kon pakken. Helaas vielen haar plannen in het water toen ze in één hap verorberd werd door een hongerige arend. Vrouw 4 had geen zin in bomen, zowel verticale als horizontale als bomen met veel takken prikkelden haar niet. Zij voelde zich meer aangetrokken tot fruit en huilde tranen van geluk toen ze een grote tros welgerijpte bananen spotte. Ze plukte de hele tros maar toen ze eindelijk terug op de begane grond stond, werd ze genadeloos kapotgeslagen door een groep hongerige chimpansees. Vrouw 5 observeerde haar eilandgenoten aandachtig en besloot om nieuwe gebieden op te zoeken. Ze bouwde een vlot en vertrok met goede moed richting de oceaan. Ze had echter geen ervaring met vloten bouwen en toen ze wegdreef zonder zeil en zonder roeispanen besefte ze dat ze heel misschien een kleine fout gemaakt had. Ze dreef weg en werd, net zoals vrouw 1, nooit meer teruggezien. Vrouw 6 was een gelukkige vrouw, altijd blij met de eenvoudige dingen in het leven. Toen haar honger naar mannen haar te veel werd, besloot zij om niet dezelfde fouten te maken als haar voorgangers. Ze nam genoegen met een ietwat kromme boom die een beetje aan de ruwe kant was. Toen schuurde ze erop los, tot haar huid losliet en ze meer bloedde dan schuurde. Voldaan plofte ze neer, maar helaas stierf ze anderhalve week later aan een geïnfecteerde wonde. En niemand leefde nog lang en gelukkig. Einde.

Delphinus
8 1

Schreeuw

TRILLINGEN BEVEND WURMEN ZE ZICH MIJN OORSCHELP BINNEN ZE HAMEREN OP MIJN TROMMELVLIEZEN WANT ZE NEMEN DE TROMMEL IN TROMMELVLIEZEN NET IETS TE LETTERLIJK ZE RAMMEN HELSE KLANKEN GEWELDDADIG MIJN BEWUSTZIJN BINNEN HELP HELP HELP VEEL TE LUID EN VEEL TE HEVIG SCHEL EN SCHETTEREND SCHANDALIG EEN SCHANDE VOOR ALLES WAT ZICHZELF EEN GELUID KAN NOEMEN EEN STEMGELUID KOMT VOORT UIT STEMBANDEN DIE LANG GELEDEN AL PLATGEREDEN ZIJN STOP ER ALSTUBLIEFT EEN KURK IN IK TREK HET NIET MEER DE HEKS UIT DE KLEINE ZEEMEERMIN WIST PERFECT WAAR ZE MEE BEZIG WAS HELP IK STUUR EEN S.O.S. IK ZOEK REDDING MIJN OREN BLOEDEN ALS EEN RUND DAT ONDERSTEBOVEN HANGT LEEG TE BLOEDEN EN WAARVAN DE KEEL NET DOORGESNEDEN IS HELP SLA HET DOOD WANT HET VERDIENT NIET TE LEVEN MET ZO EEN STEMKLEUR HET DOET ALLES WAT OOIT SCHOON KLONK ZICH OMDRAAIEN IN ZIJN OF HAAR OF HUN GRAF IN ONS COLLECTIEVE GEHEUGEN HELP HET VERMORZELT MIJN GEHOOR IK WORD ER DOOF VAN HOEWEL DOOFHEID MOMENTEEL ALS EEN GODSGESCHENK ERVAREN ZOU KUNNEN WORDEN WANT DEZE KLANKEN VERMORZELEN MIJN ZIEL TOT DIE NIET MEER TE IDENTIFICEREN VALT ZOALS HET LICHAAM VAN EEN OORLOGSSLACHTOFFER GEDOOD DOOR EXPLOSIEVEN DE KLANKEN ZIJN ALS EXPLOSIEVEN IN MIJN OREN ZE ONTPLOFFEN ZE DOEN ME PIJN ZE MOETEN HUN MOND HOUDEN OF IK NAAI DIE DICHT MET PRIKKELDRAAD EN ZOEK DE RUST OP IN EEN ISOLATIECEL WAAR IK VERLOST BEN VAN DIE SCHREEUWENDE HELLEVEGEN DIE HET LEVEN LUIDRUCHTIG MAKEN HELP HELP HELP

Delphinus
6 1

Schedelhamer

De hamer doet wat hij het beste kan en ik droom van een metamorfose. Ik ben een blok Gouda die liever een Leerdammer wil zijn. Ik benijd Egyptische farao’s van wie de hersens uit de pan gekoterd worden met een metalen haak. Mijn potje tijgerbalsem verdient een huwelijksaanzoek, onze toxische relatie is goud waard. Laat Athena ons liefdeskind zijn en haar blijde geboorte zal de pijn verdrijven. Geef mij een boormachine en ik bevorder de bevalling. Moge het Dafalgan, Nurofen en andere pijnstillers regenen, tranen heb ik niet meer. Deze heb ik lang geleden al verspild aan mijn vervloekte schedelhamer. 

Delphinus
4 1

Rage Room

Voor mensen zoals jij heb ik een speciaal kamertje in mijn huis. Wees welgekomen. Ik sluit de deur achter ons, jij kan niet meer ontsnappen nu. Een rechthoekige zaal, in elke hoek staat een mens op een aangescherpte kapstok gespietst. Arme stakker, je had mij nooit de rug moeten toekeren.  Ik plaats jou centraal in de zaal en haal mijn arsenaal aan middeleeuwse moordwapens en marteltuigen boven.  In de rechterhoek achteraan staat een vrouw die niet wist wat voorrang betekent en liever frontale botsingen met de tegenrichting veroorzaakte dan haar fouten te accepteren. Ze wou haar gelijk halen via verkeersagressie maar eindigde op een stokje. Voor haar haal ik mijn favoriete turkoois geverfde kruisboog uit. Ik doop de pijlen in benzine en steek deze in brand vooraleer ik mijn kruisboog laad. Ik druk zachtjes het knopje in en lanceer nog een scherpe stok in haar lichaam. Pijl per pijl doorzeef ik haar lijk terwijl de geur van brandende trut mijn speciale kamertje vult. Er drupt een beetje oud bruin bloed op de grond en wat gesmolten lichaamsvet maar voorts blijft het voorlopig redelijk proper. Dat is goed want dan moet ik minder opkuisen straks! In de hoek links achteraan staat een agressieve pee die m’n vaders keel wou oversnijden om z’n bloemetjes mee te hydrateren. In plaats daarvan hydrateerde hij z’n door de hittegolf bruin geblakerde gazon met urine wanneer hij mij en mijn intimiderende blik op hem zag afstappen met een kukri. Zijn hoofd hangt nu wat te bengelen aan zijn gespietste lijf maar hij merkt er toch niets van en ik ben niet zo kieskeurig met mijn speelgoed. Ik haal mijn speciale collectie scalpels uit de renaissance boven en besluit om hem nog een paar keer te snijden. Ik kerf een bloemetjespatroon in zijn dikke rug hoewel ik die eerst heb moeten gladscheren want het leek oorspronkelijk alsof ik een bontjas hangen had. Ik haat bont want ik ben tegen dierenleed en het maken van een bontjas is puur sadisme.  In de rechterhoek vooraan staat een dokteres die haar diploma vast en zeker op de zwarte markt heeft gekocht. Ze heeft net iets te veel fouten gemaakt om nog het excuus van menselijkheid te kunnen inschakelen, dus besloot ik om haar de les te spellen en ze eindigde hier. In mijn prachtige rechthoekige woman cave. Ik haal mijn speer boven die ik uit het graf van een Schotse ridder gestolen heb. Wat volgt is een zwierige sperendans zoals die nog nooit eerder uitgevoerd werd. Lapjes huid vliegen in het rond, paniek slaat toe wanneer mijn speer even blijft steken in haar bekkenbodem maar ik weet deze gauw en behendig weer los te wrikken. Ondertussen ligt het hier al zo proper niet meer.  In de linkerhoek vooraan staat een jobstudente die niet wist hoe ze een broodje boulette moest prepareren terwijl de ingrediënten zich op een plakkaat boven haar hoofd bevonden. Als kers op de taart wist ze ook helemaal niet wat een boulette was en kon ze bruine en witte broodjes niet uit elkaar houden. Wat een spektakel. Ik besloot het broodmes uit haar handen te nemen en dit in haar voorhoofd te planten, zo hebben alle klanten aanwezig in de zaak ook eens een eenhoorn gezien. Nu staat ze hier, nog altijd met het broodmes in haar schedel. Ik moet even denken wat ik met haar van plan ben maar dan zie ik mijn goeie ouwe zwaard staan tegen de muur alsof het wacht tot ik het ten dans vraag. Ingelegd met goud en zilver en geslepen smaragden, saffieren en robijnen en alles wat glanst en glimt, ik vond het ergens in een steen achter een struik. Hoewel zwaarden over het algemeen een beetje cliché zijn kan een klassieker af en toe geen kwaad, dus besluit ik om er haar ledematen mee af te hakken. Op hun beurt hak ik deze ook nog eens in kleine stukjes. Bot is nogal taai om door te geraken maar het lukt me wel, ik zie het als fitness.  Tot slot ben jij aan de beurt. Je was daarnet nog vers, dus sta je daar nu in een knalrood plasje van je eigen bloed. Je hoofd hangt futloos naar beneden en het lijkt alsof je heel triestig naar je reflectie aan het staren bent. Ik zou ook triestig zijn met een hoofd als het jouwe. Voor jou neem ik mijn tijd, maar ik zal absoluut niet voorzichtig zijn. Ik kies een wapen uit mijn brutere collectie, namelijk mijn gepersonaliseerde morgenster. In plaats van de gemiddelde eenzame bal heeft de mijne er drie. Ik test even het gewicht van het wapen en voel aandachtig hoe het in de hand ligt. Daarna mep ik erop los! Een schijnbaar eindeloze reeks slagen laat ik los op jou, het bloed spettert in het rond. Zelfs mijn plafond blijft niet gespaard, ik mep al je botten en vlees tot brokkenpap. Heerlijk! Een stukje onderarm plakt aan mijn kaak, ik pauzeer even om het eraf te vegen. Daarna sla ik nog een beetje door. Wanneer ik de berg afgemat vlees voor me zie liggen, besef ik dat het nog niet genoeg is. Dus neem ik een vleeshamer uit mijn keuken en begin weer te slaan en te kloppen en te motten en te beuken op de kleurrijke hoop die daarnet nog een lichaam vormde. Het moet vloeiend zijn. Na enkele uren pure agressie word ik toch wel een beetje moe. Op een paar botsplinters na ben je helemaal zacht nu.  Ik besluit om mijn meditatief momentje af te ronden want ik moet de hele zooi nog opruimen ook. Ik heb te veel respect voor poetsvrouwen om hier iemand voor in te huren. Gelukkig heb ik vorige week via Bol.com  een nieuwe stomer besteld, het bloed zou dus wel snel uit mijn tegels moeten geraken. Het plafond ziet eruit als een Pollock, maar dat laat ik dan wel zo.  

Delphinus
8 1

Ocharme

Je bolletje roomijs glijdt van je hoorntje en pletst op de grond, een feestmaal voor de mieren maar weggesmolten geld voor jou. Ocharme. Was het maar je hoofd die van je nek gleed, je opgevulde schedelpan die de grond raakt. Je roze massa die vergrijzend leeg sijpelt zodat het bloed zich kan vermengen met de aarde. Aarde zo vochtig dat de regenwormen verward naar boven kruipen om opgegeten te worden door enkele hongerige mereltjes. De cirkel van het leven gaat over verorberen en verorberd worden. Jij eet een ijsje, of dat probeerde je toch, en ik eet jou op. Uiteindelijk slurpen de vlinders van je resterende bloed en wanneer mijn tijd komt, eten de nakomelingen van diezelfde wormen van daarnet mij op.  Iedereen zal eten behalve jij, want je ijsje ligt op de grond. Triestig mormel dat je bent. 

Delphinus
10 1

Nooit verrassend, ook nooit voordelig

Wanneer het klootjesvolk moe is, dan kijkt het naar tv  Dan pikt het ondertussen nog wat info met zich mee Tijdens de onderbreking, geen pauze op de plee Men mist te veel, geen tijd voor de wc   Repetitief georkestreerd Olijke deuntjes, snel geleerd Een mens met intellect, geagiteerd Gezonde hersencapaciteit, voorgoed geblesseerd.    Thuis of bij familie Realiteit of fictie Religie of blasfemie  Ontwakend mijn lethargie   Geketend, gekweld Visueel geweld Te vaak vermeld Mijn geest geveld

Delphinus
7 1

Nectar van de goden

Je bent triest, je drinkt. Je verveelt je, je drinkt. Je wordt gekweld door God moge weten wat, je drinkt. Je zoekt ambiance, je drinkt. Je zoekt verlichting, je drinkt. Je zoekt de liefde, je drinkt. Je zoekt, je drinkt. Je zoekt.  Je zoekt ouderlijke bescherming in een lege fles, warmte, een omhelzing. Of je bent een houten plank uit de kast geplukt en op de dansvloer gegooid, zoals Eva verbannen uit haar tuin. Je zoekt vergetelheid maar in die zoektocht vind je enkel herinnering. Uiteindelijk vind je de vloer.  Een bewonderenswaardig saaie vrouw raapt je op en staakt je zoektocht. Jij hebt er geen zeggen over, jij moet gehoorzamen. Je hebt te veel gezocht en te weinig gevonden.  En wanneer de vrouw huiswaarts keert en helder te helder is, herneem je je zoektocht. Je zoekt, je drinkt, je zoekt. En zoeken zal je, maar vinden nooit, want wat de godendrank je geven zal, zal ze ook weer nemen, en besef dat ook jij te oud wordt voor een oppas. Besef dat wanneer er niets meer te nemen valt, de godendrank jou zal nemen.  De vrouw deert het niet, zij verleent haar diensten wel aan een ander. 

Delphinus
11 1

Marteltechnieken

De treinpassagiers die denken dat hun net niet goedkope Louis Vuitton-imitatie kans op een acute hernia heeft. Zij verdienen de Gouden Stier.  De puberende 14-jarigen op het tramperron met hun Kipling-boekentassen die vol energie het mentaal slapende maandagochtendspitsvolk verstoren. Zij verdienen de Watermarteling.  De groep trampassagiers links en rechts die niet op tijd afstapten en de groep ongeduldigen achter mij die mij collectief sandwichten in een moment van pure chaos. Zij verdienen de Russische Knoet. De passagiers die geduld geen deugd vinden en opstappen alvorens de mensen te laten afstappen. Zij verdienen het Rad.  De imbeciele conductrice die 4 minuten te vroeg de deuren van mijn aansluiting sloot in het naar rotte broccoli stinkende Lichtervelde en koppig weigerde ze te openen wegens een o zo belangrijk gsm gesprek, vervolgens het gordijn sloot om de furie op mijn gezicht niet te hoeven trotseren en zo de oorzaak van een gemist examen werd. Zij verdient de Kwelpeer. De andere imbeciele conductrice die me een dreun in mijn levergedeelte gaf omdat ik volgens haar te dicht bij de deur stond en zo dacht op een heroïsche manier het leven van een doorsnee treinpassagier te redden van een treindeur op anderhalve meter afstand die ogenblikkelijk ging sluiten. Zij verdient de Rektafel. De mannelijke treinpassagier die het normaal vond om bij het weggooien van zijn restafval over de dijbenen van een jonge vrouw te wrijven alsof ze côte à l’os waren die vroegen om een marinade. Hij verdient de IJzeren Maagd. De fluorescerende man die fulltime werkt en fulltime studeert. Die danst alsof er niemand kijkt en die mijn 17- jarige zus telkens probeert te imponeren alsof hij een kans maakt. Hij verdient de Tucker Telefoon. De drie 16-jarigen die zonder mondmasker de trein opstappen, geen enkele deftige zin kunnen bouwen in hun eigen moedertaal maar perfect een joint kunnen rollen op een overbevolkte trein zonder de bedwelmende kostbare inhoud op de smerige grond te smossen. Zij verdienen naschoolse bijles.         

Delphinus
4 1

Legeschedelsyndroom

Beste patiënt Na een grondige analyse van voorgaande onderzoeken kwam ik tot de conclusie dat u last hebt van het legeschedelsyndroom. Dat houdt in dat de wind dwars door uw schedel vliegt, het ene oor in en het andere oor weer uit. U zal een fris briesje voelen maar er verder niets achter zoeken. Het houdt in dat u filosofie studeert aan de hand van HLN-commentaren en de ochtendwijsheden van alcoholverslaafden aan de toog van het lokale volkscafé. Ook zorgt het syndroom ervoor dat u spreekt zonder te denken want denken lukt u niet, dus veel zinnige dingen hebt u niet te zeggen. Dit zorgt er dan weer voor dat uw sociale kring geen positieve groei ervaart want elke intellectueel verdoet zijn/ haar/ hun tijd niet met u, en elke mededommekloot vormt helaas geen waardevolle verrijking voor uw leven. De diagnose lag echter voor de hand: men ziet de dode blik in uw ogen en men weet al genoeg. Medicinaal valt er niet veel tot helemaal niets aan te doen, maar hier zijn enkele creatieve manieren om u uit de nood te helpen en vooral ook om de maatschappij van u te verlossen:  -          U kan met een aardappelmesje de slagaders in uw nek doorsnijden.  -          U kan gaan joggen op het treinspoor, gelieve vriendelijk te zwaaien naar de treinbestuurder zodat die zich na het voorval iets beter voelt. -          U kan op zondagnamiddag een tukje doen in een gesloten auto op de parking van de Delhaize wanneer het buiten 34 graden Celsius is.  -          U kan uw polsen in een stevige blender stoppen. -          U kan met een vork in het stopcontact zitten koteren terwijl je net uit de douche komt.  -          U kan uw hoofd in versgegoten beton doppen en blijven zitten tot het droog is.  -          U kan uzelf in prikkeldraad wikkelen en van een berg rollen, pas echter op bij het toepassen van deze techniek want die is niet altijd dodelijk.  -          U kan een paringsdans gaan uitoefenen met een zilverruggorilla in de zoo.  -          U kan uzelf met een gespreid rectum bovenop een spiets placeren en langzaam doodbloeden.  -          U kan met een voorwaartse saltotechniek van de trap springen en ervoor zorgen dat u op uw nek belandt. Dit kan mogelijks ook eindigen in enkel verlamming.  -          U kan accupunctuur uitoefenen op uw wekedelengebied met verroeste metalen brochettestokken. -          U kan een fles wasverzachter drinken, die uitkotsen en dan een fles bleekwater drinken. -          U kan uzelf ingraven in het aardappelveld van de lokale boer wanneer het tijd is om de grond om te ploegen.  -          U kan uw dagelijkse cornflakes verwisselen voor lekkende alkalinebatterijen.  -          U kan Dokter Bibber spelen op uzelf. Wordt dikwijls gedaan op spelletjesavonden met vrienden en familie erbij. -          U kan gaan bungeejumpen met een tuinslang vanop een kerktoren.  -          U kan solliciteren voor een job als assistent van een bejaarde stuntman met motorische problemen. -          U kan uw typische spaghetti bolognaise vervangen door sliertjes gebakken oude fietsband met olijfolie, brokken asfalt en knoflook. -          U kan uw organen aanbieden op de zwarte markt en uw adres erbij plaatsen. -          U kan uzelf ophangen met uw dikke darm. -          U kan uw pas gestorven nonkel na 3 weken opgraven en zijn vlees op de BBQ gooien als je honger hebt.  -          U kan aan rioolratten gaan likken. -          U kan een week onder de zonnebank gaan liggen en dan je huid scrubben met gemalen brokstukken uit Tchernobyl. -          U kan een oude bloedzak uit een container voor medisch afval halen en die leegslurpen met een rietje. Als u dit doet op halloween, hoeft u ook geen verwarde blikken te incasseren.  -          U kan uzelf laten vierendelen door 4 monstertrucks.  -          U kan uzelf villen met een scheermesje en daarna een bad nemen met extra veel, welriekend badzout.  -          U kan blijven eten tot u 300 kilo weegt en daarna in het kanaal springen.  -          U kan uw gehele voorraad korte drank opdrinken en daarna een brandende kaars proberen inhaleren.  -          U kan in bad kruipen samen met uw autobatterij.  -          U kan uw voeten afzagen en een marathon gaan lopen. Let wel op, deze techniek is ook niet altijd dodelijk.  -          U kan Tarzan spelen met een hoogspanningskabel.  -          U kan in een winkelkarretje een steile berg afrijden.  -          U kan uzelf bij het nekvel laten grijpen door de roedel hongerige chihuahua’s van uw pas gestorven nonkel. -          U kan uzelf opgeven als bloeddonor voor hobbyvampiers en liegen over hoe vaak je dit per dag doet, zodat ze u onbewust helemaal leegslurpen.  -          U kan gaan kamperen in een testgebied voor Noord-Koreaanse kernwapens. -          U kan een buffet van verschillende soorten schimmel en rotte zaken degusteren, zoals bijvoorbeeld oud en bedorven vlees. Ook rauw slachtafval is een goede keuze. Qua schimmels kan u kiezen voor beschimmeld fruit of beschimmelde boterhammen. Alles wat oud en bedorven is voldoet. Slik op voorhand enkele Motiliums zodat u zeker alles binnenhoudt.  -          U kan een blinde uw borsthaar laten verwijderen met een grasmaaier.   -          U kan uw ledematen in mootjes hakken en uzelf verkopen aan de lokale slager. -          U kan dagelijks 6 liter espresso drinken om slaap te vermijden tot u vanzelf doodvalt. -          U kan in de diepvries kruipen en uzelf invriezen.  -          U kan de beerput van uw lepralijdende overbuur uitlepelen.  -          U kan microplastics injecteren in uw bloedbaan tot uw aders verstopt geraken.  -          U kan dode kwallen van het strand rapen en hier carpaccio van maken.  Zoals u ziet zijn er tal van manieren om van uw problemen af te geraken. Indien u kiest voor een van de hierboven vermelde opties, is het wel sterk aangeraden om ervoor te zorgen dat u uw testament en andere officiële zaken eerst in orde brengt. Indien dit u niet lukt, wat hoogstwaarschijnlijk zal blijken wegens uw medische aandoening, dan kunt u hier ook hulp voor krijgen via de notaris. Indien u nog vragen of twijfels heeft, kan u mij altijd contacteren via onderstaande e-mail adres: megaprofessionele.dokter@gmail.com   Met vriendelijke groet, Dokter De Cock

Delphinus
8 1

Kleurboek

Ze verft haar haren nadat ze er het kleur heeft uitgetrokken alsof ze een geprepareerd schildersdoek is. Ik denk alleen maar aan Lucio Fontana en zijn mes. Ze spreekt haar vriend aan, beiden hebben ze hun moeders tong eruit gesneden en deze verkocht voor een Engelse vocabulaire met een West-Vlaams accent. Het scheen een koopje te zijn. De kettingen aan hun broek herinneren mij eraan dat het perfect mogelijk is om iemand vast te binden en in een lege waterput te gooien zodat die daar uiteindelijk sterft door hongersnood of dehydratatie en de maden van een feestelijk maal kan voorzien. “Alle leven is waardevol” heb ik horen zeggen maar soms stel ik mij hier vragen bij. Kan men pubers in stukken snijden met een stylo? Ben ik sterk genoeg om twee emo’s van de tram te sleuren en in de vaart te gooien waar ze kunnen verdrinken door het gewicht van de decoratieve metalen riemgespen aan hun jas en hun plateauzolen van 37 kilo per stuk? Niet dat ik iets tegen emo’s heb, ik heb gewoon specifiek iets tegen deze twee. Na de zoveelste “I don’t fucking care” besluit ik om mij ook niet meer druk te maken. Ik sta recht, stomp beiden in hun maag en verlaat de tram. Het wordt een mooie dag vandaag.

Delphinus
10 1

Klaas ligt hier Vaak

Als de avond valt, zit hij naast mij in de zetel te staren alsof hij iets verwacht van me. Ik weet wat ik moet doen en kruip mijn bed in. Hij komt naast me liggen en begint luidkeels de Habanera te zingen waardoor ik de slaap niet kan vatten. Ik schop hem mijn kamer uit maar hij schopt tegen mijn deur tot ik hem weer binnenlaat en hij zich verontschuldigen kan, samen vallen we in slaap. Rond 3.00u ’s morgens is hij nergens meer te bespeuren en lig ik te woelen in mijn bed, in plaats van schaapjes tel ik nu vloekwoorden maar het levert niks op. Uiteindelijk sta ik op, maak me klaar en spring op de trein om mijn recente oude bekende voor mijn neus te zien zitten. Ik wens hem een goeiemorgen, hij gooit kilo’s zand in mijn gezicht. Enkele haltes voorbij de halte die ik nodig had maakt een werknemer van de NMBS me wakker om mij op de feiten te wijzen. Ik koop een treinticketje om verdere boetes te vermijden en keer terug. Daarna breng ik een bezoekje aan een lokale koffiezaak met mijn herbruikbare beker om deze op te vullen met welriekende koffiebonendrank. Als ik vraag wat hij wil drinken, stormt hij halsoverkop de koffieshop uit. Vol medelijden en verwarring biedt de barista mij m’n koffie gratis aan, ik geloof graag dat dit ter compensatie van mijn treinticket is.  Een productieve voormiddag later komt hij zich na het middageten naast mij in de aula positioneren. Ik vraag excuses en een verklaring maar in plaats daarvan grijpt hij me bij de nek. Door z’n stevige wurggreep verlies ik het bewustzijn, terwijl ik me afvraag waar hij dit soort Aziatische vechtsporttechnieken heeft geleerd. Wanneer ik de volgende ochtend m’n ogen open doe en een gillende poetsvrouw voor me zie staan, dan besef ik dat het tijd is om huiswaarts te keren. Ik stop nog snel even bij de supermarkt om een sixpack Red Bulls te halen en spring weer op de trein. Bibberend maar voldoende gehydrateerd wandel ik naar huis, de ochtendspits zal starten wanneer mijn hoofd de ganzenveren raakt. Ik draai me om en mijn blik grijpt de zijne vast, enkel om hem grijnzend uit mijn bed te zien klauteren en in het felle ochtendlicht weer te zien verdwijnen.  Een wispelturige man maar ik kan helaas niet zonder. 

Delphinus
18 1

In de kleutertuin

Aan zij die elke vrijdagavond naar hun Rocky Balboa-poster kijken en dromen, zij die veel spreken en weinig zeggen. Zij die hevige lectuur verwerken op het toilet. Zij die hun kerstboom decoreren met pamfletten en hun cadeaus inpakken met posters. Zij die de verjaardagsfeestjes van hun belastingfraude vieren. Zij die liever Monopoly dan Broek van ’t Gat spelen. Zij die met de vinger wijzen, zij die geen spiegel kennen. Zij die rondkomen, rond de pot draaien, rond de bol reizen, ronde cijfers tellen en ronde buiken doen krimpen. Zij die de floristen van hun onwetendheid zijn. Zij die gevat zijn.    Jullie spelen verstoppertje met mijn respect en zullen lang mogen zoeken.  

Delphinus
6 1

Ik ben een deugniet

Met de toernavies van mijn vader steek ik uw banden plat. Met mijn moeders dissolvant vergiftig ik uw koffie. In uw brievenbus stop ik een zakje vol hondenkak tussen uw rekeningen en mijn hond laat ik in uw kuiten bijten tot hij er genoeg van gegeten heeft om heel de week verder te kunnen. Bij belletje-trek blijf ik staan en breek uw neus, daarna loop ik weg. Bij tikkertje gebruik ik een taser, bij verstoppertje sluit ik u op en steek uw huis in brand. Bij trefbal gebruik ik een bowlingbal en op 1 april bel ik je om te zeggen dat je moeder dood is.  Ik forceer het slot van uw voordeur en vertel elke ex-gedetineerde met kleptomanie in de omtrek dat je de Lotto hebt gewonnen en al je cashgeld in je badkamer verstopt hebt. Ik stop naalden in je haarborstel en verwissel je intieme zeep met geconcentreerd salpeterzuur. De deur van je slaapkamer zet ik op een kiertje en wanneer je moe bent na een lange werkdag en wil gaan slapen, valt er een emmer kokend pek op je hoofd. Ik stop een rol aluminiumfolie in je microgolf en offer een geit aan Satan in je living. Ik laat houtwormen je dak opvreten. Ik plaats in jouw naam de advertentie “Wellustige vrouw op zoek naar nachtelijk gezelschap” en ben heel benieuwd naar de reactie van je arme slungel die zich vast en zeker erotisch onbekwaam zal wanen.   Ik ben een deugniet en jij deugt niet, wat wij samen hebben is speciaal. 

Delphinus
8 1

Herhaling voldoet niet

Ik ben geen ‘dingske’ Ik ben geen ‘meiske’ Ik ben geen ’dinge’ Ik ben geen ‘da meiske daar’ Ik ben geen ‘meistje’ Ik ben geen ‘juffrouwke’ Ik heb een naam, en dat jij die niet kent, kan snel opgelost worden.    Met niet zo vriendelijke groet, Delphine

Delphinus
1 1

Half tien

Jij armtierig stuk uitgedroogd oranje gebakken vlees. Jij met de blik van een verdwaasde havik die net veertien ontsnapte laboratoriumratten verorberd heeft. Je infiltreert mijn ergste dromen, je stemgeluid scheurt de stilte aan flarden. Ik wil jou aan flarden scheuren, ik wil je verrukte rotkop ontdoen van alle gebakken lucht die zich erin verschanst heeft. Ik wil je laten vierendelen door vier opgefokte shetlandpony’s die net sterk genoeg zijn maar niet zo sterk als grote paarden zodat het langer duurt en extra pijnlijk wordt. Mijn spaargeld geef ik uit aan een gigantische kniptang, hiermee knip ik je scheve poten eraf. Heel traag. Met veel geduld. Ik herinner me de verhalen over Vladimir The Impaler en wil je spietsen met een levensgrote brochettestok. Die ram ik door je achterwerk naar boven en zo hang ik je te bakken over een laag vuurtje. Heel traag. In eigen sap. Met veel geduld. Alle goede dingen in het leven vragen veel geduld. Als je je vorte stinkbek vol Typextanden opentrekt, dan droom ik ervan om je in je blootje door de marinade te rollen en te voederen aan een bende uitgehongerde hyena’s, die klinken trouwens net zoals jij. Ik ruk je atlasgewricht eruit en kijk toe wanneer de zwaartekracht langzaam je hoofd van je lijf trekt zodat het als een met pudding opgevulde kom op de grond kletst. Heel traag. Met veel geduld. Alle goede dingen in het leven vragen veel geduld. Jij hebt geen geduld. Jij schreeuwt en schreeuwt en schreeuwt en schreeuwt en schreeuwt en je hebt geen geduld. Ik blaas je vol helium, plak je gezicht dicht met tape en stop je voeten in een betonklomp, dan gooi ik je in een beerput en vraag ik me af of je zal zakken of drijven. Ik heb geduld, ik zal aandachtig kijken. Alle goede dingen in het leven vragen veel geduld. 

Delphinus
8 1

Grijs is lelijk

Grijs, de kleur van een doorsnee Vlaamse dag. Grijze mensen, grijze stoep, grijze straat. Grijs. Geen teken van leven, de kleur van stervende, bloedeloze huid. De kleur van eeuwig doordraaiende fabrieken aan het randje van de stad, van routine, van vervuilde rook en van kijken naar de klok. De kleur van beton. Beton dat ik wil besmeuren met het bloed van grijze mensen op een grijze dag om toch maar iets van kleur te kunnen zien. Grijs is gewoonte, grijs kan droog zijn, maar is meestal nat of op z’n minst vochtig. Grijs is de massa in m’n hoofd maar ik denk liever dat die turkoois is. Niemand kan mij het tegendeel bewijzen, want niemand durft een bijl te kopen in de Brico om er mijn schedelpan mee open te hakken. Dus is mijn grijze massa turkoois. Grijs is de kleur van duiven maar duiven hebben soms ook glanzend paars in hun nek. Duiven zijn de echte rebellen, zij weerstaan het besmettelijke grijs. Zij zijn weerbarstig en dus verdienen zij de kruimels van mijn broodje smos. 

Delphinus
13 1

Gladiator

Het begint bij een paar afgehakte benen.  Het linkerbeen behoorde tot een vrouw die zichzelf creatief waande en het normaal vond om haar pupillen te vernederen tegenover hun klasgenootjes. Ze kon vlechtjes maken in haar okselhaar en plastieken kerstdorpjes ondersneeuwen met het roos uit haar haren. Ik nam haar linkerbeen en gooide de rest in het zuur bad in mijn kelder om te verteren en te verdwijnen. Het rechterbeen behoorde tot een andere vrouw die zichzelf geniaal waande en het ook normaal vond om haar pupillen te vernederen tegenover hun klasgenootjes. Haar decibels varieerden evenveel als haar gemoed, nu komt er niet veel geluid meer uit. De roodgloeiende ogen van een medewerkster uit een frietkot nestelen zich nu in iets anders dan haar oogkassen. Het laatste wat ze gezien hebben toen ze nog huisden in de schedel van hun voormalige eigenaar is een glanzende soeplepel en een boze klant. De kleuterjuf die één specifieke kleuter haatte; zij mocht oogsten wat ze gezaaid heeft, en dat zonder haar pezen en haar tenen. Vanaf nu schreeuwt het ook via de geïmplanteerde stembanden van een radiopresentatrice die bij elk zinloos gesprek medelijden en pijn verheerlijkt ten bate van goedkoop entertainment. Nu heeft ze medelijden met zichzelf, maar dit gebeurt in stilte. Elke dasjesman uit de sekte van de Vlaamse Leeuw mocht betalen met een arm. Nu is er een collectie van 26 armen, niet minder en niet meer want mijn kapmes ging stuk. Een zekere barista uit de Starbucks mist nu een hoofd, de scherpte van haar jukbeenderen paste perfect bij het paar roodgloeiende ogen uit het frietkot. Haar eigen ogen mocht ze houden voor zover ze er nog iets mee kon aanvangen. En een willekeurige sporenloper uit een bende van vervloekte sporenlopers mocht zijn zonden afbetalen met z’n intacte romp.  De diepvrieskast ziet er gruwelijk uit wanneer deze uiteindelijk leeg achterblijft. Bevroren bloed en ijskristallen vergezellen de vrieskou, een herinnering aan stabiel vlees.  Wanneer ik oog in oog sta met mijn huisgemaakte wrokmonster denk ik aan hoe ik haar het leven gegeven heb. Ze zou mijn dochter kunnen zijn maar dat is ze niet. We cirkelen rond elkaar in een arena van eigen maak en we bestuderen, we wachten af. Ze weet dat ik haar gecreëerd heb om opnieuw te sterven en dat ze boeten zal voor wat ze is of was. Dit wist ik maar al te goed toen ik besloot om nauwkeurig met naald en draad elk stukje vlees uit mijn collectie rotmensen te assembleren tot één verschrikkelijk opperrotmens. Botten heeft ze om te breken, spieren heeft ze om te scheuren, bloed heeft ze om te lekken en een bewustzijn heeft ze om af te kunnen zien. Ze stormt op me af met die lompe benen die nog aan wandelen na de dood moeten wennen maar ik ontwijk haar eerste aanval want degene die de eerste slag slaat schijnt altijd in het nadeel te zijn. Dus ik ontwijk en de kop is eraf. Figuurlijk dan. Een mes in de rug is al lang niet origineel meer, dus plant ik heel lenig mijn rechterschoen tussen haar schouderbladen waardoor ze frontaal op het grind valt, enkele kiezels hebben zichzelf nu tussen haar tanden geplaceerd. Wanneer kiezels en tanden naar me grijnzen overvalt me een lichte vorm van angst en realiteitsbesef.  Haar benen leren snel en ze rent me tegemoet vol spierkracht en toewijding en anarchie tegenover haar lot. Zeven van haar linkerarmen stuwen hun vuisten voort met de snelheid van molenwieken tijdens een storm. Ik buk en rol eronderdoor en tijdens het proces van instinctieve beslissingen ruk ik twee van haar armen af. Ik hoor die radiostem schreeuwen en moet toch toegeven dat het zeer muzikaal klinkt. Die vier seconden plezier komen me duur te staan wanneer ze een derde arm afscheurt en deze richting mijn hoofd slingert.  De horizon schommelt even maar wanneer er drie linkerarmen en zes rechterarmen op mij afkomen duik ik vooruit om mijn monster te rugbytackelen. Nu het op haar rug ligt spring ik recht om meteen een trap op haar gezicht te geven maar voor ik dit kan verwezenlijken grijpt een krachtige rechterarm me bij mijn enkels en gooit me naar de overkant van de arena. Ze recht haar harige mannenrug, imiteert een dominante zilverruggorilla en is nog kwader dan voordien. Met haar aan sneltempo ontwikkelende dijbenen stormt ze op me af, ze scheurt nog een rechterarm van haar torso en springt een tweetal meter de lucht in om met haar afgescheurde arm mijn schedelpan kapot te proberen slaan. Als ik een vlieg was, dan was zij de vliegenmepper. Helaas voor haar doet er zich een ander scenario voor wanneer ik vliegensvlug aan de kant spring om daarna nog een paar van haar armen af te scheuren en haar hoofd te sandwichen tussen twee pezige maar taaie handpalmen. Door de klap is ze even volledig gedesoriënteerd, een voordelig paar seconden voor mij. Ik grijp een handvol zand en kiezelstenen en lanceer de hele zooi in haar lelijk samengestelde gezicht. Haar roodgloeiende ogen zien nog roder door de rommel die zich op haar netvliezen vastgehaakt heeft. Nu is het weer mijn beurt. Verdwaasd staat ze te stuntelen op kiezels, zand en dieprood glanzend bloed. Ik sla mijn linkervuist met een brede, krachtige zwaai tegen haar rechterkaak. Ze wankelt even op haar benen waardoor ze mijn rechtervuist in vliegende vaart niet ziet aankomen. Deze raakt succesvol haar linkerkaak die even een krakend geluid maakt, wat mij een serieuze dosis dopamine oplevert. Ik stomp mijn linkervoet frontaal in haar maag en wanneer ze razend op haar rug valt ,trek ik er met al mijn macht een been van af. Verbazingwekkend lenig, voor een aan elkaar genaaid monster met enkele ontbrekende armen en een afgescheurd been, springt ze weer recht en grijpt me bij de haren om me zoals de propeller van een helikopter aan hoge snelheid rond te zwieren. Ik moet even mijn maaginhoud legen maar laat het hier niet bij. Ik spring recht, hoewel ik sterretjes zie, en lanceer mijn stalen vuist tegen haar kin. Ze noemen dit een uppercut, en deze blijkt heel effectief te zijn aangezien haar schedel aan een hoge snelheid naar de overkant van de arena vliegt, rechtstreeks het publiek in, en het gaat helemaal los. Ik ben mij volledig bewust van mijn spontane overwinning en groet vrouwe Victoria met nog een laatste afgescheurde arm.  Wanneer ik de arena in volle glorie verlaat, glijd ik uit over een plasje vers bloed en land frontaal op mijn afgematte tronie. Met een bloedneus, twee zwart geklopte ogen en een ontwricht kaakbeen blaas ik de aftocht. Om mijn moment van pure catharsis te kunnen afronden neem ik een tuinslang, sluit deze aan op een benzinepomp en spuit de hele arena onder. Inclusief het publiek. Ik neem een lucifertje en brand de volledige boel plat tot het assen regent.  Nu zijn er geen rotmensen meer.   

Delphinus
5 1

Gefrustreerde Haiku 11

Mijn broek is te klein Kapitalisme is stom Een broek kost veel geld

Delphinus
4 2

Gefrustreerde Haiku 10

Kijk die bejaarde Zij klaagt weer over smartphones Zij gaat bijna dood

Delphinus
6 1

Gefrustreerde Haiku 9

Het is koud vandaag Ik moet mijn huis verlaten Het wordt nog kouder

Delphinus
5 1

Gefrustreerde Haiku 8

Kwaliteit is traag Kwantiteit kan sneller zijn Maar is dat wel goed

Delphinus
6 1

Gefrustreerde Haiku 7

Ik wil nu slapen Maar het lukt me helaas niet Ik droom van nachtrust

Delphinus
7 2

Gefrustreerde Haiku 6

De tijd gaat te snel En nu gaat de tijd te traag Tijd is nooit op tijd

Delphinus
5 2

Gefrustreerde Haiku 5

Hij zit te staren Zijn ogen kleden me uit Ik vil hem levend

Delphinus
15 2

Gefrustreerde Haiku 4

Een duif aan mijn raam Ze wekt mij uit mijn nachtrust Ik wil ze pluimen

Delphinus
8 1

Gefrustreerde Haiku 3

Ik reis met de trein Die komt helaas nooit op tijd Toch betaal ik veel

Delphinus
6 1

Gefrustreerde Haiku 2

Ze steelt mijn kousen Ik doe peper in haar soep Daar wordt ze boos van

Delphinus
6 1

Gefrustreerde Haiku 1

Vervloekt rot lawaai Ik stop kurk in mijn oren Nu hoor ik je niet

Delphinus
4 1

Engelengezang

Ze zingen dat ze een granaat zouden vangen voor mij, helaas heb ik geen bij om te gooien. Als ik denk aan alle dingen die ik in hun keelgat zou kunnen rammen, dan lijkt een gespijkerde knots toch wel de leukste.  Een gespijkerde knots. Ik neem mijn gespijkerde knots en begin EXTREEM HARD OP HUN HOOFDEN TE SLAAN ZODAT HUN SCHEDELS BREKEN EN BARSTEN EN OPENSPATTEN EN HUN ONBENUTTE HERSENEN DE GEZICHTEN VAN ALLE OMSTAANDE TRAMPASSAGIERS BESMEUREN EN HUN LICHAMEN EEN VOOR EEN OP DE GROND VALLEN OM NOG EEN VIJFTAL MINUTEN TEVERGEEFS TE LIGGEN STUIPTREKKEN ALSOF ZE NOG IETS ZOUDEN KUNNEN BEWERKSTELLIGEN TEGENOVER MIJ EN MIJN GESPIJKERDE MOORDKNOTS. IK DRAAG TOEVALLIG OOK VEILIGHEIDSCHOENEN DUS IK STAMP HUN RIBBENKASTEN PLAT ALSOF IK OVER EEN ZAK CHIPS ZOU LOPEN EN ALLES KNARST EN KRAAKT EN IK LACH MANIAKAAL TERWIJL IK BIJNA STRUIKEL OVER EEN RONDSLINGERENDE SLOKDARM. IN MIJN RUGZAK HEB IK NOG 6 LITER BENZINE BIJ DIE IK RIJKELIJK OVER DE STINKENDE BREI VAN LIJF EN GEBROKEN BOT GIET OM DAARNA DE AANSTEKER VAN EEN DOODSBANGE KETTINGROKENDE TIENER TE LENEN EN VERVOLGENS DE HELE BOEL IN DE FIK TE STEKEN.  IK SNUIF DE DAMP VAN JULLIE VERKOOLDE LIJVEN.

Delphinus
7 1

Een zekere fobie

Lelijk plastieken serpent, met de flexibiliteit van een overrijpe banaan. Medische tweelingbroer van een wespensteek, vervuiling in mijn rivier. Ongenode gast, konijn in het verkeerde hol. Inbreker in mijn lijf. Reddende engel. Als jij een nek had, dan nam ik die beet met de krachtige greep van een vier meter lange boa constrictor. Als jij breekbaar was, dan nam ik een knots. Als jij een mond had, dan propte ik die vol exotische pijlgifkikkers. Als jij ogen had, dan pinde ik je oogleden vast met punaises en perste pikante rode ajuinen leeg op je netvlies.  Je bent waardevol. Je bent van levensbelang.  En toch wens ik je een luchtembolie toe, jij langwerpig stuk miserie. 

Delphinus
17 1

Duivelsgebroed

Van het ei tot de lucht, ik zal u haten. Ik zal u vervloeken met elke cel in mijn lichaam. Ik bekijk u als mijn mindere want ik ben beter. Beter dan u. U bent onderontwikkeld. Uw debiele kraaloogjes dood als een steen. U steelt, u schijt, u vlucht. U krijst en u vervuilt de lucht. Uw aanwezigheid jaagt mij op stang. Stik in de calamares die niet van u zijn en u ook nooit rechtmatig zullen toebehoren. Uw mottig gevederte kan u niet redden. Ik haat u, ik haat u, ik haat u. Moge de duivel u aan het spit rijgen. Vuil rotbeest. 

Delphinus
12 1

Doppelgänger

Ik weet u wonen. Ik ken uw bankgegevens. Ik weet welke crèche uw kinderen bezoeken. Ik weet welk ondergoed u koopt. Ik weet welke brokken uw huisdier krijgt. Ik weet waar je werkt. Ik communiceer met uw baas. Ik weet waar je je volgende vakantie geboekt hebt. Ik weet dat je naar de sauna gaat. Ik ken uw waterstanden. Ik krijg uw facturen, uw documenten, uw gegevens, uw leven. Het interesseert mij allemaal geen bal. Dus, liefste naamgenote, leer alstublieft uw e-mail adres eens juist schrijven. 

Delphinus
11 1

Deegbal

Mijn rammelende maag smacht, dus ik gehoorzaam. Mijn voeten dragen mijn uitgeputte lijf naar het take-away restaurant waar ik verzadiging zoek. Het goddelijks dat pasta heet, verrijkt met wat een hemelse saus zou moeten zijn. Maar mijn traankanaal schiet in overdrive wanneer ik de eerste, al betaalde, hap verorber. Overgekookt deeg, zacht als Play-Doh. Zacht als de bovenarmen van iemand die te veel pasta eet. En waar is de saus als ik die het meest nodig heb? 

Delphinus
14 1

De vrouw met de diepe bilspleet

Je gelaat in mijn blikveld voelt als een veiligheidsschoen die in mijn gezicht trapt. Je hebt de naturel van een stikkende goudvis op een middelmatig warme teppanyakiplaat.  Je halve bilspleet doet de Grand Canyon samentrekken.  Je bittere gemoed wint de talentenjacht der onrijpe pompelmoezen.  Je ontmoedigt, je preekt, je zaagt, je hurkt vlak voor mijn neus en ontneemt mij m’n eetlust.  Je hebt geen vat op de realiteit maar spreekt alsof jij deze gecreëerd hebt.  Je hebt het kleurenpalet van een plasje kots uit een uitgaansbuurt. Je begeleidt je gesprekspartners rechtstreeks naar een depressie.  Je eet grijze regendagen als ontbijt.  Je hebt evenveel enthousiasme als een lijk dat te lang in het mortuarium gelegen heeft. Je hebt de toonaard van een eensnarige cello.  Je beweegt je voort als een 57 jaar oude plastic zak in de Marianentrog.  Je hebt de uitstraling van de uitwerpselen van een galsteenpatiënt.  Je kleedt je als een jutezak met een existentiële crisis.  Je hebt de levensvreugde van een vampier met een hopeloos vitamine D-tekort.  Je stemkleur evenaart die van een geïntubeerde kaketoe.  Je hebt de vormelijke kwaliteiten van een uitgeknepen tube aambeienzalf. 

Delphinus
12 1

De Dievegge

Wee uw gebeente, jij knikkend scharminkel van bot en vlees en bloed op vurige stiletto’s. Mogen ze uw hielen doorboren. U klik-klakt door de gangen alsof ze de uwe zijn, alsof uw portemonnee ze betalen kan. Een barones uit de achterbuurt bent u. Van vergeten asfalt en kruimelende krotten. Gezag is al wat u resteert, machtsmisbruik en de illusie van superioriteit. Uw brood en water, het geklik-klak van uw hakken. Oorverdovend paradeert u rond en speurt u naar wanorde om de wanorde in uw eigen leven te compenseren want u bent een triestig scharminkel met een historie en door het ordenen van andermans wanorde waant u zich God in een goddeloze wereld. De fronsrimpel op uw door ouderdom gedehydrateerde voorhoofd waarschuwt al wie hem aanschouwen mag dat u bovenaan de hiërarchie staat en geen tegenspraak zal dulden. Maar mettertijd, beste barones, krijgt iedereen rimpels. Ik zal de Robin Hood in uw Nottingham zijn wanneer ik uw gezag ondermijn. De fictieve hiërarchie die u zo zorgvuldig vormgegeven hebt zal sterven onder mijn schoenzool. Het stelen van mijn waterkoker onder het mom van veiligheidsmaatregelen was er te veel aan. U wekte het beest en nu is het oorlog. 

Delphinus
10 1

Blijf van mijn fraisen!

Pak je kleverige poten en scheur ze eraf, je bent een minuscuul klein rozijntje nu. Mijn aardbeien krijg je niet, over mijn lijk en ik ben niet te doden, ik dood en jij sterft want zo gaat het nu eenmaal tussen ons. Je bent geverfd met de gal van de duivel, jij gifgroen kutmormel. Je bent vergezeld door klonen alsof je besef hebt van wat je bent en dat heerlijk vindt. Je krijgt er niet genoeg van, dus ik stel voor dat jullie elkaar verorberen want met elk hapje dat je afknabbelt word je nog meer jezelf door minder van jezelf over te laten en hoe minder er van je overblijft hoe gelukkiger ik word. Je staart me aan maar waar zitten je ogen zelfs? Moet ik mij geïntimideerd voelen hierdoor? Ik stamp moeiteloos je hele volk plat. Je moeder incluis. Je ene verzuurde breincel had jou nooit mijn territorium in moeten leiden. Er zijn honderden verschillende manieren om pijnlijk naar het hiernamaals te moeten vertrekken en er zijn honderden kleine soortgenootjes van jou om creatief mee te kunnen zijn. Helaas kan je niet schreeuwen maar aan de andere kant ben je de tinnitus niet waard. Wanneer ik klaar ben met je zullen de psychiaters mentale hulp nodig hebben en de zangers nooit meer zingen. Leed wordt je zuurstof en slachten de mijne, aan andere hobby’s zal ik geen behoefte meer hebben. Ik ben het die de cirkel van je leven zal afronden. Mijn monoloog stopt hier, laten we beginnen. 

Delphinus
12 1

Begluurd

Ze ontwaakt een vijftal minuten voor haar smartphone begint te krijsen. Een echte rebel is haar wekker altijd voor. Zij en haar scheef geslapen rechterwang dalen samen de trap af op platgetrapte Kruidvatpantoffels, een hete kop thee tegemoet. Ze ruilt haar pantoffels in voor sneakers met gaten en verlaat haar slapende woonst.  Flink steekt ze via het zebrapad de straat over om bijna omvergereden te worden door een rokende oelewapper in een Camaro. Ze vraagt zich af of ze zou moeten baden in gele fluoinkt om te kunnen overleven in deze wereld. Ze neemt een trein, ze neemt een tram. Ze zijn beiden overbevolkt zoals gewoonlijk, dus overweegt ze biowapens en natuurrampen om zeteltjes vrij te kunnen maken.  Ze schildert, ze luistert, ze lacht, denkt, doet en spreekt. Soms denkt ze voor ze spreekt en soms spreekt ze terwijl ze schildert en wanneer ze ‘s avonds voldaan haar platgetrapte Kruidvatpantoffels naast haar bed plaatst, droomt ze van een helder blauwgroen plasje gletsjerwater op een kokend hete zomerdag. Benzine, zebrapaden en trams kunnen haar gestolen worden. 

Delphinus
8 1

Boreas

Zijn woede breekt boomstammen en gooit ze tegen de vlakte. Hij doorkruist het land als een pletwals en hij is koud. Het regent dakpannen, het regent steengruis. Het regent ook druppels hemelvocht want de wolken zijn bang. Het regent dat het giet en het vliegt alle kanten op. Hij vliegt voorbij, hij stormt en raast en stormt nog wat meer. Hij is de schrik van de bloeiende bloem, in al haar fragiliteit. Hij rammelt aan mijn rolluik en hij hamert op de voordeur. Hij hamert op elke voordeur in de straat maar niemand doet open. Hij gooit met ijs en slikt al wat hij vindt en spuwt het weer uit in je gezicht. Wanneer hij het land verlaat, laat hij een ravage achter, en zijn woede blijft achter in elk wie hem aanschouwen mocht. Tot de volgende, woesteling. Tot de volgende. 

Delphinus
22 1

Opleiding

Secundair onderwijs: Vrije Beeldende Kunsten aan de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten te Brugge

Hoger Onderwijs: Master Vrije Kunsten specialisatie Illustratie aan Luca School of Arts te Gent

Publicaties

http://hetbalanseer.be/uitgaven/proza/rektumversum-arne-de-winde/

https://www.standaardboekhandel.be/p/a-theater-of-wonders-performing-the-act-of-reading-9789492574275