Ze zijn met drie en ze vinden jou in het donker. Het begint met getrappel, stilletjes en zacht. Daarna stampen ze je vloer volledig naar de kloten, de kwaliteit van je perfect geplaatste Quick-Step kan hen worst wezen! Huiverend zit je in een hoekje, getuige van de versplinterde planken alsof je slaapkamer een slagveld na de veldslag zou zijn. En jij bent geen soldaat, je bent een broekschijtertje. Troost jezelf want ik zou ook een broekschijtertje zijn, de drie kleine schaduwen met hun uitgeholde oogkasjes doch nieuwsgierige blikken op jou gericht. Ze vragen zich af of je botten even hard zouden splinteren als je vloer. De zon komt op, je alarmklok loopt af. De snooze knop blijft onberoerd en de kinderen van de nacht zijn niet nieuwsgierig meer.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
