De Dievegge

Wee uw gebeente, jij knikkend scharminkel van bot en vlees en bloed op vurige stiletto’s. Mogen ze uw hielen doorboren. U klik-klakt door de gangen alsof ze de uwe zijn, alsof uw portemonnee ze betalen kan. Een barones uit de achterbuurt bent u. Van vergeten asfalt en kruimelende krotten. Gezag is al wat u resteert, machtsmisbruik en de illusie van superioriteit. Uw brood en water, het geklik-klak van uw hakken. Oorverdovend paradeert u rond en speurt u naar wanorde om de wanorde in uw eigen leven te compenseren want u bent een triestig scharminkel met een historie en door het ordenen van andermans wanorde waant u zich God in een goddeloze wereld. De fronsrimpel op uw door ouderdom gedehydrateerde voorhoofd waarschuwt al wie hem aanschouwen mag dat u bovenaan de hiërarchie staat en geen tegenspraak zal dulden. Maar mettertijd, beste barones, krijgt iedereen rimpels. Ik zal de Robin Hood in uw Nottingham zijn wanneer ik uw gezag ondermijn. De fictieve hiërarchie die u zo zorgvuldig vormgegeven hebt zal sterven onder mijn schoenzool. Het stelen van mijn waterkoker onder het mom van veiligheidsmaatregelen was er te veel aan. U wekte het beest en nu is het oorlog.