Mijn bindingsangst verdween meteen toen ik jou zag. Ik haalde mijn paternoster boven en zwaaide ermee naar alle kindjes in de buurt. Hun ouders keken de verkeerde kant op. Mijn leven slenterde verder. Even bleef ik hangen bij een Nigeriaanse die haar diensten aanbood, maar na vijf minuten was ook dat verleden tijd.
Je zei dat liefde een wonderlijk iets was. Ja oké, antwoordde ik, maar salade is ook niet te onderschatten. Ik voelde dat onze wegen bijna zouden scheiden. Je was te goed voor mij. Te diepzinnig ook. Ik leefde van dag tot dag, van a naar b, van vrouw tot vrouw. Jij stond stil bij de dingen, zocht naar de kern van de zaak, krabde geduldig aan alle eeltlagen tot enkel de waarheid overbleef.
Wat als je al mijn eeltlagen had weggewerkt? Zou je mijn waarheid onder ogen durven komen? Zou je aanvaarden dat het dit maar was? Dat ik mijn hele leven, mijn volledige doen en laten, mijn verleden en mijn toekomst volledig afstemde op Jaak Pijpen? Zou je mijn blinde adoratie weglachen? Of zou je verder krabben tot je uitgeput en sprakeloos in mijn armen valt en ik je zachtjes toefluister dat salade echt wel lekker kan zijn?
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.