Onlangs, op een doordeweekse zomerdag zonder kinderen, heb ik 50 km gefietst aan de zijde van mijn vrouw. Niet dat we met dit idee wakker werden. Noem het gerust een vlaag van romantische waanzin. De fietstocht naar het werk was gepland. Het ritje van ’t Stad naar brasserie De Engel in Zandhoven voor een pot mosselen met frieten was dat niet. Het kanaal dat we volgden was door de ondergaande zon nog mooier dan we in gedachten hadden, maar een zomerse bries kan toch serieus in uw gezicht kletsen. En 25 km is ver op een oude velo met slechts 1 versnelling en een zadel zo hard als een plank. Soit, na 1 uur en 35 minuten trappen konden we met een gelukzalig gezicht dat parelde van het zweet onze voetjes onder tafel schuiven en, in mijn geval, een pint achterover kappen. De mosselen en de frieten waren gelukkig grandioos. En nadien begonnen we voldaan – het dessert was een dwaze beslissing – aan ons tochtje van 50 minuten naar huis. Leve de romantiek!
(en een zachter zadel)