-Eerlijk gezegd ben ik heel bescheiden.
-Je meent het.
-Echt waar. We zijn toch vrienden onder elkaar, af en toe is het nodig de dingen te zeggen zoals ze zijn. Ik ben heel bescheiden. Altijd al geweest.
-Inderdaad.
-Of vind je van niet?
-Mmm... ik vind het moeilijk om te antwoorden.
-Om eerlijk te antwoorden, bedoel je?
-Ik denk het.
-Maar jij bent toch een heel oprecht persoon, bovendien ben je mijn vriend, zeg dus maar wat je vindt. Eerlijk.
-Maar ik wil je gevoelens niet kwetsen door te eerlijk te zijn.
-Je zal me niet kwetsen, man. Ik heb liever dat je me de dingen recht in het gezicht zegt.
-Oké, ...
-Vooruit, doe je best.
-Euh, ik vind je niet bepaald bescheiden. En bovendien ben je het al helemaal niet meer van zodra je beweert van wel.
-Ach zo.
-Ik ben eerlijk geweest.
-Ja, natuurlijk… En dat is goed. Eerlijk gezegd ben ik jaloers op je.
-Hoezo?
-Als ik zie hoe eerlijk jij bent, zo zonder scrupules, dan word ik jaloers, begrijp je?
-Maar...
-Nee, nee, ... echt. Ik moet toegeven dat ik dat zelf heel moeilijk vind.
-Eerlijk zijn?
-Ja.
-…
-Eerlijk gezegd ben ik gewoon een bescheiden leugenaar.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.