“De sirenes waren het ergst”, zegt de Italiaanse man in de krant. Het geluid van de ambulances ging dag en nacht door in Bergamo, de Noord-Italiaanse stad die ontzettend hard getroffen werd door het genadeloze virus. Het moet geweest zijn zoals de sirenes in de Tweede Wereldoorlog. Het waarschuwingssignaal om te gaan schuilen.
Dat geluid in hun hoofd zal wellicht nooit verdwijnen.
Onverwachte geluiden kunnen je doen schrikken, zoals dat van een telefoontoestel in het midden van de nacht. Je schrikt wakker.
Een sirene ervaren we altijd als onheilspellend. Het is een slechtnieuwsbrenger. We ontlenen het woord aan enkele halfgodinnen uit de Griekse mythologie. Half vrouwen en half vogels waren het. Met hun gezang brachten de sirenes de heren het hoofd op hol. Geen man kon er aan weerstaan. Volgens Homerus bond Oysseus zich vast aan de mast van het schip toen ze met hun gezang begonnen, zodat hij niet in de val van de verleidsters zou trappen.
Zo moet het geweest zijn in Bergamo. Je hoort de sirene. Je kan het niet ‘niet’ horen.
Maar je kan niets doen. Het voelt alsof je vastgebonden bent.