we staan hier nu geruisloos
als toen op dat handdoekje aan de zee
jij met je ogen op mijn tenen gericht
ik zal er mee bewogen hebben
en we zullen ongetwijfeld hebben gelachen
blootvoets toen ook dat strand afgestapt
dat zand verlaten
met die naakte voeten van mij
je plast toch niet in de zee
toch
ik ga echt geen schoenen aandoen
voor dat potje
200 meter verder
het is helaas altijd net te ver
of te heet
om het niet te doen
had ik toen maar in de zee geplast
even doorgebeten
in februari gewoon even in de zee geplast
want jij bent toen
samen met je woorden
de zee ingedreven
je hebt zelfs geen boodschap achtergelaten
geen zand-handschrift dat zei:
ik hartje jou
waarom ook niet eigenlijk
dan had ik nu geweten
waarom elk woord nog zoveel zand sleept